Annie Lennox - Bare

"All my dreams have fallen flat" zingt Annie Lennox op haar langverwachte album Bare. Annie mag dan een kerstkindje zijn, dat betekent niet altijd dat je voor het geluk geboren bent. De ex-Eurythmics-zangeres is door een hels moeilijke periode gegaan en Bare doet daar verslag van, maar daarmee is het nog geen zwartgallig album.

Net als bij Eurythmics het geval was weet Lennox "moeilijkdoenerij" nog steeds te vertalen in toegankelijke composities. Zelf verklaarde ze zich bewust te zijn van de zware thema`s van deze cd en daarom juist bewust tegenwicht gezocht te hebben in de aankleding van de liedjes. Lennox heeft een scheiding achter de rug, worstelt met een mid-life crisis (volgend jaar wordt ze vijftig) en ziet de wereld er niet beter op worden. Dat alles heeft ze van zich afgeschreven als in een muzikale therapie. Nu wordt er vaak beweerd dat ellende de beste cd`s oplevert en dat gaat in dit geval zeker op. Luister je naar de teksten dan valt het niet mee de zon te blijven zien. De muzikale omlijsting is vaak echter dermate louterend dat Bare zeker niet wegzinkt in depressief makend geluid. Neem A Thousand Beautiful Things waarin de diva zich zelfs tot God wendt terwijl ze beweert niet gelovig te zijn. De tekst laat weinig te raden over, maar de begeleiding gloeit en troost al voor de eerste traan uit de ooghoek rolt. Ook het tweede nummer loopt niet over van zonnigheid, maar een licht swingende begeleiding verheft de treurnis tot een behapbaar brok. Het is tevens de track die het meest aan Eurythmics doet denken. Bij de meeste andere songs komt Lennox eerder in de buurt van bijvoorbeeld Peter Gabriel en Toni Childs. Veelal ballads met lichte wereldmuziek-accentjes en veel plaats voor warme akoestische geluiden. Maar dat wisten we al van de alweer acht jaar geleden verschenen Diva. Ten opzichte van dat album is Bare nog een stap vooruit omdat het meeste materiaal op de nieuwe langspeler je meer naar de keel grijpt.

Buiten de 11 prachtige nummers krijgen de snelle beslissers er nog een bonusschijfje bij. Daarop twee clips, A Thousand Beautiful Things en Honestly, opgenomen tijdens de repetities voor de tour, en een bijna 12 minuten durend interview. Daarin vertelt de zangeres uitgebreid over de verhouding zwartgallige teksten/opbeurende muziek. Al met al een aanrader die genres overstijgt en aantoont dat acht jaar stilte niet noodzakelijkerwijs stilstand hoeft te betekenen.