Hoewel de uit Panamese ouders geboren en in New York opgegroeide Billy Cobham inmiddels ook al weer de 62 jarige leeftijd bereikt heeft blijft hij onvermoeibaar doorgaan met datgene waar hij het beste in is; drummen. 
Nadat hij gedurende zijn studie aan de New York High School of Music and Art voor het eerst in aanraking komt met gastdocenten als Thelonious Monk, Stan Getz en – de inspiratiebron in die jaren - Miles Davis, staat hij later op het podium met een aantal van die grootheden waaronder Miles Davis en Gil Evans, onder andere gedurende een tournee in Japan in 1983. Hoewel hij inmiddels honderden albums gemaakt heeft is zijn naam voornamelijk verbonden met de serie van vijfendertig fusion releases waarvan het eerste, op Atlantic Records uitgebrachte, album ‘Spectrum’ dateert uit 1973.
Zijn nieuwe schijf ‘Drum ‘n’ Voice Vol. 2’ is de opvolger van het in 2001 door Sony uitgebrachte ‘Drum ‘n’ Voice – All That Groove’ en grijpt direct terug op die periode uit de zeventiger jaren.
Waarbij Jan Hammer, naast Cobham, het enige lid van deze band is dat ook meegewerkt heeft aan ‘Spectrum’. De tien nummers zijn geschreven door de broers Nicolosi die tevens tekenen voor de productie. Alleen het tweede nummer ‘Real Funk’ – met de sonore stem van Buddy Miles - en de vijfde song ‘One More Time To Live’ – met de meer lichtgewicht stem van Mike Lindup en het intrigerende gitaarspel van Dominic Miller - zijn geschreven in samenwerking met respectievelijk Miles en Lindup & Miller.
De derde menselijke stem op het album is afkomstig van Dora Nicolosi in het relaxte ’Take Seven’ en in het voorlaatste nummer ‘Let Me Breathe’ waarin Guy Barker op melodieuze wijze de aandacht op zijn flugelhorn weet te vestigen. Verreweg het grootste deel van het album wordt gekenmerkt door uptempo werk met steeds opnieuw de stuwende drijvende kracht van Cobham, soms ondersteund door percussie van een Nicolesi, als gehoord en gevoeld episch centrum. In ‘Waveform’ wordt vooral de aandacht opgeeist door Brian Auger’s hammond organ en de synth bass & keyboards van Pino Nicolesi terwijl ‘Running’ – een nummer gekenmerkt door een mooie opbouw - aanvankelijk beheerst wordt door de bas van Rossana Nicolosi terwijl later de keyboards van Pino Nicolesi, met ondersteuning van die immer aanwezige bas, tot het centrum van aandacht worden.
In ‘Final Destination’ worden tenor saxofoon van Michele Carrabba en trompet van Pepe Ragonese aan de mix toegevoegd. Jan Hammer moet wachten tot het tweede deel van ‘Ozone’ voordat hij de arena mag betreden. Maar zowel zijn synthesizer solo als die van Jeff Berlin op bas zijn zeer de moeite waard. Een heerlijk fusion album dat eindigt met een cooldown in de vorm van een door drums en percussie gedragen ‘Amazon’.
Aanvullende informatie:
Format: CD NIC 90038
Label: Just Groove/Nicolosi Productions
