Zo worden ze niet veel meer gemaakt. De trend in de arthouse cinema is rafelig realisme. Dat staat heel ver af van deze ambitieuze, glossy ogende film van de in Nederland vrij onbekende Italiaanse filmmaker Luca Guadignino. Supergestileerd, vol verwijzingen naar klassieke films. Cerebraal maar ook sensueel, met een fraaie rol van Tilda Swinton, die de film tevens mee produceerde.
Vanaf de eerste beelden is duidelijk dat vormgeving in deze film minstens zo belangrijk is als het verhaal. Prachtige zwart-wit beelden van een besneeuwde stad, met begintitels die een vooroorlogse indruk wekken. Niet dat het verhaal zich zo lang geleden afspeelt, maar de aristocratische familie Recchi waar het in deze film om draait staat wel voor traditie. Steenrijk, opgegroeid in de wetenschap in alle opzichten superieur te zijn aan anderen, ontstaan er barsten in het imperium.
Zo heeft zoon Eduardo een sportwedstrijd verloren. Dat kan eigenlijk helemaal niet, in de ogen van de uit het familiebedrijf terugtredende pater familias. Degene die wel won was chefkok Antonio. Eduardo’s moeder Emma (Swindon), raakt helemaal in de ban van deze Antonio en zijn heerlijke hapjes. De ijskoningin ontdooit en voelt haar Russische temperamant terugkeren. Heel slecht voor de continuïteit in het bedrijf dat familie heet. Man en zoonlief hebben de boel dan al lang en breed verkocht, maar dat lijkt er nauwelijks toe te doen.
Montage, kadrering en camerastandpunten strijden om de aandacht. Visueel imponeert Io sono l’amore de volle twee uur die de film duurt. Ieder beeld, perfect scherp en fraai van kleur op deze blu-ray, is als een schilderij, soms statisch, soms meeslepend en quasi intuïtief. Een genot voor de zintuigen. De talrijke verwijzingen maken de film een zoekplaatje voor liefhebbers van cinemaklassiekers en Guadagnono is niet bang de grens van de melodramatische kitsch af en toe flink te overschrijden. De bekende minimal music van John Adams past perfect bij de afstandelijke maar tegelijk broeierige en onheilszwangere sfeer.
Als extra is er een interview met Tilda Swinton. Ze geeft interessante achtergrondinformatie maar plaatst haar eigen ego wel erg pontificaal op de voorgrond. Het gesprek ontaardt in een bijna gênant staaltje name dropping over de grote namen waar ze al mee werkte. De omvang van de rol die ze speelde in het langdurige ontwikkelingsproces van deze film wordt breed uitgemeten. Na dat interview is Emma ook meteen een stuk minder sympathiek geworden. Dat het daar helemaal niet om draait in deze film heeft Swinton dan ook al lang duidelijk gemaakt.
Aanvullende informatie:
Italië, 2009
Speelduur: 119 minuten
Regie en scenario: Luca Guadignino
Productie: Tilda Swinton, Luca Guadagnino e.a.
Camera: Yorick Le Saux
Montage: Walter Fasano
Art direction: Francesca Balestra Di Mottola
Muziek: John Adams
Met: Tilda Swinton, Flavio Parenti, Edoardo Gabbriellini, Alba Rohrwacher
Extra: interview met Tilda Swinton (23 minuten)
Beeld: 1080p, 24 HD, 1,85:1
Geluid: DTS 5.1, Italiaans gesproken
Uitgave: Cinéart
Distributie: Twin Pics
Website
