Dit is het dertiende solo album van Kari, de Noorse zangeres die nog steeds door veel muziekliefhebbers op handen wordt gedragen. En terecht. Waren het in het verleden vaak teksten van anderen - haar eerste schijf bevatte op muziek gezette gedichten van de Deen Tove Ditlevsen - inmiddels schrijft deze ex journaliste haar teksten al weer jaren zelf.

Ook de twaalf songs die op Ly terug te vinden zijn - één track meer dan op de cd versie te vinden is - hebben voor het eerst het levenslicht aanschouwd in haar werkruimte in Oslo. Daar is zij vrijwel dagelijks aan het werk wanneer zij niet optreedt of in het buitenland verblijft. Ditmaal staat het zoeken van beschutting of een toevlucht (Ly) centraal.

Kari beschrijft de vele manieren waarop zich dit kan uiten; bijvoorbeeld in de liefde maar ook in het kopen van kleding. Opnieuw blijkt haar grote vermogen om op uiterst sensitieve wijze aan te voelen wat mensen bezighoudt en beweegt. Een vermogen dat met de jaren zelfs nog verder toe lijkt te nemen. Misschien dat je daarom als luisteraar wel het gevoel hebt dat je niet naar op muziek gezette poezie luistert maar rechtstreeks van mens tot mens met haar communiceert. Waarbij de gebruikte woorden een hoge emotionele en muzikale waarde bezitten. Wat daarnaast opvalt is dat veel van de muziek van Ly vrolijker klinkt dan je op grond van eerdere albums zou verwachten.

Voor een deel is dat te verklaren uit het grote aantal composities dat redelijk uptempo is. Uiteraard staan er ook enkele melancholieke songs op waarbij met name Mi Egen Skrift en Ingenting Blir Borte van een ontroerende schoonheid zijn. Een schoonheid die, mede dankzij de mooie opname, op geen enkele wijze belemmerd wordt door de gebruikte Noorse taal. Al voegt het lezen van de integraal in het Duits afgedrukte songteksten daar zeker nog een dimensie aan toe.