Wie graag eens wil zien hoe verbijsterde blikken er uitzien, moet dit album maar eens meenemen als demonstratiemateriaal in een zaak voor dure hifi apparaten, waar brave perfectie meestal de norm is. Het label heet niet voor niets ‘In the Red’: een explosie van pure energie en waanzin, met alle wijzertjes permanent, letterlijk en figuurlijk in het rood. Dat moeten apparaten toch ook goed kunnen weergeven, vind ik zelf. 
De kern van het album wordt gevormd door de Jukebox singles series, waarvan vijf afleveringen verschenen. Zonder bedrukt hoesje, geïnspireerd door een soortgelijke serie van Charlie Feathers in de jaren 70. Verder zijn nog enkele zeer gelimiteerd uitgebrachte singles en wat materiaal dat om een of andere reden is blijven liggen op deze CD geplaatst, die daarmee een mooi overzicht van de loopbaan van de Jon Spencer Blues Explosion vormt: grillig en maximaal heftig.
De afzonderlijke tracks worden treffend beschreven in de liner notes. De liedjes krijgen daarin achtereenvolgend de volgende kwalificaties: This high-speed punk raver; a frantic pounder; this ultra primitive killer; this sneering stomper; this ultra-frantic monster; this deranged rocker; the four-alarm romper; this full-tilt boogie punker; this INTENSE raver; this punkified MONSTER; this super-crazed number; a full-blown HARSH attack; some real heavy duty thrashin’ here; this fuzzbuster with low-end thud; this super-crazed blaster is definitely one of the WILDEST!! (sic). Laat aan duidelijk niets te wensen over, dacht ik zo.
Op het doosje staat nog een waarschuwing over de geluidskwaliteit: The music on this album is wild, low-tech rock’n’roll en hoewel de best mogelijke bron gebruikt is ruist het behoorlijk. Niet dat geluidskwaliteit onbelangrijk is voor de JSBE. In een briefje aan de persoon die een single moet gaan snijden staat de volgende instructie geschreven: The songs are short (both around 1:30) so make this fucker loud! CUT IT HOT! HOT! HOT! – LOUD!! Do not EQ, Just cut it loud. Omdat de band standaard zonder basgitaar werkt (alleen gitaar en drums) is het geluid veelal hoog, snerpend en oververzadigd. Er is ook wel eens wat primitieve elektronica in de buurt, en dan wordt (heel hifi) het volledige spectrum van ons gehoorbereik tot over de pijngrens aangesproken (en volgens mij nog een flink stuk daarbuiten, de autoportieren klepperden vrolijk mee met de subsonische basfrequenties).
Dit zijn nadrukkelijk singles: gemaakt om per liedje af te spelen. Deze ADHD erupties drie kwartier non-stop achter elkaar ondergaan neigt naar suïcide. Gedoseerd innemen dus, en verder rest mij niets dan u luidkeels toe te wensen, mede namens Jon Spencer: een voorspoedige BLUES EXPLOSION!
Aanvullende informatie:
18 tracks, en nog wat restanten als bonus achter de laatste track, speelduur 49:11 (en niet de 65 minuten op de cover vermeld)
Label: In the Red Records http://www.intheredrecords.com
Distributie: de Konkurrent
Website : http://www.thejonspencerbluesexplosion.com
