Al jaren lees je in veel tijdschriften en Internetpublicaties over de WAF. Dat is de Women Acceptance Factor voor luidsprekers. Het is de factor die bepaalt of een luidspreker aanvaardbaar is in de woonomgeving.
Een hoge WAF heeft een melkpakje van Bose, een wat minder hoge een Minipod van Blueroom en een extreem lage WAF heeft een Klipschorn of een Tannoy Westminster. Tussen de extremen zitten modellen die van vrouw tot vrouw verschillen. Logisch want vrouwen (en mannen!) verschillen en de woonomgevingen verschillen. De WAF-grens van mijn vrouw ligt bij de huidige luidspreker. Een set Magnepan`s werd definitief naar de prullenmand verwezen. Een collega auteur heeft ze wel gekocht en daar zijn ze aanvaard. Ik kom op de WAF naar aanleiding van de Lenteshow waar de kreet weer de nodige keren viel. Vaak met een negatieve ondertoon richting het zwakke, doch vaak oh zo aantrekkelijke, geslacht. Maar het is eveneens ingegeven door mijn recente verandering van de woonkamer met de komst van een nieuwe televisie. Ik heb namelijk mijn persoonlijke MAF bereikt. De Male Acceptance Factor. Kijk ik recht vooruit dan staan daar twee vloerstaanders. Rechts een audiorack vol met apparatuur die als enige overeenkomst met elkaar heeft een zwart of zilver front. Links een subwoofer. Achter mij twee rear speakers en voor mij bovendien een TV en een tweede rack waar de center, de DVD-speler en de video een plekje hebben. Kortom, de kamer staat vol met audio waar ik ook kijk en de twee frontluidsprekers staan daar pontificaal tussenin. Bossen kabel lopen van hot naar her, half verscholen onder de vloerbedekking. En nu ben ik het zat. De MAF staat op 100%. Er komen liever kleinere, minder zichtbare speakers dan één centimeter groter dan nu. Mijn vrouw klaagt niet, maar IK WEL! Ik wil terug naar de gezellige en knusse woonsituatie waarin onze spullen zo fraai uitkwamen. Geen home cinema meer, geen grote TV, een bij elkaar passende set. Hoewel………………… iets tussen de twee uitersten dan.
Op de Lenteshow werd ik aangesproken door een bezoeker die op het forum iets had gelezen over Harbeth luidsprekers. Dat die nooit goed konden presteren omdat de wanden te dun zijn. De man was eens gaan zoeken op Internet en kwam tot een verbijsterende ontdekking. Wie Harbeth een beetje kent weet dat de oorsprong ligt in het research center van de BBC. Daar werd jarenlang onderzoek verricht naar de gedragingen van materialen voor het bouwen van luidsprekers. Het aardige is dat al dat onderzoek is vastgelegd in white papers die vrij toegankelijk zijn voor het publiek. Tijdens dat onderzoek is gekeken naar de gedragingen van houtsoorten, wanddikte, materialen, demping etc. Men kwam tot de conclusie dat zelfs de houten randjes waarop de baffle werd geschroefd van een bepaalde houtsoort moesten zijn. Ik laat even in het midden welke houtsoort, maar zeg maar dat “A” een resonantie piek te zien geeft en “B” juist een dip. Zo ontdekte men ook dat het mogelijk is om de wanden van de kast gecontroleerd te laten meetrillen en op die manier de bas te ondersteunen. Gecontroleerd, niet in het wilde weg. Dat principe gebruikt Harbeth nog altijd met veel succes. Zo maak je geen luidsprekers die geschikt zijn voor Metal en disco, maar wel voor rustiger muzieksoorten. Het stuitte de bezoeker tegen de borst dat met een Internet pennenstreek door een ondeskundige een statement werd neergezet, waarvan in de historie allang het tegendeel bewezen is. Namelijk dat een luidsprekerkast altijd loodzwaar en stijf moet zijn. Het kan ook anders. Sterker nog, wie zomaar wat MDF met spaanplaat toepast is misschien wel te lui om meer onderzoek te verrichten.
Het gaat mij te ver om een Harbeth te vergelijken met een muziekinstrument maar de analogie is er wel. Denk maar aan de klankkast van snaarinstrumenten. Die resoneert immers ook gecontroleerd mee. Zonder een kast bestaat geen gitaar, geen cello, geen bas, geen piano. Moraal: “Ken uw klassiekers” sprak de bezoeker wijs! En ik geef hem gelijk. De zwak trillende Harbeth maakte destijds eerste klas muziek in mijn kamer.
Met vriendelijke groet,
René van Es.
Hoofdredacteur hifi.be
