Claire Dolan is een callgirl, afkomstig uit Ierland, werkzaam in New York. Het geld dat ze verdient met haar geestdodende werk levert ze in bij haar pooier, bij wie ze een schuld uit heeft staan. Als haar moeder overlijdt knapt er iets. Ze verlaat Manhattan, probeert haar leven te veranderen. Als dat mislukt wil ze een kind.
Lodge Kerrigan maakte Claire Dolan in 2001, tussen Clean Shaven (1993) en Keane (2002), twee films waarin een schizofrene man centraal staat. Claire is anders, maar de waanzin is ook bij haar niet ver. Net als de personages in de andere film laat ze zich lastig kennen, hoe dicht op de huid we haar ook volgen. Ze heeft zich afgesloten voor emoties, lijkt onbewogen en onkrenkbaar. Haar werk bestaat uit voortdurend liegen. Ze geeft iedere klant het idee dat hij bijzonder is, terwijl ze juist allemaal hetzelfde willen. Het cynisme uit zich vooral in terloopse details. Menselijkheid is ver te zoeken.
Claire ontkomt er niet aan de mannen te gebruiken. Ook als er sprake lijkt van liefde. Uiteindelijk draait de film om de vraag of het waar is wat door de griezelige pooier Roland, die Claire al van kinds af aan kent. Hij noemt haar een hoer voor het leven, haar werk is haar identiteit.
Afstandelijkheid is een centraal begrip in deze film. Dat wordt onderstreept door overigens schitterende beelden van spiegelende wolkenkrabbers, steriele appartementen en gestileerde kleding. Mensen zijn eenzame wezens, die zich niet aan elkaar blootgeven. Dat uit zich het meest pijnlijk in seks. Routinematige handelingen niets met intermenselijk contact te maken hebben.
De in 2002 overleden actrice Katrin Cartlidge draagt de film met briljant spel. Ze is verder vooral bekend van onder meer Lars van Trier’s Breaking the Waves en de films van Mike Leigh, waaronder Naked en Career Girls. Met minimale veranderingen in haar gezichtsexpressie sorteert ze maximaal effect.
De films van Lodge Kerrigan zijn niet aangenaam om naar te kijken en daarmee veroordeeld tot een klein publiek. Het zijn echter wel cinematografische hoogstandjes, waarin op indrukwekkende wijze essentiële vragen aan de orde gesteld worden.
Dit fragment uit de film geeft een goede indruk van de sfeer, met de subtiele soundtrack als bepalende factor.
Aanvullende informatie:
VS, 1998
Speelduur: 91 minuten
Scenario en regie: Lodge Kerrigan
Productie: Marin Karmitz
Camera: Teodoro Maniaci
Montage: Kristina Boden
Geluid: Tom Paul en Peter Schneider
Art direction: Sharon Lomofsky
Muziek: Ahrin Mishan en Simon Fisher Turner
Met: Katrin Cartlidge, Colm Meany, Vincent D`Onofrio, Muriel Maida, Maryanne Plunkett
Beeld: 16:9 anamorf
Geluid: DD 2.0
Uitgave: de Filmfreak
