Wie werden er nog meer vaker genomineerd? REM bijvoorbeeld, en Coldplay met X & Y (`grijze brij`) en Viva La Vida. Andere albums waar door sommigen met kromme tenen naar wordt geluisterd: Big World van Joe Jackson (`Energieke muziek, maar lijdend aan digitalitis`), Devils & Dust en Nebraska van Bruce Springsteen “Een mooi opgepoetste MoFi-release zou wenselijk zijn, wat geldt voor vrijwel alle Springsteen-releases”, volgens Nirvano Brans. Ook Funeral van Arcade Fire voldoet niet aan de geluidswensen: “Prachtige plaat maar klinkt dof en rommelig, zeker op vinyl", zegt Peter Grootfaas. Bas Leerschool vindt Violet van The National niet om aan te horen. “Ondanks dat ik het een TOP-album vind, is de opnamekwaliteit gewoon slecht: hoofdtelefoon op en het wordt snel duidelijk." Hans Heller noemt Feels Like Home van Norah Jones ‘een gemiste kans’. “Dof, veel bas en een stem die klinkt alsof ze verkouden is waardoor het lijkt alsof ze geen zin had om de nummers op te nemen, jammer van zo’n groot talent.”
Foto: Coldplay
Remco Blok heeft grote moeite met Matinée van Jack Penate. “Een geweldig muzikant, deze Engels-Spaanse indiezanger. Een heel aanstekkelijke plaat en live zelden overtroffen, maar is op cd bijna niet om aan te horen. Bizar veel overdrive en distortion vanuit de Boss-gitaarpedalen lijkt te zijn doorgeschoten naar de tape. De plaatsing van Jack is om te huilen. En toch zet ik hem regelmatig op…” Evolution: Creatio Ex Nihilio van Enochian Theory is volgens Edward Kooijman ‘echt een goed album’. “Wel jammer dat de opnames zijn gedaan vanuit een dichte kliko.”
Pink Floyd en Dire Straits
Dan een aantal acts die je eerder bij `Best Klinkende Platen` verwacht. Pink Floyd bijvoorbeeld met A Momentary Lapse of Reason. Jan-Willem: “De muziek kent weinig dynamiek. Verder lijkt `t alsof vocalen en instrumenten écht los van elkaar zijn opgenomen. Het klinkt gewoon niet. Je kan zoveel technische kunstgrepen er tegenaan gooien als je wilt, maar en mens krijgt deze plaat echt niet goed!” Of Dire Straits, zoals de platen Live at the BBC (“Welke bordenwasser hebben ze hier achter de knoppen gezet?!”), American Tour 1985 en Alchemy. ”Zelfs voor een live-album beroerd opgenomen”, schrijft Ruud van Uden over Alchemy. “Soms lijkt het een bak ruis, waaruit de instrumenten maar met moeite herkenbaar zijn. Money for nothing grossiert in ruis, volgens Leo Roeland.
Foto: deel van albumhoes A Momentary Lapse of Reason
Ook Harvest van Neil Young kwam verschillende keren voorbij. Ype Reinders: “Misschien wel de mooiste plaat ooit gemaakt, maar het blijft een verschrikking om de volumeknop van de stereo naar rechts te moeten draaien voor een redelijke geluidsweergave.” Ronald van Oort gaat voor Band on The Run van Paul McCartney and Wings. “De kwaliteit zwankt van nummer op nummer. Van goed tot erbarmelijk met afgeknepen frequentiebereik en afgeknepen dynamiek. Eindelijk een heruitgave deze maand.” André Prinsen waarschuwt tot slot voor de cd-versie van Supertramps Paris. "Pak de elpee maar, hier is duidelijk iets mis gegaan met de (re-) mastering. Plat, vlak en scherp. Klinkt voor geen meter!"
Genoeg getreurd nu, schakel voor de `Best Klinkende Platen` over naar hier.
