Op het uit 2002 daterende ‘Verse’ werd voor het eerst een tipje opgelicht van de sluier die tot voor kort Patricia Barber’s magistrale werk ‘Mythologies’ bedekte. De tussenliggende jaren heeft Barber nodig gehad om, daartoe in de gelegenheid gesteld door een Guggenheim fellowship, de elf songs te schrijven die gebaseerd zijn op ‘Metamorphoses’. 
De verzameling van 15 boeken met ongeveer 250 sagen uit de Griekse mythologie zoals die aan het begin van onze jaartelling opgetekend zijn door de Latijnse dichter Ovidius. Meer dan op haar acht eerdere albums het geval is ligt op deze cd de nadruk op de teksten waarin steeds een ander karakter centraal staat.
Na het openingsnummer ‘Moon’, dat ook in een iets andere interpretatie al te horen is op ‘Verse’, vraagt de aan slapeloosheid lijdende Barber met haar verleidelijke halffluisterende stem om de komst van de god van de droom ‘Morpheus’. ‘Pygmalion’ ademt dezelfde relaxte ‘after dinner’ sfeer.
Dat er meer muzikale variatie op deze schijf te vinden is bewijst de Latin beat in het daaropvolgende ‘Hunger’. Dit is het eerste nummer waarin gitarist Neal Alger nadrukkelijk aanwezig is. Zijn spel op ‘Mythologies’ roept af en toe, o.a. in ‘Orpheus/Sonnet’ herinneringen op aan Jimi Hendrix. Hiphop komt voorbij in ‘Phaeton’. Met daarin o.a. gastsaxofonist Jim Gailloreto.‘Icarus’, met fraaie solo’s van drummer Eric Montzka, bassist Michael Arnopol en opnieuw Neal Alger, is opgedragen aan Nina Simone en zonder twijfel het sterkste nummer.
Niet de voor de hand liggende eigenliefde, maar de homoseksuele liefde is het thema in ‘Narcissus’ en Patricia noemt het een voorbeeld van een ‘Gay Wedding Song’. Barber stond al op eenzame hoogte, maar met haar negende album is de afstand tussen haar en zangeressen als Krall, Monheit en Jones nog verder toegenomen.
