Mijn woonkamer is niet een van de makkelijkste luisterruimtes. Gelukkig (of helaas is meer op zijn plaats) zijn de meeste luisterruimtes die tevens woonkamer zijn verre van ideaal. Meestal valt er wel mee te leven en het is niet anders. Mijn woonkamer is 8 meter lang en 5 meter breed. Een zijde is over een lengte van 8 meter voor een groot deel voorzien van glas, waarvoor gordijnen hangen. Een prettige bijkomstigheid van deze afmetingen is, dat ik mijn luidsprekers geheel vrij kan opstellen. Ik kan ruim experimenteren met het plaatsen van luidsprekers. Verder zijn de wanden in de woonkamer voorzien van een zogenaamd spachtelputz werk. Plavuizen liggen op de vloer. Niet echt ideaal, het is van oorsprong een vrij harde, holle ruimte. Met wat aanpassingen en kunstgrepen is dit redelijk tot goed onder controle gebracht.
Het luisteren zelf
Uiteraard heb ik weer een groot arsenaal aan cd`s beluisterd, zowel bekend als onbekend materiaal. De vaste lezers op Hifi.nl weten inmiddels dat ik niet alleen audiofiel georiënteerde cd`s draai, doch de muziekkeuze zo breed mogelijk houd. Nadat mijn eigen geliefde Audio Research versterker een plaatsje op een kamer van de eerste verdieping had gekregen, kon ik de Brystons in mijn Standesign audiorack plaats laten nemen. De weken dat de Brystons bij mij logeerden was ik genoodzaakt later op te blijven dan gezond is. Ik moest en zou regelmatig tot diep in de nacht onderuitgezakt aan de bank gekluisterd zijn, luisterend naar de tonen die de Brystons aan mijn Avalons ontlokten. Er was geen keuze omdat de setopstelling mijn aandacht bleef trekken en mijn Teac cd-speler iedere keer weer om nieuwe cd`s zeurde. De Bryston versterkers laten namelijk precies horen dat de ontwerpers van deze consumentenserie een grote dosis ervaring hebben in de professionele audio-wereld. Op de live cd`s ervaar ik de PA-sound zoals die bij live-concerten aanwezig is. De live-cd`s Real World van Peter Gabriel, Live At Wembley van Queen, Delicate Sound Of Thunder en Puls van Pink Floyd zijn daar mooie voorbeelden van. Je hoort altijd het "open lucht geluid" zoals het in grote stadions klinkt. Zelf ga ik regelmatig naar grote openlucht concerten, zoals destijds het concert van Pink Floyd in het Feijenoord Stadion in Rotterdam. Die sfeer die je daar voelt en meemaakt, kreeg ik met de Brystons weer in mijn woonkamer terug. Voor zover mogelijk natuurlijk. Tijdens het concert stonden in De Kuip niet alleen aan de voorzijde maar ook links, rechts en achter het publiek de enorme luidsprekers opgesteld. Tijdens Money hoorde je dan ook alles om je heen, het rinkelende geld, de afgescheurde kassabon, het aanslaan van de kassa noem maar op. Iedereen die dit nummer kent snapt wat ik bedoel. Dat kreeg ik bij mij thuis ook terug, voor, links, rechts en achter. Dat is ook te danken aan mijn Avalons, die het driedimensionale beeld extreem goed weer kunnen geven. Maar toch, de Brystons sturen de Avalons aan. Beluister het nummer Dogs Of War, het laag komt rollend en grommend naar je toe en kan zelfs een zekere mate van angst inboezemen.
