Het apparaat bevat zelf dus geen muziek, foto’s of films, en heeft daarom een PC of Mac nodig waarop iTunes aan staat. Computer en iTunes leveren dan via het netwerk de content die op de Apple TV kan worden afgespeeld. Voor de energierekening is dit minder goed nieuws: de Apple TV zelf is met zijn verbruik van 5 watt zeer energiezuinig, maar dat de computer er permanent voor moet aan blijven staan is een milieuonvriendelijke bijkomstigheid. Zeker voor wie nog een Pentium 4 gebruikt of een zwaar werkstation dat veel stroom verbruikt.

Dit nadeel zou nog tot daar aan toe zijn als de Apple TV de iTunes-computer met Wake-On-LAN uit de slaapstand kon wekken. Zo’n voorziening zou makkelijk aan de software toe te voegen moeten zijn, maar ze ontbreekt. En er is nog meer weggelaten. Anders dan andere netwerkspelers communiceert de Apple TV niet zelfstandig met NAS-schijven. Mediaservers die onder iTunes op PC of Mac worden herkend als iTunes-server, worden niet gezien op de Apple TV. En met UPnP/DNLA weet het apparaatje ook geen raad.


Foto: Apple TV afstandsbediening 

Gebruikservaring
Zoals van Apple verwacht mag worden, is de gebruikersinterface aantrekkelijk om te zien en intuïtief te bedienen. De besturing gebeurt met het aluminium afstandsbedieninkje dat is bijgeleverd, en dat maar zeven knoppen heeft. Volumeregeling hoort daar overigens niet bij; de mogelijkheid om de geluidssterkte te regelen ontbreekt geheel op de Apple TV.

Het gemis aan knoppen draagt wel bij aan het grote bedieningsgemak. Behalve als er eens tekst moet worden ingegeven, bijvoorbeeld om een wachtwoord op te geven. Dan blader je je een ongeluk door het menu van tekens. Best frustrerend.

Gelukkig is de Apple TV ook te bedienen met een iOS-apparaat –dus een iPod Touch, iPhone of iPad–; en daar is dan een qwerty-toetsenbord voorhanden. En de iOS-apparaten kennen sinds versie 4.2 van het iOS nog een kunstje: AirPlay. Daarmee kun je content: muziek, films en foto’s – naar de Apple TV streamen.

Foto: Apple TV

Met de iPad 2 kwam ook de mogelijkheid tot mirroring: het weergeven van wat er op het scherm van de iPad 2 te zien is via de Apple TV op de televisie. Alles wat op het scherm van de iPad te zien is, wordt daarbij draadloos verzonden naar de Apple TV. De televisie en de iPad 2 tonen dan precies hetzelfde beeld, wat je ook aan het doen bent. De enige beperking is dat bij video het iPadscherm zwart blijft, en deze alleen op de televisie te zien is. Deze mirroring-functie werkt ook met de nieuwste iPhone, de 4S.

Eén van de redenen om een Apple TV aan te schaffen is natuurlijk de mogelijkheid om films te huren. Een film huren kost 3 of 4 euro, afhankelijk van de leeftijd van de film. Voor de HD-versie, mits beschikbaar, betaal je een euro meer. Na het downloaden heb je 30 dagen de tijd om de film te gaan bekijken, en heb je de film eenmaal gestart, dan heb je 24 uur de tijd om hem af te kijken. Dit kan wel een onbeperkt aantal keren. De kwaliteit van de films is prima: SD-films liggen op dvd-niveau, en de HD-films zijn duidelijk scherper. Helaas is de resolutie ervan wel beperkt tot 720p, ook al omdat de Apple TV niet meer aan kan. Het 5.1 surroundgeluid is goed, ook al worden sommige films slechts met stereo aangeboden.