Uit Seattle komt veel muziek, en Sub Pop brengt er een boel van uit. Denk niet dat het allemaal gruizige gitaarpop is, want Rosie Thomas is verre van een grungetype. Ze staat stevig in een lange singer-songwriter traditie, gebaseerd op Amerikaanse west-coast folk en country. Met fraaie stem brengt ze persoonlijke, zoals de titel aangeeft haast koesterend lieve liedjes. Piano en akoestische gitaar staan centraal in de begeleiding, maar de fraai opgenomen CD biedt daarbij ook gedegen, zij het wat zoete, arrangementen.

De muziek van Rosie Thomas op haar derde album klinkt zo vertrouwd dat je al snel naar vergelijkingen zoekt. Sarah McLaughlin, en met Clear as a Bell zou ze hoge ogen kunnen gooien als Joni Mitchell imitator, de Joni uit de folky beginjaren welteverstaan, toen ze nog zo hoog zong. Pretty Dress is sprekend Tori Amos, en dat had van mij niet gehoeven, want ik heb een chronische en vrij ernstige Tori Amos allergie.

Say What You Want is een beetje Carly Simon of Carole King, en Time Goes By riekt naar de fantastische Jane Siberry. Over de hele linie bekroop me regelmatig de gedachte dat af en toe een trillertje of een stembuiginkje minder toch wel zo prettig zou zijn. Beetje tè mooi soms, zou je bijna zeggen.

In tegenstelling tot Tori Amos kan ik Ed Hartcourt over het algemeen wel zeer waarderen, maar het duet dat Thomas met hem zingt is een wel heel belegen, sloom uitgevoerde cover. Let It Be Me, ooit mede geschreven door Gilbert Bécaud, eigenlijk gewoon een sentimentele draak van een nummer.

Naarmate het album vordert worden de liedjes steeds ingetogener en spaarzamer georkestreerd. Hoe gedegen de strijkarrangementen van filmsoundtrack-specialist Josh Myers ook zijn, bevalt me die soberheid stuk beter. Juist in de intimiteit van een minimale aankleding toont zich de kracht van Rosie Thomas. Haar simpele, recht uit het hart teksten raken vooral als de poespas ontbreekt, zoals in de ontroerende slotstukken Death Came and Got Me en Tomorrow.

Als geheel lijdt de eerste helft van het album voor mij aan overproductie en clichématigheid, de tweede helft is dik in orde. Nieuwe paden worden nergens bewandeld, de opnamen hadden zo dertig jaar geleden gemaakt kunnen zijn. Nu hoeft dat geen probleem te zijn. Wie geen bezwaar heeft tegen het bewandelen van bekende paden heeft aan If Songs Could Be Held een aangenaam romantisch, mooi klinkend staaltje degelijk vakwerk voor bij de open haard.

Aanvullende informatie:
11 tracks, speelduur 39:33
Label: Sub Pop www.subpop.com
Distributie: de Konkurrent 
Website Rosie Thomas : www.rosiethomas.com