REVIEWTransrotor

Techniek

Het complete pakket waar de door importeur Monitor Audio Nederland aangeleverde Transrotor Rondino uit bestaat, verdient ook wat betreft technische eigenschappen aandacht om te weten waarnaar geluisterd is. De Transrotor Rondino Bianco kan worden bediend met het eveneens in aluminium uitgevoerde Konstant FMD voedingsgedeelte, dat is voorzien van een IEC netspanningsingang en middels een geschroefde 5-polige plug wordt verbonden met de afgeschermde kabel die naar de motoreenheid loopt. Aan de achterkant zit de schakelaar voor in- en uitschakelen van de voeding, voorop zit een draaiknop die de voeding kan onderbreken of de draaisnelheid voor 33 1/3 en 45 toeren selecteert.

De Transrotor Rondino heeft een totale breedte van 47 centimeter, een diepte van 42 centimeter en een hoogte van 22 centimeter. In de verpakking vindt de koper een aluminium platenpuck van 450 gram en drie -eveneens in gepolijst aluminium uitgevoerde- schotels, die onder de poten van de Transrotor Rondino Bianco FMD geplaatst moeten worden. Natuurlijk is de verpakking compleet met lagerolie, een uitgebreide handleiding en handschoenen om de platenspeler goed in elkaar te kunne zetten, zonder meteen vingers achter te laten. Het bijna 10 kilo zware draaiplateau is voorzien van een witte acryl mat.

De voorgemonteerde SME V arm (in combinatie met deze draaitafel verkrijgbaar voor € 3420,-) is voorzien van een  vloeistofdemping. Bij de arm wordt standaard een v.d Hul kabel geleverd, een gebalanceerde kabel is optioneel verkrijgbaar. Deze luxe arm is licht van gewicht en past daardoor prima bij het meegeleverde low-output MC element. Deze Transrotor Merlo Reference (vergelijkbaar met de Goldring Elite Reference) heeft een gewicht van 5,7 gram, een diamantslijping die enkel wordt omschreven als ‘Harmonic’ en een uitgangsspanning van 0,5 mV. De compliance bedraagt 18 µm/mM en de naaldkracht wordt het liefst ingesteld op 1,8 gram. Intern zijn de spoelen opgebouwd met zilverdraad om nog meer definitie te verkrijgen, aldus de fabrikant. Transrotor Duitsland is overigens importeur van zowel SME als Goldring. Overigens is de Merlo Reference binnenkort niet meer het top-element van Transrotor, een nog betere versie is aanstaande, die ongetwijfeld gaat lijken op de Goldring Legacy-serie.

Wie de Transrotor Rondino liever in een zwarte uitvoering ziet, verkrijgt deze Nero-versie voor een meerprijs van 1000 Euro. Transrotor kan tegen meerprijs een stofkap, meeloopborstel en bijpassende voorversterkers leveren.

Opstellen en aansluiten
De Transrotor Rondino Bianco FMD was vrij snel opgebouwd. Om optimale stabiliteit en minimale overdracht te garanderen heb ik op mijn steigerhouten audiomeubel een vlakke natuurstenen plaat gelegd, waarop de papieren mal van de draaitafel paste. Dan is het een kwestie van het motorgedeelte en de drie schotels juist te plaatsen, de mal af te nemen en het loopwerk erop te zetten. Kinderlijk eenvoudig. Daarop past precies het gedeelte met het geïnverteerde lager, dat wordt voorzien van een beetje verse olie. Hierop past het lagerhuis met daarin de tien contramagneten, dat tevens als draaiende basis dient voor de massieve aluminium platter.

Middels een spuitje wordt vervolgens  het reservoir van de SME V arm gevuld met dempende vloeistof, waarna het element monteren geschiedde. Natuurlijk zal een goede audiowinkel de koper van een dergelijke platenspeler bij al deze handelingen assisteren, mocht u er één aan willen schaffen.

De Transrotor Rondino Bianco werd (ongebalanceerd) verbonden met mijn Goldenote Phono 2 met externe voedingsmodule, die middels Kimber bekabeling het signaal door mocht geven naar een Blacknote DSA 150 versterker. De afsluitweerstand van de phonotrap was al op 100 Ohm ingesteld, wat ook voor het Merlo Reference element wordt aanbevolen. De gebruikte weergevers zijn eveneens van dezelfde Italiaanse komaf en de als luidsprekerkabel mochten de nog steeds erg goede Kimber 8TC Clear White hun werk doen. De stroomvoorziening liep via een PS Audio Quintet verdeelblok met bekabeling van Chord en Cassiopeia.


EDITORS' CHOICE