Films zijn een thermometer van de maatschappij. Neem deze kijk in het leven van een gescheiden vrouw. Een dikke Volvo stationcar lijkt niet te wijzen op armoede, maar schijn bedriegt. De auto is haar woning en ze houdt zich in leven met trucjes en door wat haar aan bezittingen rest stukje bij beetje te verkopen. Overleven is een slopend proces.
Française Louise Wimmer staat niet alleen in de filmwereld. Eerder zagen we de Amerikaanse Wendy and Lucy en Parked uit Ierland, waar de auto diende als enig ‘dak boven het hoofd’. Armoede is ook in het rijke westen een groot probleem.
Corinne Masiero, die we eerder zagen in het al even navrante De Rouille Et d’Os, geeft met haar tengere lijf en afgetobde gelaat treffend gestalte aan de ellende. Haar gereserveerdheid wordt gemakkelijk gezien als arrogantie, waardoor ze bij weinig mensen compassie oproept. Ze vertelt liefst niets over haar achtergrond en haar gevoelens, zelfs niet aan een man waarmee ze vluchtige seks heeft. Ook dat is puur overleven.
Als kijker voel je precies hoe het werkt: Louise houdt ook jou op afstand, omdat ze niemand vertrouwt. Aan haar de voortdurende onrust in haar lichaamstaal is echter niet te ontkomen.
De vaak prachtig associatieve beelden maken haar situatie voelbaar. Ze grijpen bij de keel. Dat is niet prettig. Het veroordeelt dit debuut van Cyril Mennegut automatisch tot een klein publiek. Het maakt de film er niet minder urgent om, integendeel.
Zelfs de auto begeeft het. De vergeefse pogingen hem te starten worden steevast begeleid door het nummer ‘Sinnerman’ van Nina Simone, muurvast in de cd-speler van de auto. 'Where you gonna run to, where you gonna run to?’ zingt Nina dan steeds. Uiteindelijk rukt Louise het hele apparaat uit de auto en slingert het weg.
Einde Nina Simone, maar begin van wat geluk, helemaal aan het eind van de film: eindelijk een woning. Dan klinkt The Days of Pearly Spencer, de klassieker van David McWilliams: the race is almost run. Prachtfilm.
Aanvullende informatie:
Frankrijk, 2011
Speelduur: 77 minuten
Regie en scenario: Cyril Mennegun
Productie: Bruno Nahon
Camera: Thomas Letellier
Montage: Valérie Brégaint
Met: Corinne Masiero, Jérôme Kircher
Beeld: 16:9 anamorf
Geluid: DD
Uitgave: Contact Film
Distributie: de Filmfreak
