Wanneer Harry en ik samen in de luisterruimte achterblijven, spreek ik mijn bewondering uit voor de wijze waarop het opgestelde Kharma-systeem de muziek weergeeft. Met een beeld dat gekarakteriseerd wordt door een mate van rust en vanzelfsprekendheid die voorbehouden is aan echt mooie, grote systemen. Systemen zoals Harry ze al jarenlang samenstelt en optimaliseert. Het is een mooi opstapje naar de veranderingen die zich in de afgelopen 25 jaar hebben voorgedaan.
Rhapsody Sound Masters - van voor de 'Sound + Vision'-periode
Tegenover de Kharma set staan aan de overzijde van de grote ruimte twee prachtige Sonus Faber sculpturen. Kharma en Sonus Faber, twee merken waarvan het 25 jaar geleden ondenkbaar was dat ze ooit nog eens aangetroffen zouden worden in deze luisterruimte. Er kan maar één conclusie zijn; Rhapsody is veranderd. En dat heeft alles te maken met het feit dat Harry als persoon veranderd is..
Dat proces start zo’n zes jaar geleden. Meerdere gebeurtenissen en omstandigheden doen Harry besluiten om afstand te nemen van zijn werk en voor langere tijd op reis te gaan, onder andere naar Nepal. Wanneer hij terugkomt is hij een ander mens. Hij staat anders in het leven en gaat daardoor ook anders om met zijn werk en met zijn klanten.
Een verandering waar ik het al meerdere malen met hem over gehad heb, en waar ik een grote affiniteit mee heb. Een verandering ook die maakt dat Harry nu niet alleen op een andere wijze aankijkt tegen het verleden, maar daar ook een andere beleving bij heeft. De verandering in hem is zo fundamenteel dat hij zich niet meer in kan leven in de persoon die hij destijds was en in de gevoelens die hij toen had. En dat heeft weer gevolgen voor de wijze waarop dit verhaal zich ontwikkelt.
De Harry uit de beginjaren is een man met een missie. Het zijn de jaren waarin de drie grote Nederlandse importeurs elkaar te vuur en te zwaard bestrijden. Net als de twee anderen is ook Harry er van overtuigd dat zijn manier de beste is, en wanneer er tijdens een demo kritiek komt op zijn systeem, zijn merken of de wijze waarop hij een systeem samengesteld heeft, dan zal hij daarop niet zelden op arrogante of genadeloos harde wijze reageren.
Het zijn ook de jaren waarin hij zich bewijst als een man met gouden oren. Fabrikanten en ontwerpers, waaronder Neil Pattel van Avalon, vragen hem om prototypen te testen en commentaar te leveren. Hij geeft demo’s in binnen- en buitenland, tot in de Verenigde Staten toe. Hij sluit vriendschappen die tot op de dag van vandaag voortduren met grootheden als Richard Fryer van Spectral, en Mark Levinson. Hij maakt carrière in de opnamewereld -onder meer door zijn werk voor het label Turtle Records- en werkt -meer recent- samen met studio’s zoals studio Eleven in Hilversum.
De Harry van nu kijkt er naar alsof hij naar een toneelstuk kijkt. Hij ziet de spelers en de rollen waarin zij gevangen zitten. De ego’s, de voortdurende strijd, de drive naar altijd meer. Zijn huidige belevingswereld is er veel meer één die gekarakteriseerd wordt door het woord ‘delen’. Delen in de zin van samen genieten.
Dat komt ook tot uitdrukking wanneer ik hem vraag wat voor hem nu de hoogtepunten zijn uit 25 jaar Rhapsody. Dan komt er het voorbeeld van die keer dat Mark Levinson bij Rhapsody zijn Cello-lijn introduceerde. Mark had uit Parijs zijn vriend Gary Peacock, bassist van het trio van Keith Jarrett, meegenomen en Gary gaf bij die gelegenheid een solo concert in de grote luisterruimte van Rhapsody. Meer voorbeelden volgen en wat opvalt is dat het steeds weer gaat om situaties waarin mensen iets met elkaar delen.
In het verlengde van het samen delen ligt voor de nieuwe Harry het samen genieten. En dan het liefst in volle overgave. Hij is er achter gekomen dat de waarneming van mensen als het ware wordt versluierd. Tijdens demo’s en in zijn contacten met klanten maakt hij muziekliefhebbers bewust van deze versluieringen die het complete genieten belemmeren. Voorbeelden? Wanneer iemand naar een demo komt, dan doet hij of zij dat met een bepaalde mind set. Weten uit welke merken de demo set samengesteld zal zijn, en bij ieder merk een bepaalde verwachting hebben. Op grond van een eerdere ervaring, een artikel dat hij of zij gelezen heeft, et cetera. Vanuit die verwachting wordt er geluisterd. Wanneer je dan eenmaal geconfronteerd wordt met de set, wordt de gewaarwording getoetst aan de verwachting - een toetsing die zo aanwezig is, dat je je niet over kunt geven aan het genieten.
De nieuwe Harry zegt dan dus ook dat je nooit op grond van een enkele demo een oordeel kunt hebben. Je zult gedurende een langere periode naar hetzelfde systeem moeten kunnen luisteren. Nog een voorbeeld? Door te praten over je muzieksmaak sluit je bij voorbaat al uit dat je van bepaalde muzieksoorten zult kunnen genieten. In die zin stelt Harry zich ten doel om klanten in contact te brengen met nieuwe ervaringen en hun ‘smaak’ te ontwikkelen en verbreden. Meer nog dan in het verleden het geval was.
Natuurlijk heeft Rhapsody binnen dat kader altijd al een aantal activiteiten georganiseerd. Lezingen over artiesten, componisten of composities, het centraal stellen van een specifiek album of een specifieke band, et cetera. Maar vooral dat laatste is meer de ‘entertainment’-kant van de muziek. Niets mis mee, maar tegenwoordig richt Harry zich meer op het ervaren van de muziek achter de noten. De boodschap in de muziek die je bij de stilte brengt. De stilte waarin je alleen nog maar de muziek kunt ervaren, beleven, zonder belemmerd te worden door enige cognitieve vorm van versluiering.
