Revis - Places For Breathing

Revis uit Carbondale, Illinois heeft precies het geluid en de muziek om mee te scoren, maar is dat voldoende? Zelfs na een tiental draaibeurten is het moeilijk om daar een duidelijk antwoord op te geven. Revis is soms verslavend goed, maar er zijn ook momenten dat de verpakking belangrijker is dan de boodschap.

Wat betreft muziek zou je kunnen stellen dat Revis een brug probeert te slaan tussen enerzijds de gevestigde nu-metal acts als Linkin Park, Limp Bizkit en sinds kort Evanescence en anderzijds iets als (post-)grunge en dan met name het latere Alice In Chains, maar ook Pearl Jam is nooit ver weg. De plaat opent met Caught In The Rain, duidelijk één van de sterkste nummers en tevens de track waarmee de groep zich definitief in de kijker van de platenmaatschappij speelde. Hard, met een sterke opbouw en een refrein dat er wezen mag. Daarna ontrollen zich nog tien nummers die stuk voor stuk dat niveau niet meer halen. Een aantal liedjes zijn compositorisch sterk genoeg om blijvend te boeien, maar er zijn ook een aantal stukken die het moeten hebben van het geluid en het indringende gitaargeweld, maar die qua compositie niet hoger dan een zeven scoren. De groep is op zijn sterkst als "het beuken" niet het hoofddoel lijkt, maar er sprake is van een gezonde afwisseling in dynamiek en kiest voor delen met atmosferische, fraaie meerstemmige vocalen. Juist dan lijkt revis op het latere Alice In Chains. Die nummers zitten in het begin en het eind van de plaat, daartussen zit een rijtje zwakkere broeders.

Het geluid is in goede handen, maar wat wil je met namen als het wonderkind Don Gilmore (productie), Alan Moulder en Andy Wallace (mix). Als revis op een volgend album weer met deze kanjers mag werken en in de tussentijd de kans neemt ook op het vlak van de composities te groeien sluiten we niet uit dat het volgende album een million-seller zou kunnen zijn. Nu zakt de weegschaal nog zeker niet over de hele linie door in het voordeel van dit vijftal. Komt tijd, komt Revis?