Configuratie
Uiteraard behoort een Masters-combi thuis in een gelijkwaardige set en werden de Audio Research voor- en eindversterker vervangen door de M3. De Teac/Apogee werd tijdelijk ingeruild voor de M5. Gelukkig is de M5 voorzien van een gebalanceerde uitgang waardoor ik hem voor het beste resultaat gebalanceerd aan kan sluiten op de AR LS25MKII voorversterker.
Wat bleven waren de Avalon luidsprekers en de bekabeling van Siltech en Nirvana.
De NAD set kon dus tot het uiterste worden gedreven. Zeker ook omdat de apparaten ook onafhankelijk in de set gebruikt zijn. Dit gaf verbluffende resultaten.
Ondanks dat er een cd-speler ter recensie stond werd er veel analoog gedraaid. Hiervoor stonden de B.A.T. P5 en de VPI Aries3/Clearaudio te trappelen om van zich te laten horen. Alles bij elkaar leuke speeltjes waar ik urenlang plezier aan ga beleven.
Het uur u
Als alles netjes en correct aangesloten is begin ik met luisteren. Omdat de apparaten niet hagelnieuw waren, was er van echt inspelen geen sprake. Een paar dagen aan de stroom met de radio zacht op de achtergrond was voldoende om ze op temperatuur te krijgen.
Na een paar dagen mocht vinyl het spits afbijten. Omdat de M3 niet over een phono-trap beschikt moest de B.A.T. phonotrap aanrukken. De fraaie ronde luchtige klankeigenschappen die voor B.A.T. zo kenmerkend zijn worden door de M3 verder geaccentueerd. Dit vertaalt zich in een uiterst prettig klinkende versterker.
Mede door de gebruikte onderdelen en de opbouw van de versterker is deze in staat een stevig en gefundeerd laag neer te zetten. De basloopjes op Toto’s “gouwe ouwe” Rosanna en Africa worden op een gecontroleerde wijze met voldoende fundament neergezet. Meteen komt de kracht die de versterker kan leveren naar voren. De LP “IV” is bij uitstekt geschikt om de volumeknop lekker ver open te draaien. En dat kan met de M3; leuk voor de eventueel aanwezige buren, maar nog leuker voor mij als luisteraar. Dit brengt mij meteen bij “Hell Freezes Over” van The Eagles. We kennen allemaal het uitgekauwde “Hotel California” dat op beurzen gedraaid wordt. Maar er zijn zoveel meer mooie nummers waardoor het altijd een feest is wanneer deze dubbelaar op het draaiplateau ligt. Muziek uit de jaren ’80 die altijd blijft. De door mij zeer gewaardeerde LP “Water falls” van Sara K. heeft een ongekende openheid via de M3. Microdetail wordt op zeer hoog niveau weergegeven, wat ik eigenlijk alleen van duurdere systemen gewend ben.
Uiteraard is ook lekkere oude jazz gedraaid met louter en alleen akoestische instrumenten. Overal hoor ik weer dezelfde eigenschappen terug. Van subtiel pianowerk tot bombastische drum en kopergeweld. Overal blijft de plaatsing stabiel, één van de sterke punten dus.
Ik draai Unplugged van Alicia Keys, een wonderbaarlijk goede LP die ik met een hoog kippenvelgehalte op veel dure sets heb beluisterd. De M3 is in staat de Avalons zo aan te sturen dat ik m’n haartjes weer omhoog voel komen.
Van analoog switch ik naar digitaal. Cd na cd verdwijnt in de lade van de M5. De geluidskwaliteit lag geheel in de lijn der verwachting die de versterker had opgewekt. Een enigszins ronde klank waarbij oog voor detail niet verloren gaat. Daarbij kent hij voldoende drive en mag zich absoluut geen saaie of ingetogen klinkende cd-speler noemen. Nee, integendeel, ik vind de speler een regelrechte topper. Op vrijwel alle punten laat hij de Teac/Apogee combi achter zich.
Het is een genot om Dead Can Dance te draaien. Mystieke muziek met zang van onder andere Lisa Gerrard. De hele ruimte wordt gevuld met een mix van percussie en synthesizer. “Levendig” en “dynamisch” zijn de kernwoorden die ik hierbij in mijn aantekeningen heb geschreven.
En dan heb ik het niet eens over de SACD-weergave gehad. De dynamiek neemt een factor X toe, het “zwart” tussen de instrumenten wordt intenser. Ik zou eigenlijk willen dat mijn gehele cd collectie uit SACD’s bestond, dit is puur genieten. Gelukkig bezit ik Patricia Barber op SACD, muziek die soms niet om aan te horen is en waarbij je soms niet kan stoppen met luisteren. Kennen we allemaal “Modern Cool”? Ja…?
Pak hem en draai het nummer Light My Fire. De bas gaat zo ongegeneerd diep dat veel versterkers de grip compleet kwijt raken. Hierbij is de kans groot dat de woofers een eigen leven gaan leiden. De M3 geeft echter geen krimp en heeft te allen tijde grip op de Avalons.
Op cd-niveau wordt er al een breed beeld weergegeven, met SACD komt er aan beide kanten nog een stapje bij. De luisterruimte neemt hierbij niet alleen in de breedte toe, maar ook naar achter toe voegt dit medium nog een paar extra stapjes toe. Geluiden die ik nog niet eerder op de mijn SACD collectie hoorde komen met de M3 naar voren; chapeau!!
