Toen we met de koffie plaats hadden genomen op de comfortabele bank die in de ruimte staat, keek ik met een mengeling van verbijstering en diepe bewondering om me heen. Ik ben in al mijn jaren als hifi-auteur in heel wat luisterruimtes van particulieren geweest, maar die waren geen een van allen zo mooi en uitgebalanceerd als deze. “Het is een room-in-room constructie”, vertelt Jan. “Dus de buren hebben geen last van mij, en ik niet van hen.” De oppervlakte van de binnenkamer is ongeveer 7,5 bij 6 meter en hij is 2,8 meter hoog. De akoestische dimensies zijn helemaal berekend door Jan zelf, met hulp van akoestiek-expert Toine Dingemans, die ook het op maat gemaakte design van de absorptie- en diffusie-panelen voor zijn rekening heeft genomen.



“Ik ben ruim negen maanden bezig geweest met plannen en berekenen en met het uitzoeken van alle details voor de inrichting,” vertelt Jan. “Ik heb veel gekeken en geluisterd in de mooiste luisterruimtes van vrienden van de Audioclub Oost Brabant en ik heb via het HT-forum wat mensen benaderd en bezocht om inspiratie op te doen. En overal dus het beste van meegepikt. Uiteindelijk heeft de bouw met tussenpozen zo’n 3,5 jaar geduurd, want eind 2007 ben ik van baan veranderd. Ik verhuisde naar een nieuwe werkgever en daarna ben ik in de avonduren eerst de opleiding tot Nederlands en daarna tot Europees octrooigemachtigde gaan volgen, de functie die ik nu vervul bij mijn huidige werkgever. En als je een drukke baan moet combineren met een studie waar ongeveer evenveel uren per week in gaan zitten dan komt de bouw wel eens een tijdje stil te liggen. Maar het was het wachten volledig waard, ik ben echt heel erg blij met het resultaat.”



De ruimte is volgens Jan specifiek akoestisch aangepast op stereoweergave. “Ik hou ook wel van surround, al kijk ik toch vooral concerten op dvd en Blu-ray. Maar ik luister gewoon veel meer naar stereo muziek. Je moet daar echt een keuze in maken, een ruimte die specifiek voor home-cinema is bedoeld heeft een totaal ander akoestisch profiel. Véél meer demping vooral, waardoor de ruimte eigenlijk minder geschikt wordt voor stereo-weergave. En dan leg ik het compromis liever bij surroundweergave.” In de ruimte van Jan is elke vierkante centimeter van de wanden akoestisch geoptimaliseerd. Overal, zelfs op het plafond, zijn fraai afgewerkte en zorgvuldig berekende diffusers en absorbers geplaatst. De aandacht voor detail is adembenemend. De deur waardoor we de ruimte zijn binnengekomen wordt afgedekt met akoestische panelen die als ‘en-suite’ schuifdeuren uit een holle wand tevoorschijn komen, en zelfs de bediening van de uiterst sfeervolle verlichting is achter een akoestisch paneeltje weggewerkt. Zonder handgreep om het paneeltje te verwijderen, die moet er los ingestoken worden. “Dat heeft op zich niks met de akoestiek te maken,” lacht Jan als hij ziet dat ik daar met vragende blik naar kijk. “Een handgreep of knop zou gewoon een lelijke schaduw werpen vanwege het lampje dat er boven hangt. Ik weet dat dat ver gaat, maar als je toch bezig bent om alles precies naar je zin te ontwerpen en in te richten kun je dit soort details wat mij betreft meteen meepikken.”

Ik kan niet anders dan hem gelijk geven, de ruimte is werkelijk schitterend. De kleurstelling is tijdloos, heerlijk rustig aan de ogen, en de verlichting is vrijwel volledig indirect. Alles in deze ruimte ademt rust en is bedoeld om de aandacht zoveel mogelijk op de weergave van muziek te richten.