François Ozon is één van de opvallendste Franse regisseurs van de laatste jaren. Met een tempo van een film per jaar werkt hij gestaag aan een groot en afwisselend oeuvre.

Na vele serieuze en alom bejubelde films kleeft aan zijn naam nog steeds het imago van dwarse relnicht. Een reputatie die hij dankt aan zijn eerste films, die nu verzameld zijn op DVD.

Naast Sitcom, Ozon’s eerste lange film uit 1998, zijn namelijk twee korte(re) films op dit schijfje gezet: Une robe d`été uit 1996 en Regarde la mer uit 1997. Deze twee waren destijds als lekkermakertje in de filmhuizen uitgebracht als apart programma, kort voor Sitcom. Twee filmavondjes van toen, nu op één DVD tezamen.

Une robe d`été zowel als Regarde la mer spelen lekker warm aan het strand. Het eerste filmpje, dat een klein kwartier duurt, is een spel met seksuele rolpatronen. Een homostel is op vakantie, maar Fréderic’s minnaar heeft geen zin om mee te gaan naar zee. Als hij daar naakt in de zon ligt wordt hij aangesproken door een meisje. Ze wil een vuurtje, maar al snel blijkt seks haar eigenlijke doel. Na een vrijpartij blijken Fréderic’s kleren verdwenen, zodat hij terug moet in de jurk van het meisje.

Ambivalente seksuele lusten spelen ook de hoofdpersoon in het 50 minuten durende Regarde la mer parten bij de komst van een vreemdeling. Sacha zit met haar baby aan het strand, manlief moet werken. Als het jengelende kind even slaapt kan Sacha zich even aan anonieme seks te buiten gaan in het bos. Een meisje vraagt of ze in de tuin kan kamperen. Sacha staat dit schoorvoetend toe, maar raakt allengs meer gefascineerd door dit merkwaardige, verwaarloosd ogende meisje. Het contact wordt geleidelijk inniger, maar als het meisje Sacha’s tandenborstel insmeert met poep vermoeden we als kijker dat ze weinig goeds in de zin heeft. Dat blijkt te kloppen.

In Sitcom worden de seksuele uitspattingen geplaatst in een volledig absurdistische context met de vormgeving van een Amerikaanse soap en de verhaallijn van een derderangs horrorfilm. Ook in deze film is er een indringer: de laboratoriumrat die vader mee naar huis brengt. Iedereen in het keurige huisgezin die in contact komt met het nieuwe huisdier valt ten prooi aan onvermoede oerdriften. De dochter springt uit het raam en zit de rest van de film in een rolstoel, de hulp blijkt nymfomaan, de zoon verklaart zich homo en heeft binnen de kortste keren zijn slaapkamer vol lederen jongens, en moeder tracht haar zoon te bekeren door een staaltje incest. Vader treft het uiteindelijk nog het slechtst.

Al deze films zijn duidelijk vingeroefeningen voor de prachtfilms die zouden volgen: Gouttes d’eau sur pierres brûlantes, Sous le sable, 8 femmes, Swimming pool, en het pas verschenen 5x2. Een nieuwe film, Le temps qui reste, ligt al weer klaar. Het vroege werk is achteraf nogal melig, vooral een oefening in stijl. Met vileine humor mixt Ozon clichés die haaks op elkaar staan tot een nieuw geheel. Het zijn derhalve vooral films over film, inhoudelijk wat te dunnetjes om de kijker ook emotioneel te betrekken. Ze zijn vooral interessant als documentatie van de voorgeschiedenis van een groot filmmaker, uit een periode dat hij nog moest shockeren om de aandacht op zich te vestigen.

De DVD uitgave munt niet uit in beeldkwaliteit. Met name in Sitcom is het zwart verre van zwart. Bovendien is de ondertiteling zodanig geplaatst dat de film op een breedbeeldtelevisie alleen met balken rondom te bekijken is. Regarde la mer is opmerkelijk genoeg wel in anamorf breedbeeld. Het was duidelijk behelpen met het beschikbare materiaal.

Aanvullende informatie:
Frankrijk, 1996, 1997, 1998.
Speelduur: Sitcom 77 minuten, Regarde la mer 50 minuten, Une robe d’été 14 minuten.
Regie en scenario: François Ozon
Camera: Yorick le Saux
Met (Sitcom): Evelyne Dandry, François Marthouret, Marina de Van, Adrien de Van
Beeld: 4:3, Regarde la mer 16:9 anamorf
Geluid: dolby surround (3.0)
Uitgave films: Cinemien www.cinemien.nl
Uitgave DVD: Homescreen www.homescreen.nl
Website François Ozon http://www.francois-ozon.com/