REVIEWDeVos

De Vos 502

René van Es | 18 maart 2004 | DeVos

Opstelling

De 502 vindt een plaatsje op een set Spectral BS-59-Al stands. De luidsprekers zijn aangesloten op een audio installatie die niet thuis hoort in deze prijsklasse, maar wel kan laten horen waartoe de speaker in staat is. Ik heb al eerder opgemerkt dat een kleine speaker aan een grote set opmerkelijk goed kan werken. Veel beter dan andersom. Beginnend bij de bron treffen we een Garrard draaitafel met Pro-ject carbon arm, een Benz Micro Glider L2 element en een Linn Linto phonotrap. Of een Teac VRDS-T1 met Monarchy Audio jitter reductie, Assemblage D2D-1 upsampler en een Apogee Mini-Dac. Versterking is van Marsh Sound Design, de P2000b voortrap en de A200s eindtrap. Bekabeling komt van CrystalCable voor wat betreft de netsnoeren en interconnects. Luidsprekerkabels zijn de LS-110 Classic van Siltech. Stroomvoorziening via een Kemp netfilter. Alle overige accessoires en alle types kabel staan zoals gebruikelijk onder de recensie.


Luisteren

De Vos 502 (c) XingoJe kunt als luidsprekerfabrikant een paar dingen doen om lage tonen uit een kleine luidspreker te halen. Basreflexpoort, het rendement terug brengen, frequentieverdubbeling toestaan, of de afstemming zo maken dat de bas extra wordt aangezet. Wat je als fabrikant niet kunt is uit een klein systeem een groot geluid halen zonder trucs. Dus of je gaat met “nep”-laag aan de slag of je accepteert een natuurwet. Gery heeft gekozen voor het laatste. De afstemming van het systeem is zodanig dat voor een vlak, maar uiteraard in het laag beperkt, frequentiebereik is gekozen. Dat heeft een heel eerlijke weergave tot gevolg die waar mogelijk laag neerzet zonder spoor van overdrijving. Wie meer laag wil, kiest voor de 504 Reference of voor een separate subwoofer. Een keuze van Gery die ik toejuich. Omdat dat laag zo mooi in de hand gehouden is hebben we te maken met een heerlijk transparant systeem. Ik begon na dagen met de 502 te hebben gespeeld aantekeningen te maken met Mary Black en haar CD “No frontiers” in de lade. De stem valt direct op. Strak op zijn plaats gezet met een goede doortekening. Geen overgang te horen tussen de woofer en de dicht daarbij geplaatste tweeter. Geen harde stem, eerder natuurlijk en open. Zodra de zang meerstemming wordt is het een genot om te luisteren. Pas bij hoge volumes krijg je last van dynamiekcompressie en wordt het geluid wat “harder” in de zin van schreeuwerig. Niet veel, maar je loopt tegen de beperkingen van een systeem aan. Zoals gezegd is het laag strak in de hand. Geen pogingen om alles groter te laten lijken dan het is. ‘Beter strak dan namaak’, zal Gery’s slagzin zijn.

Enige neiging tot scherpte is ook te horen op de CD van Carla Bruni. Door de speakers meer naar de wand te schuiven los je dat op. Dan heb je iets meer body. Oppassen dat de afstand tot de achterwand niet te klein wordt want dan lever je in op het open karakter. Heel duidelijk komt naar voren dat Carla wat verder van de microfoon af zou moeten zingen. Het speeksel spettert door haar mond op deze manier. Leuk maar het moet geen kwijlen worden. Het gitaarspel kenmerkt zich door het uit elkaar trekken van de snaarklank en de kastklank. Puntig en snel. Het geluid staat los van de monitors, iets naar voren in de kamer geplaatst. Monitors kunnen daar meesters in zijn en DeVos 502 doet daar vrolijk aan mee. Meer gitaarwerk komt van Nils Lofgren. Wederom toont de 502 zijn kwaliteit met dit instrument. De geluidskwaliteit springt een eind boven de 300 euro per stuk massa uit. Zelfs het deel van de track “Keith don’t go” waar Nils gewoon zit te schreeuwen is voorbij voor ik het weet. Op een aantal systemen skip ik dan naar de volgende track, maar nu niet. Een compliment. Hoe je het systeem onderuit kunt halen toont de filmmuziek van Twin Peaks. Hier is het laag belangrijk voor de sfeertekening in de serie. Donker en dreigend. Zwevend om de geest van Laura Palmer (voor wie de serie nog kent). Dat laag neerzetten kan de 502 niet. De basgitaar die met een plectrum wordt bespeeld laat wel de snaar horen maar nauwelijks de kast. Details zijn er genoeg te horen en de balans is goed. Aan u de keuze, is dit acceptabel of gaat u naar een groot systeem kijken?

MERK





EDITORS' CHOICE