Daar staat ie dan. In volle glorie. Toppunt van eenvoud, met een design waar de doelmatigheid vanaf straalt. In matzwart met het zilvergrijze draaiplateau als eyecatcher. Ik vind hem mooi, erg mooi. En dan heb ik het nog niet over de arm gehad die ik zondermeer subliem vind. Die arm met een lengte van 9” heeft een rechte, taps toelopende pook van carbonfiber, uitmondend in een metalen headshell. Het carbonfiber met zijn kenmerkende wafelstructuur is hoogglanzend gepolijst waardoor de arm er gelikt uitziet. Aan de achterzijde vind je een onberispelijk afgewerkte klassieke cardanische ophanging met vier kogellagertjes. Het geheel is zo mooi spelingvrij afgesteld dat als je de arm in balans zet en er even boos naar kijkt, hij al gaat bewegen. Het contragewicht heeft de bekende kalibreerring voor nul-instelling van de naaldkracht in balanstoestand.
Het kalibreren kan goed, 1,5 gram laat op de naaldkrachtmeter een afwijking naar boven zien van 0,032 en dat is heel netjes. Dwarskrachtcompensatie gaat met het beproefde gewichtje-aan-een draadje. En natuurlijk is er een hydraulische lift die onberispelijk zijn werk doet. Dat de arm uitnodigt tot het monteren van uiteenlopende elementen blijkt wel uit de mogelijkheid om VTA en azimut heel gemakkelijk en secuur in te stellen. Het geïnverteerde subplateaulager is niet geheel spelingvrij, waardoor je de rand van het draaiplateau over een afstand van 0,4 mm op en neer kunt bewegen, misschien is dit exemplarisch. Een paar specs: toerentalafwijking ± 0,5%, toerentalfluctuaties ± 0,08%, rumbleniveau >-70dB, naalddruk instelbaar met bijgeleverd contragewicht 10-30mN, effectieve armlengte 230 mm, overhang 18 mm. Afmetingen 170x385x330 mm, gewicht 8 kg.
Ortofon
Acson voert naast de producten van Pro-Ject ook de befaamde Deense Ortofon pick-up elementen en monteerde in de testspeler een 2M Bronze moving magnet element. Met een prijs van € 259 geen koopje, maar de keus voor dit element in deze configuratie is wel een heel goede. Er is al een 2M Red element verkrijgbaar voor € 75 maar dan doe je de speler te kort. De 2M Bronze versie heeft een geoptimaliseerd engine met gespleten poolschoenen (een Ortofon uitvinding) waardoor een moving magnet element een bijna net zo vlakke frequentiekarakteristiek kan hebben als een moving coil type. Bovendien is verzilverd koperdraad toegepast rond de poolschoenen en is de behuizing van Noryl, een combinatie van kunststof en glas. Dit materiaal heeft een grote stijfheid ter onderdrukking van schadelijke resonanties. De naald is een naakte Fine Line en staat garant voor een vervormingarme aftasting en een lage plaatslijtage. Een dure naald dus, en dat verklaart de prijs van dit element. Prettig is de wetenschap dat in geval van een ramp de naald probleemloos is te vervangen. Enkele specs: output 5mV (1kHz 5cm/sec), kanaalgelijkheid 1dB bij 1kHz, kanaalscheiding 26dB bij 1kHz en 15dB bij 15kHz. Frequentieweergave 20-29.000Hz –3dB. Aftastvermogen bij 315Hz bij een aanbevolen naaldkracht van 1,5gram is 80µm, de compliantie is 22µm/mN. Afsluitimpedantie 47kOhm, eigen gewicht 7,2 gram.
Meten
Benieuwd of de specs een beetje kloppen even de CBS CTC300 meet-‘martel’-plaat opgelegd. Het opgegeven aftastvermogen wordt niet helemaal gehaald, bij 56.5µm (+8dBd) wordt een rafeltje hoorbaar. Dit zowel bij laterale als verticale modulatie. Maar ik vind het een waarde die nog steeds netjes is en wellicht neemt deze na verder inspelen nog toe. De opgegeven compliantie van 22µm/mN (bij welke frequentie is niet vermeld) wordt royaal overtroffen: ik kom bij 100Hz tot 56.5µm (+8dBd) lateraal en 44.9µm (+6dBd) verticaal. De resonantie van arm/element combinatie veroorzaakt tijdens de lateraal afgetaste sweep een piekje rond de 85Hz en verticaal tussen 70-80Hz in de weergave.
