Advance Paris X-P1200 en X-A1200: testomgeving

Voor de test zijn afwisselend twee paar luidsprekers gebruikt. Het ene paar was een set elektrostatische luidsprekers van het Britse Quad type ESL63 en het andere model was een vloerstaande dynamische luidspreker van de Deense luidsprekerfabrikant Dali type Epicon 8, het huidige vlaggenschip van Dali. Over de Epicon 8 van Dali zal binnenkort een recensie verschijnen op dit medium.

Een door MagnaHifi gemodificeerde Sonos Connect was met een digitale cinch-kabel verbonden met de X-P1200. De Sonos Connect serveerde bitperfect geripte cd’s in de vorm van op een NAS van Synology opgeslagen WAV-bestanden (16-bit / 44,1 kHz / 1.411 kbps). Dezelfde Sonos Connect was verbonden via een optisch kabeltje met een Wadia 321 DAC en deze laatste was met XLR-kabels verbonden met de X-P1200.

We kunnen alvast verklappen dat de in de X-P1200 geplaatste DA-converter van hoge kwaliteit is. DA-converters in (voor)versterkers zijn de laatste jaren steeds beter geworden. Hoewel losse DA-converters nog steeds bestaansrecht hebben (niet alle versterkers hebben digitale ingangen), kan een gebruiker dikwijls voldoende hebben aan de DA-converter in een moderne (voor)versterker. Uiteraard is dat ook een persoonlijke keuze.

Play some music please.

Advance Paris X-P1200 en X-A1200: detailrijke klank met een klein vleugje warmte

We kiezen “Sinister Jazz” van het album Wild Opera van het door Tim Bowness en Steven Wilson gevormde no-man. De muziek begint met een paar zwevende noten van een xylofoon die niet helemaal vast in de ruimte lijkt te staan. Even later begint de drummer op een bekken te tikken. De microfoon is vermoedelijk heel dichtbij het bekken geplaatst. We horen niet alleen het naruisen van het bekken in alle details maar ook de aanslagen en de toonhoogte. Zanger Tim Bowness zingt en klinkt dromerig en zijn stem zweeft boven de instrumenten. De X-P1200 en het tweetal X-A1200 laat de dynamieksprongen in de hoge noten en lage noten van “Sinister Jazz” heel goed uit de verf komen. De klank is levendig en neutraal met een heel klein randje warmte.

Topdirigent Bernhard Haitink is onlangs overleden. We kunnen ons nog goed de uitvoering onder zijn leiding van de zevende symfonie van Beethoven in het Concertgebouw in Amsterdam in 2009 herinneren. Dit was een absolute sensatie. Helaas hebben we daar geen opname van en daarom kiezen we nu “Rondo”, het derde stuk van Beethoven’s derde pianoconcert uitgevoerd door het London Philharmonic Orchestra gedirigeerd door Haitink met Alfred Brendel op piano. Brendel lijkt met zijn opening uit de coulissen te komen. De piano klinkt helder en heeft een vleugje warmte. We horen ook de galm van de zaal. Bij circa 0:40 min. valt het orkest bij. Het geluid is transparant, d.w.z. dat we hoge en lage strijkers en hoge en lage blazers afzonderlijk van elkaar kunnen onderscheiden, hoewel ze intussen ook een organisch geheel vormen. Brendel bevindt zich tussen de orkestleden maar ook een beetje op de voorgrond. Begeleidt de solist het orkest of begeleidt het orkest de solist? Dat is een kwestie van muzikale interpretatie.

Waar het ons nu om gaat is dat we kunnen vaststellen dat de versterkers van Advance Paris heel goed kunnen omgaan met dynamieksprongen en een realistische klank van de piano en de overige instrumenten presenteren. Tegelijkertijd kunnen we waarnemen dat de klank net niet helemaal neutraal is. Het hele kleine randje warmte en de levendige klank doen ons in de verte denken aan een buizenversterker. Ook weer niet helemaal want een buizenversterker klinkt doorgaans nog iets warmer. Bovendien, buizenversterkers kunnen om verschillende redenen uitblinken, maar doorgaans blinken ze niet uit in de weergave van lage tonen. De laagweergave van de X-A1200 heeft een gedegen fundament en dat is gemiddeld genomen typisch voor een halfgeleider eindtrap, niet voor een eindtrap met buizen.

We glijden even weg op het titelnummer en openingsnummer van het album “The Sensual World” van de Britse zangeres Kate Bush. The Sensual World bedekt ons als een warme deken. De licht hees zingende Bush staat op de voorgrond en trekt ons mee in haar droomwereld. We horen een klanklandschap dat o.a. bestaat uit strijkers, een doedelzak en verschillende houtblazers. De stem van Bush doet ons bijna vergeten waar we zijn en wat we moeten doen, d.w.z. trachten de klank van de versterkers van Advance Paris in woorden te vatten. Hoewel de opname een zekere warmte heeft, is er geen spoortje van wolligheid te bekennen. De snare drum klinkt helder en de aanslagen op het drumvel hebben een scherpe focus.

