Opstelling
Mijn kamer is ruwweg in te delen in een stuk van 4,50 x 4,20 meter en een stuk van 4,00 x 3,50 meter. Tussen de twee delen hebben vroeger schuifdeuren gestaan en is er nu ruimte voor luidsprekers. Door de vorm van de kamer kunnen de luidsprekers geheel vrij worden neergezet, er is weinig zijwand invloed en naar achteren is de wand 4 meter verderop. In eerste instantie werden de Heresy`s op voetjes gezet van ca. 35 cm. hoogte, maar dat maakte het laag wat mager in deze opstelling. Het plaatsen van de speakers op de grond deed het laag in kwantiteit goed, maar de speaker ging een trage indruk maken. De oplossing werd gevonden door ze te plaatsen op patiostenen, 20 cm. hoog, die op hun beurt middels spikes met de vloer werden gekoppeld. De kamer is normaal gestoffeerd, met vaste vloerbedekking en de luisterpositie is op een bank tegen de muur, dus ongeveer 4 meter van de speaker af. Door de negatieve effecten op de TV was het niet mogelijk de speakers verder dan 2 meter uit elkaar te zetten. De hotspot werd daardoor klein, maar wel heel precies aan te geven. Dat is mede een gevolg van de bundelende effecten van hoorns. Buiten de hotspot is er een breed gebied in de kamer waar de weergave slechts minimaal wat minder is. Als je niet in het hart van de hoorn kijkt wordt het wat "zachter" maar blijft een mooi en stevig beeld.
Door het hoge rendement was het niet noodzakelijk of zelfs gewenst om met twee in bridge geschakelde versterkers te spelen, dus de gehele testperiode werd gebruik gemaakt van een enkele Monarchy Audio SM-70 versterker van ca. 2 x 20 watt. Wat normaal slechts op korte afstand van de speakers hoorbaar is, een toename van de ruis als de versterkers als mono blok werken, werd door de Klipsch zeer duidelijk waarneembaar op de luisterplek. De luidsprekerkabel die normaal gesproken dubbel is uitgevoerd (bi-wire), werd nu als een enkele kabel aangesloten, effectief werd er dus gespeeld met 2 x 2 x 4 mm2 dat dan gelijk is aan 2 x 8 mm2. Lastig was dat na ca. 1 week luisteren de D/A converter in mijn set is vervangen door een betere en dat gaat dan ten koste van een referentie punt. Ik kan echter niet anders zeggen dan dat de Klipsch feilloos de verbetering liet horen en dat aanvankelijk negatieve eigenschappen verdwenen en de speakers opbloeiden als niet tevoren.
Luisteren
Een gefundeerd oordeel is goed te geven, maar vraagt van de lezer wat geduld. Wie her en der een stukje tekst oppikt, mist de essentie van het verhaal. Zoals boven is gesteld laat de Klipsch goed horen wat er in de set verandert. Zo goed zelfs, dat afstemming van de apparatuur met de speakers een vereiste is. Klipsch is geen systeem dat fouten verdoezeld. Het is erg schoon en lijkt vrij van vervorming hetgeen een verdienste is dat te maken heeft met het hoge rendement en het gemak waarmee de units zijn aan te sturen. Tijdens de eerste week luisteren waren het voornamelijk de stemmen die mij niet bevielen. De schitterende stem van Eva Cassidy werd met teveel neusklanken weergegeven. Je denkt dan al gauw dat de hoorn de oorzaak is, het ziet er tenslotte uit als een megafoon. Live muziek klonk daarentegen wel weer heel goed en levensecht. Klassiek deed het gewoon goed, maar ik luister veel naar barok en mijd grote zware orkestwerken.