Draaien
De eerste platen die ik beluisterde klonken afstandelijk en plat. Het zou net zo goed kunnen gaan om een foute CD-speler uit de jaren ‘80. Het element maar eens onder de stylus-loep bekeken en dat zag er nagelnieuw uit. Dus inspelen met een waardeloze lp en de eierwekker op 20 minuten. Na een dag heb je er, na veel heen en weer lopen om de arm weer aan het begin te zetten, dan wel zo’n 10 uur opzitten. Dat hielp! Nu zit er opeens wel leven in de gigantische scheursax van Hans Dulfer op de Van den Hul LP ‘A Tribute to Analog’. En ook Lils Mackintosh klinkt lekker los en met een geloofwaardige stage. Ik luister de lp helemaal uit en geniet van de muziek. Na een dag en vele platen later is de Ortofon al lekker los en hoor je veel detail, een goede plaatsing en veel rust in de weergave. Van Linn kreeg ik een fraai album met een audiofiele persing van de Messiah toegezonden. De Dublin versie uit 1742, gespeeld door het Dunedin Consort & Players. (Linn Records CKH312). Nu had ik deze al op SACD dus het was extra spannend om te horen wat de lp er van maakte. En dan zit je toch weer met open mond te luisteren! Wat een sfeer en betrokkenheid. Een fijne structuur in zowel orkest, solisten en koor. Geen nare vervorming in stemmen, een mooie akoestiek en een fatsoenlijke ruimtelijke informatie. Wellicht zal een stukken prijziger MC element hier nog winst kunnen boeken, maar wat de Ortofon presteert is klasse. Een goede vriend doneerde mij een originele Amerikaanse persing op Verve van The Oscar Peterson Trio, ‘We get Requests’. Een plaat die ook in Nederland in menige platenkast aanwezig is. Dik genieten van het intro van ‘You look good to me’, met de gestreken bas van Ray Brown en het subtiele pianospel van Peterson. Het slagwerk van Ed Thigpen op rechts in een prima stage met de nodige diepte. Verderop gaat Brown met een geplukte bas helemaal de diepte in en dat klinkt stevig, kernachtig en volbloedig. Niks op aan te merken. En wat te zeggen van de puntgave Amerikaanse persing van Paul Simon, Still Crazy After All These Years, die ik bij de kringloop scoorde. Na een OkkiNokki reinigingsbeurt als nieuw en stukken beter dan de Nederlandse(?) persing die ik had. Een veel beter laag, veel minder vervorming en meer detail. De titelsong met een mix van een band met synthesizer en een strijkorkest erachter wordt goed neergezet en je hoort feilloos hoe alles in 1975 inelkaargestoken is. Ruimte, detaillering, lekkere klank, het is er allemaal. In ‘My Little Town’ hoor je de complexe dub van Simon’s stem, telkens iets anders in de breedte neergezet. Kortom, de Pro-Ject/Ortofon-combinatie reproduceert het probleemloos.
Conclusie
Ben je een beetje uitgekeken op je misschien al 30 jaar oude en krakkemikkig wordende platenspeler, dan is de Pro-Ject 6.1SB een heel serieuze kandidaat in je set. Zoals gezegd ziet hij er fraai uit en de gehoormatige prestaties zijn erg goed. De combinatie met de Ortofon 2M Bronze is een heel goede en zondermeer aan te raden. De arm is van een zodanige klasse dat je er ook een duurdere exoot in kunt hangen. En dat is een compliment voor een speler van € 749 (zonder element). Van harte aanbevolen.
Aanvullende informatie:
Importeur: Acson, Mijdrecht.
Tel.: 0297-284695
Info: www.project-audio.com en www.ortofon.com