Advance Paris X-P1200 en X-A1200: en nu in klasse A

We hebben de versterkers van Advance Paris enige weken in huis gehad en we hebben naar heel veel verschillende soorten muziek geluisterd. In eerste instantie hebben we de X-A1200 in klasse AB gebruikt, maar na ongeveer tien dagen hebben we met het knopje op de achterkant gekozen voor klasse A werking. Vervolgens hebben we een deel van de eerder geluisterde muziek nogmaals geluisterd. Nou, hoe was dat?

Hoewel klasse AB werking en hele genoeglijke klank geeft, zet omschakeling naar klasse A bijna letterlijk overal de puntjes op de i: klanklandschappen worden nog iets weidser, muzikanten komen nog iets losser van elkaar te staan, een subtiele galm of het uitsterven van een toon duurt een fractie langer en met name het fundament aan lage tonen wordt in klasse A nog iets beter vergeleken met klasse AB. We hebben de X-A1200 niet meer terug gezet naar klasse AB.

We kiezen het Franstalige “Quatre Mains” van het album Following Sea van het Belgische dEUS. Zanger Tom Barman staat op de voorgrond. De opname en de klank wekken de illusie dat de band in een halve cirkel om hem heen staat. De opname maar ook de klank van de versterkers van Advance Paris sleuren de luisteraar mee met de muziek. Barman’s stem klinkt bijna tastbaar realistisch. We luisteren ook naar “Put The Freaks Up Front” van The Ideal Crash, ook een album van dEUS. De snare drum heeft in klasse A meer slam en meer focus. Het verschil is niet groot, maar wel waarneembaar. De licht schurende noten van de elektrische gitaar bezorgen de luisteraar kippenvel.

We moeten naar een afronding toewerken, hoewel we nog geen genoeg hebben van de X-P1200 en X-A1200. We spelen “Angry Again” van Megadeth (album Hidden Treasures). We hebben dit nummer gekozen vanwege de uitdagende hoeveelheid lage tonen. Tegelijkertijd klinken heldere bekkens en die sneeuwen bij budgetapparatuur nog wel eens onder. Zo niet bij de versterkers van Advance Paris. Dave Mustaine zingt een beetje grommend. De bekkens zijn goed te volgen ondanks het stevige fundament dat bass drum, basgitaar en elektrische gitaar neerzetten. We blijven bij Megadeth en kiezen “Conquer Or Die!” van het album Dystopia. Een akoestische gitaar komt vanuit de stilte naar boven. We horen Mustaine’s vingers over de snaren glijden. We horen een onheilspellend gehijg op de achtergrond. Als de teller op circa 1:15 min. staat, valt een vetklinkende elektrische gitaar in met gezelschap van een putdiepe bass drum en basgitaar. De elektrische gitaar van Mustaine krijgt alle ruimte en zweeft boven het fundament dat de begeleidende bandleden neerleggen.

We zijn gewend dat eindversterkers warm kunnen worden. De X-A1200 werd echter nauwelijks warm en ook in klasse A werd de versterker niet meer dan lauwwarm. Kennelijk is het koeloppervlak aan de binnenkant zeer ruim bemeten. Desondanks is het niet verstandig om de versterkers in een afgesloten kast te plaatsen. Ze hebben, zoals alle forse eindversterkers, wel een beetje ademruimte nodig.

We moeten gaan afronden.

Advance Paris X-P1200 en X-A1200: conclusie

De logeerpartij van de set versterkers van Advance Paris is onze eerste kennismaking met de producten van de Franse fabrikant. De bediening en het uiterlijk van de X-P1200 doet wat Spartaans aan, maar de levendige klank maakt dat dubbel en dwars goed. De Franse fabrikant is bezig geweest met de creatie van muziekplezier en niet zozeer met de meest neutrale en anatomisch correcte weergave en ook niet met een fraaie vormgeving. De vormgeving is zakelijk en Advance Paris heeft de nadruk gelegd op een prettige en heldere klank met een gedegen laagfundament. De klank is net niet neutraal en heeft een klein randje warmte. De X-P1200 en X-A1200 zijn heel fijn gezelschap, vooral als buiten de herfst of winter tekeer gaat. De luisteraar loopt het risico de tijd te vergeten.

Adviesprijzen:

Advance Paris X-P1200: 3.495 euro
Advance Paris X-A1200: 7.990 euro per paar