Bijzonder zijn ook altijd de in de MTV-studio live opgenomen unplugged cd`s. We kennen allemaal de cd van Eric Clapton wel, maar een aanrader is ook de Unplugged cd van Nirvana. Deze cd is zo "close". Daar bedoel ik mee dicht en intiem met het publiek opgenomen. Dat hoor je terug in de stem van Kurt Cobain. Zijn zachte keelgeluidjes, de emotie die in zijn stem ligt, maar ook het plezier dat de groep heeft bij de opname hoor je terug. Tevens laat de constant aanwezige mee opgenomen 50 Hz brom van de PA apparatuur, hoe gek het ook klinkt, je meeslepen in het intieme optreden van Nirvana. Ik heb niet alleen live-cd`s gedraaid maar ook in de studio opgenomen cd`s. Daarbij valt het op dat het lijkt alsof je regelmatig zelf aan de mengtafel zit. Dit fenomeen was me eerder bij goede versterkers opgevallen, maar niet zo extreem als bij Bryston. Ik zal dit verduidelijken met de cd Love Scenes van Diana Krall. Daar hoor je regelmatig dat de schuiven opengedraaid worden vlak voordat madame Krall gaat zingen. Op dat moment komt er heel veel achtergrond informatie en detail vrij. Je hoort de kledingstukken over elkaar heen schuiven en Krall met haar mond smekken bij het aanzetten van de eerste tonen. Verder begeef je je bij de cd No Cover van Sarah-K in de opnameruimte zelf. Opgenomen op het Chesky label en dat wil over het algemeen zeggen dat de cd`s extreem veel aandacht hebben gekregen. Dat hoor je en voel je aan je water. David Chesky himself komt in mei van dit jaar naar Nederland om een workshop te geven met betrekking tot zijn nieuwe opnamesystemen. Een verslag hiervan zal uiteraard op hifi.be te lezen zijn.
Terug naar Sarah-K., Tussen alle instrumenten door hoor je hoe vrolijk bassist Gary Richardson zijn vingers laat glijden en plukt aan de snaren van zijn bas. De stem van Sarah is heel bijzonder en alleen op goede installatie wordt het maximale uit haar stem gehaald. Tijdens If I Could Sing Your Blues bijvoorbeeld hoor je hoe zij haar stem laat samen spelen met de klanken van Flugelhornspeler Chuck Mangione. Daar tussendoor het gitaarwerk onttrokken aan een 9-strings gitaar van Hui Cox.
Als we nu toch met de cd`s van het Chesky-label bezig zijn, kan ik u ook de cd`s van Ana Caram aanbevelen. Ana is een Braziliaanse zangeres die echt een waanzinnig mooie stem heeft en over het algemeen vrolijke en zonnige Zuid-Amerikaanse muziek maakt. Lekker om alvast in de stemming te komen voor de warme zomermaanden. Meer vrouwelijke artiesten. Ik ben aanbeland bij een cd van Dee Dee Brigdewater. Dee Dee is een zangeres van een heel andere orde maar daarom niet minder mooi, integendeel zelfs. Op de cd Dear Ella werkt Dee Dee samen met een big band, een orkest en een trio. Op de nummers waar de big band een hoofdrol speelt is te horen dat Bryston ook goed met blazerssecties overweg kan. Trompetten en trombones worden door de Bryston snel en hard (niet schel) weergegeven, Zonder dat het geluid in de knoop raakt en het geheel een brei van gekrijs wordt. Stemmen, het middengebied en het hoog, ook daar weten Bryston versterkers goed mee om te gaan.
Op de inmiddels zeer bekende cd Rendez-Vous van Cassandra Wilson, waarop zij begeleidt wordt door pianist Jacky Terrason, staat de stem van Cassandra als een huis. Naast Cassandra is iets lager de piano van Jacky te horen en op de achtergrond, duidelijk waarneembaar de percussie-instrumenten. Om al deze instrumenten heen is een soort "luchtbel" waarin het aanzetten en het uitsterven plaatsvindt. Met daartussen het zwart, dat de rust van de versterker kenmerkt. Hoe houden versterkers zich als je een cd van de bassist Ray Brown of cd`s van zangeres Patricia Barber in de cd-lade legt? Of de begerenswaardige cd Temptation van Holly Cole met de beruchte Trainsong. Hope van Hugh Masekela en Antiphone Blues. Dit gezelschap laat feilloos de tekortkomingen in het laag horen. De combinatie BP 25 en 3B ST is op geen enkel moment echt in de problemen gekomen. Alleen in het zeer diepe laag is de detaillering niet meer zo duidelijk waarneembaar. Zeker niet als er wat harder gedraaid wordt. Daar hoeft Bryston zich niet voor te schamen met in het achterhoofd de prijsstelling. En gezien het vermogen dat de 3B ST levert voor uw euro`s. Wil je echt dat je luidsprekers in het diepe laag in een houdgreep genomen worden, dan zul je naar de grotere broers van de 3B ST moeten, of de 3B ST bridgen.
