Luidspreker kabel of snoer heeft geen ander doel dan het transporteren van een elektrisch signaal tussen de versterker enerzijds en de luidspreker anderzijds. Voor het transport is een geleidend materiaal noodzakelijk en ingegeven door de eigenschappen en de prijs is koper het meest voor de hand liggend om toe te passen. Andere gebruikte materialen zijn zilver, een zilver-goud legering of zelfs koolstof. Dikkere kabels zouden ook gemaakt mogen zijn met aluminium geleiders, maar die worden voor zover wij weten niet voor audio doeleinden toegepast.

Om de geleider wordt een isolatie materiaal aangebracht dat veelal een PVC verbinding is. De duurdere kabels gebruiken als isolatie vaak teflon. Esoterische exemplaren zijn nog wel eens omwikkeld met katoendraad.

Kabels: kern en isolatie

Welke isolatie en geleider gebruikt wordt is aan de fabrikant, vast staat alleen dat:

• De doorsnede van de geleider groot genoeg moet zijn om een flinke stroom aan te kunnen
• De weerstand, inductie en capaciteit van de kabel als geheel laag dient te zijn
• Het materiaal van de geleider zo zuiver mogelijk moet zijn

Afhankelijk van de materiaalsoort zal de oppervlakte van de geleider 1 mm2 of meer zijn. Gangbare koper kabels die gebruikt worden in de betere audio installaties hebben een oppervlakte tussen de 1,5 en 10 mm2. De elektrische eigenschappen als weerstand, inductie en capaciteit worden bepaald door de doorsnede van de geleider en de opbouw van de kabel. Een kabel waarvan de geleiders parallel lopen zal voornamelijk inductief zijn (spoel werking) terwijl een coaxiale kabel voornamelijk capacitief is (condensator werking). Een getwiste kabel is afhankelijk van het aantal twists per meter, in combinatie met het isolatie materiaal, meer of minder capacitief of inductief. De geleiders zelf kunnen massief worden uitgevoerd of bestaan uit samengeslagen dunne draadjes. Ook dat heeft invloed op de elektrische eigenschappen.

Coaxiale kabel en aansluiting

Zoals opgemerkt kan een luidsprekerkabel gefabriceerd zijn met parallel lopende geleiders, wat het meeste voorkomt, maar kan ook coaxiaal zijn opgebouwd. Dat laatste wil zeggen, een binnengeleider die omgegeven is door isolatie materiaal, waaromheen in gevlochten vorm een buitengeleider is aangebracht waarover ook isolatie materiaal komt. Sommige kabelfabrikanten brengen ergens in de kabel passieve elektronische componenten aan als spoelen en/of condensatoren, die de eigenschappen van de kabel beïnvloeden, met als doel een hoorbaar beter resultaat na te streven. Tegenstanders van deze techniek stellen juist dat elk component dat kan worden vermeden in de signaalweg ook vermeden moet worden.

De geïsoleerde geleiders van luidsprekerkabels zijn veelal gemerkt. Dat kan door de isolatie van één geleider rood te kleuren en van de andere geleider zwart. Of op slechts één geleider tekst te drukken. Of door de aansluitingen te kleuren aan beide uiteinden. Wij spreken over een “plus” en een “min”. Veelal vertaald naar “rood” en “zwart”. Onterecht plus en min genoemd want de stroom en spanning die luidsprekerkabels geleiden is een wisselstroom/spanning met een telkens veranderende polariteit.

Het kleurcoderen van de kabel. En de aansluitingen