De S-1 is primair ontworpen voor gebruik met de Icon versterker. Hij heeft een door NuForce ontwikkelde breedband-unit met een titanium conus, een messing faseplug en een giet-aluminium chassis. De `motor` bestaat uit een spreekspoel met een open kamer en een neodymium magneet. De unit is gemonteerd achter een ondiepe hoorn (waveguide) die het afstraalgedrag optimaliseert en het akoestisch rendement verhoogt waardoor de kleine unit en de Icon minder hard hoeven te werken, aldus de fabrikant. De S-1 heeft een gesloten (dat zien we nog maar zelden) en solide behuizing wat uit 18 mm dik MDF is opgetrokken. Dat laatste is al even opmerkelijk en de kast laat zelfs bij hard bekloppen nauwelijks iets van zich horen. De klankkast heeft LS 3/5a-achtige verhoudingen (vrij ondiep) maar met een hoogte van circa 25 centimeter is hij zelfs een slagje kleiner dan de BBC-baby.
De S-1`s hebben RJ45 ingangen, wat betekent dat de Icon en S-1 via CAT-5 kabel met elkaar kunnen worden verbonden. Die CAT-5 kabel heeft een dubbele functie; wanneer de Icon versterker de S-1 aan zijn uitgang `ziet`, zal een EQ (Equalizer) circuit in de Icon in werking treden wat de weergavekarakteristiek van de breedband-unit`s verbetert. De EQ compensatie van de Icon treedt overigens enkel in werking wanneer men S-1`s aansluit; alle andere weergevers zullen een ongemodificeerd signaal krijgen aangeboden. Dit systeem is op meerdere punten goed doordacht en het geeft een duidelijke meerwaarde aan de Icon/S-1 combo. De S-1 heeft een nominale impedantie van 8 Ohm en een relatief lage gevoeligheid (voor een breedbander met waveguide) van 87 dB. Hij is leverbaar in vier uitvoeringen: zwarte slijplak met een rode, zilveren of zwarte waveguide of zilver met een blauwe waveguide.
Luisteren
NuForce noemt het Icon systeem een "Desktop Audio System" en waarschijnlijk gaan de meeste Icon-eigenaren hem ook als zodanig inzetten. Wij waren echter zeer benieuwd naar de prestaties van dit mini-systeem in de context van een pure audioketen. De reeds ingespeelde Icon en S1 werden daarom eerst door onze CD/DAC combo en platenspeler/Phontrap van signaal voorzien, waarna ze op een laptop werden aangesloten. De Icon werd grotendeels beluisterd in combinatie met hoogwaardige mini-monitoren omdat de S-1 weergevers voor HiFi weergave een te beperkende factor bleken te zijn (daar komen we zo op terug). De Michael Hedges CD Aerial Boundaries werd in de Marantz lade gestopt om de gelijknamige track te beluisteren. Het unieke snarenspel van deze meestergitarist kwam verrassend vloeiend en verfijnd over. De S-1`s klonken minder expressief dan sommige klassieke breedbanders maar ze hadden vrij weinig last van de bekende breedband-pieken in het hoge midden.
Met de Monitor Audio Studio 2SE weergevers aan de Icon werd dezelfde track nogmaals beluisterd. Deze combinatie zorgde voor een zeer ruimtelijke en tonaal rijke presentatie. De nagalm bleef lang hoorbaar en er was zelfs sprake van een behoorlijk goede diepteafbeelding. Het percussieve snarenspel werd mooi gearticuleerd weergegeven en kwam geheel los van de weergevers. Het meest opvallende aan de weergave van de Icon was de rust, wat zorgde voor het uitblijven van auditieve stress. De Icon is nou eenmaal een klein versterkertje waardoor bij beide weergevers het plafond qua versterking snel werd bereikt. Met de Studio 2SE kon er beduidend meer geluidsdruk worden opgebouwd maar zelfs met deze relatief gevoelige weergever was een klassieke Britse `near-field` opstelling (met een maximale luisterafstand van zo`n 2,5 meter) een must.
De aftstemming van de S-1 is overigens goed gekozen; bij een flinke toe-in (voor de luisteraar kruisend) en een niet te hoge opstelling (bij ons bleek een 55 centimeter standaard ideaal) klonken ze behoorlijk uitgewogen. Als breedbanders presenteren ze de uitersten van hun frequentiebereik met minder energie dan een twee-weg collega maar in het cruciale middengebied hebben ze een goede presence en articulatie. De track Oh Linda, een bijna halve eeuw oude opname van Gordon Lightfoot`s zang en een geplukte bas werd beluisterd. De sfeer van deze track werd door de Icon/S-1 combo goed overgebracht. Het plukspel van de bassist werd bijzonder gearticuleerd weergegeven, waarbij het `houten` timbre van de Double Bass goed uit de verf kwam. De zang werd heel open en direct gepresenteerd, met alweer een luchtige en lang doorklinkende nagalm (blijkbaar een NuForce kenmerk). De weergave van deze track was echt indrukwekkend, zeker wanneer men de lage prijs van de test-onderwerpen in beschouwing neemt.
De Crooked Still CD Shaken By A Low Sound (ter beschikking gesteld door Synfonique) werd tevoorschijn gehaald om te beoordelen of zwaarder akoestisch werk ook goed tot zijn recht zou komen. Bij Can`t You Hear Me Callin` braken de kleine units van de S-1`s helaas op. Het knallende Double-Bass spel was iets teveel van het goede en resulteerde -op een fatsoenlijk afluisternuveau- in vervorming. Dus werden de Studio 2SE`s aangesloten, om te zien (horen) hoe de Icon versterker in combinatie met meer daadkrachtige weergevers met dit muziekmateriaal zou omspringen. Dat ging uitstekend; een behoorlijke geluidsdruk was zelfs haalbaar zonder merkbare stress of dichtloop.
