In C van Terry Riley uit 1964 geldt als een van de startpunten van de minimal music. De partituur laat veel ruimte voor de uitvoerders. Zo staat hun aantal en instrumentarium niet vast, en mogen ze individueel bepalen hoe vaak de 53 motieven in aangehouden staccato tempo herhaald worden. De versie van Smalts, een eigenzinnig Nederlands gezelschap uit de experimentele pophoek, is een bijzondere.
In C is inmiddels een echte klassieker. Onlangs verscheen er een mooie versie van De Volharding op CD, en op 11 september wordt het tijdens het als onderdeel C the City van het Gergiev festival door enkele honderden muzikanten gespeeld op de Erasmusbrug. Smalts speelden hun interpretatie in veel kleinere bezetting al in 2002 live. Een opname wordt al vanaf dat jaar aangekondigd, maar verscheen pas onlangs. Niet op een fysiek medium, het stuk is als download te koop bij iTunes en te streamen via Spotify.
Achtergrondinformatie is schaars. Een download heeft geen hoes of boekje, en de Smalts website meldt alleen dat de componist deze versie intrigerend en mooi van klank vindt. “It almost sounds like one kind of fantastic instrument playing”, zei hij. En zo is het. Keyboards, percussie en gitaar lijken samen te vloeien in één apparaat, dat ruim 33 minuten hypnotiserend voort blijft razen.
Meer klassiek geschoolde muzikanten leveren vaak een net iets strakker klankbeeld, maar deze uitvoering is dan weer extra organisch en levendig. Voor een band die normaal eigen werk speelt in een toch andere muzikale conventie wordt hier buitengewoon gedisciplineerd gespeeld. Een mooie toevoeging aan de rijke, extreem gevarieerde uitvoeringsgeschiedenis van dit werk.
Aanvullende informatie:
Speelduur: 33:22 (1 track)
Label: Blowpipe (BP006)
Website: Smalts
Besprekingen van eerdere albums van Smalts:
It’s Good to be on a Well-runned Ship
Nevelglans
De Rijpe Sterren
