Totaal vernieuwd is de manier waarop de Zeppelin Air met geluidssignalen om gaat. De oude Zeppelin onttrok de muziek nog analoog aan de iPod; nu gebeurt dit digitaal. Daarmee is de Zeppelin Air een van de zeer weinige apparaten die een digitaal signaal aan de iPod of iPhone kunnen ontfutselen. Dat is voor de potentiële geluidskwaliteit van grote betekenis, want de ingebouwde D/A-converters die in iPods zitten zijn klankmatig niet bovengemiddeld. Door het signaal digitaal uit de iPod te leiden, kan B&W het in de beste kwaliteit doorzetten naar de eigen hoogwaardige D/A-converters.
Voordat het digitale signaal de D/A-converters bereikt, wordt het nog intensief bewerkt. Dat begint met upsampling naar 24 bits/96 kHz. (De optische digitale ingang van de Zeppelin Air accepteert signalen eveneens 24 bits/96 kHz.) Daarna komt de DSP-chip in actie. Die is verantwoordelijk voor een hele serie bewerkingen en controles. Allereerst is daar een loudness-achtig filter, dat lage tonen oppept als de Zeppelin Air zacht staat. Naarmate de luisteraar het volume opvoert, gaat de werking automatisch omlaag. Het resultaat is dat de Zeppelin Air bij alle geluidssterktes uitgebalanceerd klinkt. Verder ontlokt de DSP een zo diep mogelijke laagweergave aan de woofer. Daarbij vermijdt de DSP dat het laag gaat dreunen en voorkomt hij ook oversturing. De Zeppelin Air kan op een feestje veilig op maximaal volume spelen. Tenslotte splitst de DSP het signaal als een actief digitaal wisselfilter. Voor de vijf luidsprekers die erin zitten heeft de Zeppelin Air vijf verschillende eindversterkers. Vier van 25 watt (voor de tweeters en de middentoners) en een van 50 watt (voor de woofer), allemaal in class D.
Alle luidsprekers in de Zeppelin Air zijn vernieuwd. Onder andere heeft hij de tweeters gekregen van de MM-1 desktopluidsprekers. Daarnaast zijn de twee basreflexpoorten aan de achterkant nu voorzien van het patroon dat B&W Flowport noemt, dat met zijn kuiltjes doet denken aan een golfballetje. Hierdoor ondervindt de lucht bij het in- en uitstromen minder weerstand.
Ondanks de toegenomen interne complexiteit werkt de Zeppelin Air in het dagelijks gebruik probleemloos. Bij de test trad één probleempje op, maar dat is iets dat alleen de allereerste kopers –tijdelijk– zal treffen. Voor opstelling dichtbij de muur kan volgens de handleiding de laagweergave gematigd worden. Alleen: de instelling die je opgeeft, vergeet hij steeds. Navraag bij B&W leert dat dit een kwestie is van de softwareversie (‘firmware’) waarop de Zeppelin Air draait. De eerste exemplaren waren nog niet voorzien van versie 1.1.3, die voor de laagmatiging nodig is. Er is op de B&W-website een programmaatje beschikbaar (Mac en Windows) dat de firmware update.
Bij alle doorgevoerde verbeteringen valt er helaas ook wel wat te kapittelen aan de Zeppelin Air. De originele Zeppelin, en ook de Air, staan zodanig op hun ovale bodemstuk dat de luidsprekers naar boven gericht afstralen, niet rechtuit. De oude Zeppelin werd geleverd met een voet die hem alsnog rechtuit liet afstralen. Ideaal voor wie zijn of haar Zeppelin op oorhoogte zet (wie niet?). Dit hulpstuk ontbreekt bij de Zeppelin Air en er is ook geen accessoire verkrijgbaar. Dit betekent dat de koper idealiter het apparaat relatief laag moet neerzetten. Plaatsing op oorhoogte levert een indirecter en licht diffuus klankbeeld op. De standaard naar boven gerichte afstraling geeft wél een gelijkmatiger verspreiding van het geluid in de kamer, wat een grote luisterzone oplevert. Volgens B&W maakten de meeste consumenten er geen gebruik van, maar voor audiofiel luisteren (ja, hij is er goed genoeg voor—daarover dadelijk meer) moet B&W eigenlijk simpelweg alsnog de optie creëren om de Zeppelin Air horizontaal te richten. De luistertest is voor het grootste deel uitgevoerd met een geïmproviseerde “voet”, waarmee de Zeppelin Air alsnog recht vooruit speelde. En hoe!
