In juli 2007 noemde ik deze groep, in een bespreking van hun album Tuesday Wonderland één van de meest verfrissende ensembles die ik de laatste jaren in de internationale jazzwereld tegen ben gekomen. 
Jazz samenvoegen met klassieke elementen doen meerdere groepen, maar het larderen met rock en pop op een wijze die doet vermoeden dat er een naast een pianist, een bassist en een drummer af en toe ook nog een complete rockband in de studio staat is iets wat ik niet eerder tegengekomen ben.
Wat ik destijds ook schreef was dat het nieuwe album niets toevoegde aan het oeuvre van de band dat de ware fan al niet eens eerder gehoord had.
En daarin verschilt Leucocyte duidelijk van de eerdere albums.
Dit wordt verklaarbaar wanneer de totstandkoming van de CD nader onder de loep genomen wordt. De groep heeft altijd met regelmaat spontane jamsessies gehouden waarin de groepsleden zich zonder de houvast van vooraf gecomponeerd materiaal lieten leiden door op dat moment opkomende ideeen. Vaak resulteerden deze als zoektochten naar nieuwe muziekvormen fungerende jamsessies uiteindelijk in nieuwe composities. Ditmaal zijn de resultaten van een dergelijke tweedaagse jamsessie vastgelegd en uitgebracht als het nieuwe studioalbum.
Op de voorgangers was – los van de onverwachte wendingen - steeds sprake van herkenbare melodielijnen en dat wordt hier lopende het album gedeeltelijk losgelaten. In openingsnummer Decade klinkt één minuut en zeventien seconden lang slechts de piano van Esbjörn Svensson. Premonition opent vervolgens met basklanken en geleidelijk ontvouwt zich het bekende en tegelijkertijd toch steeds opnieuw boeiende en mateloos knap de spanning opvoerende spel van het trio. Tot in het zesde nummer Ajar wederom alleen de piano te horen is. Ditmaal één minuut en zesendertig seconden lang. Dan begint het uit vier delen bestaande titelnummer Leucocyte; Ad Initio, Ad Interim (1 minuut stilte), Ad Mortem en Ad Infinitum. De strijd brandt los tussen de witte bloedlichaampjes en de virussen die een constante bedreiging voor het menselijk lichaam vormen. Ad Infinitum eindigt met klanken waarin ik beierende kerkklokken hoor.
Ze bezorgen me bij iedere luistersessie weer koude rillingen, wetende dat een maand nadat het album en het bijbehorende artwork bij platenmaatschappij ACT aangeleverd werd, Svensson het leven liet tijdens een duikongeluk bij het eiland Vrämdö nabij Stockholm.
Aanvullende informatie:
Format: CD 9018-2
Label: Act Music + Vision GmbH
