Hatebreed – The Rise Of Brutality
Sinds exact zes jaar geleden het debuut Satisfaction Is The Death Of Desire verscheen, is het alleen maar bergopwaarts gegaan met het uit New Haven afkomstige Hatebreed. Metalcore van de bovenste plank en heden ten dage een topper in het genre. Dankzij een doordachte combinatie van punk, death metal, thrash en hardcore weet Hatebreed een grote aantrekkingskracht uit te oefenen op een behoorlijke menigte. Door te touren met grootheden als Slayer, Motörhead, Murphy’s Law en Ozzy heeft het kwartet in een brede kring naamsbekendheid opgebouwd. Daarnaast verkocht men reeds meer dan 200.000 platen. Niet onverdienstelijk voor een band zonder noemenswaardige promotie tot op dat moment.
Nu is er dan de eerste release op een groot label. The Rise Of Brutality is de opvolger van het vorig jaar verschenen – en alom bejubelde – Perseverance.
Voor de opnames van eerstgenoemde schijf gingen Jamey Jasta, Sean Martin, Chris Beattie en Matt Byrne weer te werk zoals ze ook deden met de eerste demo: oefenruimte in, jammen, opnemen en alles inkorten tot iets meer dan een half uur. Precies de duur die een goede hardcoreplaat moet hebben. Ook het legendarische Reign In Blood van (ook Hatebreeds) helden Slayer is met net 28 minuten nogal kort, maar is wel uitgegroeid tot een mijlpaal in de (heavy) muziekgeschiedenis. Of dat ook met The Rise Of Brutality gaat gebeuren weet ik niet, maar dat dit een CD is die gaat aanslaan weet ik zeker.
De productie is moddervet (pluspunt van een groot label), maar zeker niet te clean (dikwijls het minpunt van het vertoeven bij een groot label). Meebrullers worden afgewisseld met rampestampers, hakkers en de Engelse stoomwals. Combineer Sick Of It All met een vleugje Slayer (niet qua riffs, wel qua energie) en je weet waar Hatebreed zich ongeveer bevindt. Super-(openings)trioTear It Down, Straight To Your Face en Facing What Consumes You laten er geen misverstanden over betstaan en klinken alsof het hier de beslissing in het Nascar-kampioenschap betreft. Weliswaar wordt er daarna even wat gas teruggenomen, maar het toerental blijft gelukkig hoog genoeg. Bruller Jasta schreeuwt de hele buurt bij elkaar, maar is wel goed te verstaan, zodat meezingen tijdens optredens niet al te lastig moet zijn. Er staan een aantal hondbrutale mid-tempo stampers op, constant aangespoord door de uitzinnige Jasta. Uiteindelijk komt de naald van de toerenteller weer in het rode gebied tijdens Choose Or Be Chosen, mijn persoonlijke favoriet.
Hatebreed laat horen dat de overstap naar een major heus geen knieval voor de commercie hoeft te betekenen. Integendeel, deze band verloochent zijn roots niet en zal als voorbeeld dienen voor vele potentiele navolgelingen.
Aanvullende informatie :
Label / Distributie : Roadrunner Records/CNR
12 tracks / 32:02
www.hatebreed.com
info@cnrrecords.nl
