Het wordt voor muziekliefhebbers steeds moeilijker om op de hoogte te blijven van bijzondere en interessante  nieuwe muziek en artiesten. Piraten- en radiostations die underground en muziek van minder bekende artiesten spelen zijn er amper. En nog belangrijker, de dagen van de “echte” platenzaak  lijken geteld. De zaken waar je nog meer dan 30 seconden de kans krijgt om te luisteren en waar ook nog kennis over muziek aanwezig is, sluiten de een na de ander.

Wat overblijft zijn platenzaken die zich vooral richten op de mainstream om nog enigszins het hoofd boven water te kunnen houden. Dus wordt het muzikale vriendencircuit steeds belangrijker naast natuurlijk ook de incidentele gelukkige vondst.

Tijdens de VAD show wonen we een presentatie bij van Marantz` Ken Ishiwata. Ken is niet alleen een  begenadigd ontwerper annex commercieel brein maar bovenal liefhebber van alles wat mooi is. Op boeiende wijze schetst hij de rol van de firma Marantz  door de jaren heen aan de hand van diverse formaten opgenomen muziek; mono en stereo lp, CD en SACD.

Twee van de stukken die hij speelt treffen ons recht in het hart. Het eerste is helaas privé-bezit van Ken, maar het tweede stuk komt  van een echt uitgebrachte plaat. Deze opname bevat flamenco gitaarmuziek begeleid door lichte percussie en een zonder twijfel fretloze elektrische bas. De intensiteit en  zuivere schoonheid hiervan doen ons direct denken aan een onbekende opname van Erik Vaarzon Morel. Dus direct na de presentatie vragen we Ken wie er zoiets moois maakt. Een grote grijns op het toch al vriendelijke gezicht omdat we op het verkeerde spoor zaten is het gevolg. “Hij komt uit jullie land, het is Alain Labrie!”

En dan maakt internet de wereld een stuk kleiner en hebben we binnen enkele dagen de CD rechtstreeks via Alain in huis. De CD heet Calle Ventana en Alain`s groep Labryenco. Alain Labrie speelt hierop gitaar, balalaika, bouzouki en ud (Arabische luit) en is verantwoordelijk voor de composities en teksten. Franklin Heilijgers speelt de zo karakteristieke fretloze bas. Jaro Stulratjer viool en cello, Antal Steixner de diverse percussie en zang is van Carlos Denin.

De openingstrack Labryenco, wat een speelse combinatie is van Labrie & Co, is een indrukwekkende en meesterlijk gespeelde flamenco nuovo. Flitsend snelle vingers raken de snaren terwijl de diepe bas het evenwichtig fundament vormt. Diverse stijlen  flamenco, tango, bulerias, fandango`s en taranta`s zijn zo op de CD  gezet dat ze stuk voor stuk bijdragen aan het constant vasthouden van de aandacht. Track na track zorgen  Alain  Labrie en z`n vrienden  dat je in hun flamenco wereld wordt gezogen.

Alle nummers hebben een persoonlijke achtergrond. Calle Ventana refereert aan Alain`s vroegere huisadres waar tegenwoordig zijn opname studio is gevestigd. Mi Companera verhaalt over de twee belangrijkste vrouwen in Alain`s leven, zijn vriendin en... zijn poes. De andere nummers zijn onder meer odes aan een zigeunervriend, zijn moeder en diverse seizoenen.

De emotie die we voelden tijdens de VAD show presentatie voelen we nu ook iedere keer dat we de CD draaien. Kippenvel en soms ook natte ogen worden veroorzaakt door de combinatie van bas, de lange viool uithalen en de gitaar. Ongevoelig blijven voor deze soort muziek lukt echt niet.

Alle negen composities op de CD zijn van unieke kwaliteit maar als hoogtepunt noemen we toch Cuando mi guitarra Ilora vanwege de originaliteit. Zeker als je je realiseert dat het hele project door Alain is gedaan. Hij schreef niet alleen de composities, maar verzorgde ook de opnamen en deed de mix. Ook produceerde hij alles zelf. Alleen het masteren werd uitbesteed. De opname zelf is prima en  goed uitgebalanceerd. Zelfs op de persing van de CD hebben  we na onze (EAC) test niets aan te merken en dat zegt veel voor een kleine uitgave.

Een zeer gelukkige vondst dus deze ons inziens beste Nederlandse Flamenco uitgave.

Aanvullende informatie:
Labryenco – Calle Ventana
CUP 8024
Hyperlink: http://www.musicwords.nl