In de tweede week en verder, nadat de Audio Alchemy D/A converter was vervangen door een PS Audio exemplaar, kwam als eerste de zangkwaliteit van Eva Cassidy terug. Haar genuanceerde stem, die zo veel stijlen aan kan, stond als vanouds in de kamer. Gretig zijn toen vele CD`s de revue gepasseerd. Jaap van Zweden heeft een uitvoering van muziek van Locatelli waarin zijn viool uiterst detailrijk is opgenomen. Die kan scherp klinken, maar gaf op de Heresy geen krimp. Heel veel details waren hoorbaar van de begeleidende muziekinstrumenten en het geheel werd zeer levendig weergegeven. T.o.v. de normaal aangesloten speakers een mooiere ervaring. Gegeven het uiterlijk van de Heresy is veelvuldig naar live opnamen gezocht in het CD rek en naar artiesten die ik live heb gezien. Twee dames sprongen er echt uit in positieve zin, Mary Black en Loreena McKennitt. Met mijn vrouw heb ik regelmatig de concerten van de dames bezocht in het Utrechtse Vredenburg en ik mag van mijn stoel vallen als het niet zo is, maar het klonk thuis nu wel heel erg veel naar het concert zelf. Voorwaar een prestatie waar ik het petje voor afneem. Wat is een mooiere eer voor een speaker dan klinken als het origineel op het podium.
CD`s die verder met veel plezier werden beluisterd zijn Deborah Henson-Conant, Talking Hands, dynamisch en detailrijk. Diana Krall, diverse CD`s, waar met name in positieve zin de brushes op de bekkens opvallen, zacht maar onmiskenbaar aanwezig en aanvullend aan haar stem en pianospel. De Chieftains met Tears of Stone, ook daar weer in het laatste nummer Krall die Danny Boy vol overgave weet te zingen, de hele CD is trouwens meer dan de moeite waard en met heel veel zorg opgenomen. Heel slecht klinkt Jennifer Lopez, even van mijn dochter geleend, je hoort de compressie en de vervorming. Een aantal moderne producers en technici moeten eens in de leer bij Blue Note of een van de andere Jazz labels. Wordt de popmuziek een stuk beter van.
Er zijn ook mindere punten te noemen, ik ben persoonlijk gewend aan een diep doorlopend laag. Daarom staat er ook een actieve subwoofer. Dat laag geeft de Klipsch niet weer op mijn versterker. De subwoofer trok het qua rendement niet om bij te springen. Dat merk je ook als je de Heresy op de TV aansluit en verwacht dat je effecten hoort bij films. Het laag blijft dan wat sober. Hell Freezes Over van de Eagles met het nummer Hotel California geeft veel losse slaginstrumenten, maar mist wat diepe power van de grote trommels. Dat maakt het nummer net wat minder imposant. Maar beter sober laag dan het door mij verfoeide overdreven laag dat uit veel speakers komt en waar fabrikanten klanten mee lokken. De Klipsch blijft strak, detailrijk en zuiver. Wie dus echt diep wil zal of verder in de buidel moeten tasten voor een actieve subwoofer of naar een grotere Klipsch uit moeten wijken. Een ander nadeel is de geringe spreiding van de hoorns en de bundeling. Maar, voor wie een moeilijke ruimte heeft, kan dat juist ook een groot voordeel zijn.
Terug naar de opmerkelijke kanten van de Heresy II. Patricia Barber is heerlijk op deze speakers. De drums zijn explosief aanwezig en wie het wat harder zet (en geloof me de Heresy kan heel!!!! hard) voelt de aanwezigheid van de trommelvellen. Waar kleine geluidjes de muziek aanvullen, worden die niet versluiert, maar ben je steeds weer verrast die minuscule nuances op te pikken. Ode To Billy Joe, dat nummer met de knippende vingers, laat ruimte horen en het felle knippen wordt ook fel weergegeven. Een nummer verder, waar de bas zeer nadrukkelijk aanwezig is, geeft geen boemend laag, wat ik vaak wel hoor in deze muziek. Een zelfde ervaring op de toch al "spannende" CD van Jacky Terrasson & Cassandra Wilson , Rendezvous. Op de Klipsch die gemaakt lijkt voor slaginstrumenten en snaren, is elk roffeltje of elke piano aanslag een feestje. Op de CD Beverly van Beverly Craven, een oudje met heel fijne muziek, zijn niet eerder gehoorde
opname foutjes naar voren gekomen. Herhaaldelijk draaien heeft bewezen dat het
geen toevalligheden waren, nee het is steeds reproduceerbaar. Ook het achtergrondkoortje wordt uit elkaar getrokken en de stemmen zijn individueel goed herkenbaar. Regelmatig ben ik door de grote dynamiek die deze speakers ten toon spreiden geschrokken van pieken op de CD. Je wordt echt verrast als een band flink inzet op een moment dat je dat niet verwacht. Dan gaat het echt explosief.
