Dit is echter één van die weinige juweeltjes die op die wijze tot stand gekomen zijn. Naast ‘Wolf’ - die tekent voor vocals, harmonica & acoustic guitar - komen we hier klinkende namen tegen van stuk voor stuk formidabele instrumentalisten. Eric Clapton - samen met producer Norman Dayron één van de drijvende krachten achter deze sessies – op lead guitar, Steve Winwood piano & organ, Bill Wyman bass guitar, shakers & cow-bell en Charlie Watts drums, conga & percussion. En dan heb ik het alleen nog maar over de meest bekende muzikanten. Special thanks gaan o.a. naar Mick Jagger, van wie echter nergens duidelijk wordt wat zijn bijdrage in dit geheel precies is. 
De dertien nummers zijn stuk voor stuk echte blues klassiekers en voor het grootste deel geschreven door Howlin’Wolf himself of door zijn grote, eveneens via het Chess label bekende, collega Willie Dixon. Naar verluid voelde Wolf er weinig voor om met de jonge Britse helden te musiceren. In de opnames is daarvan echter niets terug te vinden. Evenmin is er iets te bespeuren van een verlammende werking ten gevolge van het ontzag dat sommige van de Britten ongetwijfeld voor – één van hun voorbeelden? - mr. Burnett gevoeld moeten hebben. Zowel mijn blues als mijn rock consumeer ik normaliter het liefst in een zo puur mogelijke vorm maar ditmaal is klassieke blues met een rock onderstroom zeer genietbaar en ik durf deze LP in de perfecte 180 gram virgin vinyl persing van Speakers Corner Records dan ook onvoorwaardelijk aan te raden.
Aanvullende informatie:
Format: 180 gram virgin vinyl Chess CH-60008
Label:
Speakers Corner Records
Starkenbrook 4
D-24214 Gettorf
Deutschland
www.speakerscorner.de
Distributeur:
Technicom
Tel. 035-6237170
