Mijn vader zei vroeger regelmatig: “Je kunt best lekker dansen, ook al is het dan niet met de bruid”. Die opmerking, als ik weer eens te hoge eisen stelde als het om stoffelijke zaken ging, kwam bovendrijven toen ik de Cambridge Audio TT50 installeerde.
Als je naar de geschiedenis kijkt van de amusementselektronica dan is het een komen en gaan van systemen en technologieën, ten faveure van nieuwe en meestal betere. De wasrol en Blue Amberol van Thomas Alfa Edison werden verdrongen door de grammofoonplaat van Emile Berliner, al gauw gestandaardiseerd tot 78-toeren schellakplaat die het ruim 50 jaar volhield als muziekdrager. Even iets recht zetten, er zijn nooit ‘bakelieten’ platen geperst, zoals soms te lezen valt. Begin jaren ’50 begon het vinyltijdperk, de drager werd eind van dat decennium al stereo en was, totdat de CD-speler betaalbaar werd, de norm. Daarna ging het pijlsnel bergafwaarts en werd massaal het zilverkleurige schijfje aangeschaft met aanvankelijk oude wijn in nieuwe zakken. Iedereen blij.
Nou, iedereen… Er waren fundamentalisten die zelfs beweerden dat de analoge ELPEE veel beter klonk dan dat digitale schijfje. Het waren roependen in de woestijn, zeker de eerste 10 jaar na de introductie van de CD. Het valt nog te bezien wat er de oorzaak van is dat een ouder en eigenlijk al afgeschreven medium de laatste jaren weer helemaal terug is. Is het ingegeven door nostalgie van een generatie die de ELPEE nooit heeft meegemaakt? Is het de fraaie hoes die toch echt veel meer en leukere visuele informatie geeft? Is het de magie van het opleggen van de plaat, het schoonmaken met de platenborstel en het laten zakken van de naald in de groef? Is het omdat je ziet wat er gebeurt? Of zou het komen omdat de ELPEE toch echt beter klinkt…
Enfin, de platenspeler werd weer hot en de HiFi-wereld werd verrijkt met mooie en kostbare creaties die doorgaans ook uitstekend klinken. Een van die platenspelers is de Cambridge Audio TT50, die in samenwerking met Pro-Ject is ontwikkeld. Een speler van 599 euro, compleet met Audio Technica AT95E moving magnet element. Zelfs de aloude en o zo handige transparante stofkap is bij de prijs inbegrepen.
Plug & play
Als je de platenspeler uit de doos haalt en op zijn plek zet, hoef je maar een paar handelingen te verrichten. De platte aandrijfsnaar om subplateau en motorpoelie leggen – niet vergeten de motortransport- Fred Haa nebeek schroeven te verwijderen – het draaiplateau op het subplateau plaatsen, het contragewicht op de arm schuiven en afregelen op 2 gram, de dwarsdrukcompensatie op 2 zetten, de 16 volt voeding inpluggen en… hé, waar is het aansluitsnoer op de versterker?
De overigens uitermate duidelijke, in Nederlandse taal gestelde gebruiksaanwijzing deelt ons mede dat wij daar zelf voor moeten zorgen. Het aardkabeltje zit er wel bij maar als we echt haast hebben, en dat hebben we want we willen zo snel mogelijk die al 20 jaar niet meer gedraaide lievelingsplaat horen, plukken we dan maar een kabeltje van de cassetterecorder (als we die nog hebben) tevoorschijn en sluiten het op de vergulde cinch chassisdelen van de speler aan en de andere kant op de versterker. Dat is jammer want zo’n touwtje heeft een veel te hoge capaciteit en is er ook nooit voor ontworpen om signalen van een pick-up te moeten transporteren. Ik denk dat de doelgroep die de TT50 aanschaft niet onverwijld naar de HiFi-boer snelt om een phono interlink te scoren voor pakweg 50 à 100 eurie en het dus maar houdt bij voornoemd touwtje. Wellicht een kans voor Cambridge Audio. Bijna plug & play dus, maar net niet helemaal.
