Hoewel de techniek eigenlijk weinig introductie meer behoeft (zeker als je mijn recensie van de Xeo 3 hebt gelezen) zijn er bij de nieuwe Xeo serie een paar interessante verbeteringen doorgevoerd die het gebruik nóg eenvoudiger en stabieler maken, maar vooral ook voor een nóg betere geluidskwaliteit zorgen. Ook het uiterlijk en de techniek zijn aangepakt. De kast heeft nu de meer ingetogen afwerking en het formaat van de zeer succesvolle Excite serie (waardoor de vloerstaander dus een kleine 7 centimeter minder hoog is geworden). Ook heeft hij dezelfde los te monteren voetjes die hem wat meer zijdelingse stabiliteit geven. Die voetjes zijn aan de onderzijde standaard voorzien van ringvormige rubberen kussentjes die je vloer beschermen. In elk van die ringen zit, net als bij de Excite, een in- en uitschroefbare spike verborgen die je van bovenaf zeer eenvoudig kunt bijstellen met behulp van de meegeleverde inbussleutel. Ook de luidsprekerbezetting lijkt nu heel erg op die van de Excite X34. Ik zeg bewust ‘lijkt’, want Dynaudio heeft de goede gewoonte om voor elke luidsprekerserie kleine maar essentiële aanpassingen aan units en filters uit te voeren, waardoor die nog beter zijn toegesneden op de specifieke serie waarin ze komen te zitten.



Tot zover het uiterlijk, want over het innerlijk is ook belangrijk nieuws te melden. De digitale versterkers aan boord van de eerste serie waren bij beide Xeo modellen hetzelfde, dus 50 Watt voor de tweeter en 50 Watt voor de woofer(s). Hoewel dat bij de dubbele woofer van de Xeo 5 in bijna alle gevallen goed ging waren er aanwijzingen dat ze bij veeleisende gebruikers wel eens een beetje in ademnood konden komen. Daarom heeft Dynaudio in de Xeo 6 een derde digitale versterker ingebouwd, zodat beide woofers nu een eigen aandrijving hebben. En nu hoor ik de mensen die mijn vorige recensie niet hebben gelezen mompelen: “Hij zegt ‘digitale versterkers’, maar hij bedoelt waarschijnlijk Klasse D”. Eh… nee dus! Ook nu weer wordt er een digitaal (PCM) signaal naar de luidsprekers gezonden. Dat signaal wordt dan door een digitaal wisselfilter uitgesplitst naar laag/mid en hoog, vervolgens omgezet naar een ander digitaal formaat (PWM) en tenslotte versterkt in een soort power-DAC. Daardoor is het signaal letterlijk tot aan de aansluitklemmen op de luidsprekerunits digitaal, alleen heeft de power-DAC het uiterst nauwkeurig vermomd als analoog signaal waardoor de units er iets mee kunnen. Het enorme voordeel hiervan is dat de fabrikant de volledige controle heeft over de kwaliteit van het signaal vanaf het moment dat het door de bron wordt afgegeven. Vervorming is dan ook iets dat je in een Xeo luidspreker niet gauw zult tegenkomen, wat de kwaliteit van de weergave natuurlijk ook ten goede komt.



De ‘Hub’
Aangezien we het over een draadloos luidsprekersysteem hebben moet er dus een zender in het spel zijn. Die heette bij de vorige serie nog (vrij logisch) de Transmitter, maar bij de nieuwe serie is de naam van dat compacte en netjes vormgegeven kastje (ook niet onlogisch) veranderd in Hub. Wie bekend is met IT-terminologie weet dat een Hub een centrale unit is waarop alle andere apparaten in de set-up worden aangesloten. Dat is hier niet anders, op de Hub sluit je alle bronnen aan die je via de Xeo luidsprekers wil laten weergeven. De nieuwe Hub is op een aantal punten naar een hoger plan getild. Zo zie ik nu (en dat is verheugend!) een coaxiale digitale ingang én een ethernet-ingang. De coax spreekt voor zich. Vooral ‘dedicated’ cd-spelers van een wat hogere kwaliteit beschikken naast een optische digitale uitgang vaak ook over een elektrische coaxiale uitgang. De meeste audiofielen prefereren die verbinding vanwege de (vermeende?) betere geluidskwaliteit en vooral ook omdat ze dan de mogelijkheid hebben om te experimenteren met digitale interlinks. De ethernet-ingang is op dit moment nog niet bruikbaar, maar Dynaudio Nederland vertelde me dat er binnenkort een interessante software-update van de Hub komt waardoor hij ook op afstand bedienbaar wordt via een App op je smartphone of tablet.



De belangrijkste update is dat de nieuwe Hub drie verschillende draadloze frequenties heeft, terwijl de vorige Transmitter gewoon drie kanalen binnen de 2,4 GHz frequentie aan boord had. Om het gebruik van WiFi als drager van het digitale muzieksignaal voor nu en in de toekomst nog flexibeler en betrouwbaarder te maken heeft Hub-id 1 een frequentie van 2,4 GHz, id 2 van 5,2 GHz en id 3 van 5,8 GHz. Door met de schakelaar achterop de Hub een id te kiezen bepaal je welke bandbreedte je gaat gebruiken om het digitale signaal naar je luidsprekers te zenden. Met de meegeleverde afstandsbediening koppel je de luidsprekers aan een bepaalde Hub-id, en daarnaast kies je welke ingang je wil beluisteren. Mocht het je nu een beetje duizelen: ik leg in het volgende hoofdstukje uit hoe dat in de praktijk in zijn werk gaat. Kleine opmerking vooraf: hou er wél rekening mee dat hogere frequenties een kleiner bereik hebben. En dat Dynaudio dat natuurlijk best weet en er dus een oplossing voor heeft ontwikkeld, maar ook daarover zometeen meer.