Waar begin je mee wanneer je dit apparaat voor het eerst gaat beluisteren. Ik weet niet wat u zou doen maar ik ben persoonlijk het meest benieuwd naar de twaalf voorbeelden van hoge definitie opnamen die de koper van deze Olive op zijn harde schijf aantreft. We praten hier over hoge resolutie in de zin van master tape kwaliteit. Meer specifiek gaat het dan om opnamen die gemaakt zijn door het audiofiele kwaliteitslabel Chesky. Momenteel is Chesky nog één van de weinige labels die dit soort high definition downloads voor de consument beschikbaar maken maar ik twijfel er niet aan dat er op termijn meer aanbieders zullen komen en dat ook de keus in muzieksoorten groter zal worden.
Het eerste wat opvalt bij het kiezen, en vervolgens afspelen, van de gekozen track is niet de klank maar de stilte. Het ontbreken van computergeluiden dus. De schijf is niet te horen. Deze is dan ook ingebed in acht lagen geluidabsorberend materiaal. De gekozen track – Mars uit The Planets van Holst, uitgevoerd door het Bruckner Orchester Linz – komt vanuit een inktzwarte, doodstille achtergrond op me af. De klank is kernachtig en puur en het grote orkest staat opvallend stabiel geplaatst in een enorme driedimensionale ruimte waarbij vooral de diepte mooi gelaagd wordt weergegeven. Er is sprake van een extreem hoge mate van verfijning waardoor instrumenten een zeer natuurlijke klankkleur krijgen. Dit gaat duidelijk een stuk verder dan de weergave van een CD via het loopwerk van deze testkandidaat.
CD weergave
Het zal niemand verwonderen dat de klank van een CD, die afgespeeld wordt door de Olive 4 HD, niet op het niveau ligt van de weergave van een high definition opname vanaf de harde schijf. Toch zullen potentiële kopers van de Olive 4 HD misschien gebruik willen maken van deze functie. Ook bij het afspelen van een CD is het niet de klank die als eerste opvalt. Helaas, moet ik in dit geval zeggen, want het is het loopwerk. Bij het laden en lezen van de CD is het echt het geluid dat ik ook hoor wanneer ik een schijf in mijn computer laad met het doel om deze af te spelen of te branden. Gelukkig is dit slechts de eerste indruk en is deze kortdurend van aard want vlak voordat de muziek begint stopt het. Tijdens het afspelen van Melody Gardot’s Baby I’m a Fool is het loopwerk evenmin volledig stil doch dit geluid is zo minimaal dat het alleen te horen is wanneer ik mijn oor dicht bij de speler houd. Het heeft daardoor geen enkele invloed op het luisteren naar de muziek.
Tijdens het beluisteren van Melody Gardot heeft de speler geen enkele moeite om mij in de muziek te trekken. De klank is zoals ik die verwacht van een 24/192 DAC in combinatie met dit multifunctionele TEAC loopwerk. Toch, wanneer ik even later dezelfde CD draai in mijn referentiespeler - de veel duurdere Esoteric SA-10 - geef ik aan die weergave duidelijk de voorkeur. Geen vergelijk natuurlijk maar het ontlokt me wel de uitspraak dat een muziekliefhebber die al over een excellente (SA)CD speler beschikt misschien liever zal wachten op een versie met een referentieloopwerk. Tegelijkertijd gebiedt de eerlijkheid me te zeggen dat de potentiële koper van deze Olive 4HD het loopwerk waarschijnlijk eerst en vooral zal gebruiken voor het rippen van CD’s naar de harde schijf. Laten we dat dus nu maar eens gaan doen.
Let’s Rip!
Wij Nederlanders integreren zo klakkeloos Angelsaksische woorden in onze taal dat ik me nog maar zelden afvraag of er een goed Hollands alternatief voor een term als ‘rippen’ bestaat. En iedereen weet inmiddels wel wat er bedoeld wordt wanneer ik het heb over het ‘rippen’ (wegschrijven?) van een CD naar de harde schijf van de Olive 4 HD. Vooraf heb ik via het menu de opnamekwaliteit in moeten stellen en daarbij heb ik gekozen voor FLAC. Ik had natuurlijk ook kunnen kiezen voor de andere lossless optie WAV maar ik denk dat de meeste gebruikers zullen kiezen voor FLAC omdat het minder ruimte inneemt op de harde schijf. Het geluid van het rippen van nog steeds diezelfde CD van Melody Gardot is op enige afstand niet te horen. Terwijl op het display de voortgang van het proces getoond wordt draai ik om de tijd te doden – en om te genieten natuurlijk - kant 1 van de mooie Japanse 180 gram persing van Bennie Green’s ‘Back on the Scene’.
Althans, ik doe een poging. Want na zeven minuten geeft het display al aan dat het proces voor 100 % voltooid is, direct daarop gevolgd door de mededeling dat de CD succesvol opgeslagen is. Erg snel, maar wanneer u grote aantallen CD’s op wilt slaan kunt u ook nog overwegen om het rippen uit te besteden aan daarin gespecialiseerde bedrijven. U levert een stapeltje CD’s aan op een spindel en krijgt e.e.a. keurig terug op de harde schijf. Maar ik dwaal af. Omdat ik benieuwd ben naar het resultaat luister ik de LP kant niet af. In plaats daarvan schakel ik op de versterker terug van de phono ingang naar de ingang waar Olive 4 HD op aangesloten is en roep ik met behulp van de afstandsbediening Melody’s stem op vanaf de harde schijf. Vanaf deze hard disc is het beeld stabieler, gedetailleerder, verfijnder en wat droger dan vanaf het loopwerk. Ook is de laagweergave mooier doortekend en vaster van karakter. Tijdens het beluisteren dringt zich onweerstaanbaar de gedachte aan mij op dat ik nu zit te luisteren naar het type digitale bron dat in de nabije toekomst het luisteren naar andere digitale bronnen overbodig zal maken.
