De cd-speler heeft een centraal geplaatste lade die uit een verdikt deel van het front naar voren schuift. Links daarnaast is een groot en zeer informatief zachtgroen verlicht lcd-display geplaatst, en rechts ervan vinden we vier in een kwart cirkelvorm geplaatste knoppen voor eject, play/pause, terugskippen/spoelen en vooruit skippen/spoelen. Een speciaal voor audiodoeleinden gemaakt TEAC CD-rom loopwerk zorgt voor een zeer stille en stabiele uitlezing van de schijfjes. Het digitale signaal wordt intern ge-upsampled naar een bitrate en frequentie van 24/192 en vervolgens door een Crystal converter in analoog signaal omgezet. Voor wie dat wil is een optioneel DAC-board te koop dat een Wolfson DAC aan boord heeft. Deze extra converter werkt naast de originele, en is naar keuze via de afstandsbediening aan of uit te schakelen! Een afstandsbediening overigens die voor het grootste gedeelte uit notenhout is gebouwd en heerlijk in de hand ligt.

Een andere troef van de Unico CDE is de digitale ingang die, middels een kleine drukknop aan de achterzijde, de speler in een externe DAC omtovert. Handig voor mensen die over een andere digitale bron beschikken, zoals een DAB-tuner of een iPod dock met digitale uitgang. Er zijn twee kleine nadelen aan, namelijk dat de keuze tussen de interne of externe digitale bron uitsluitend via deze knop kan worden ingesteld. Je zult dus altijd toegang moeten hebben tot de achterzijde van de speler. Het was handiger geweest als dit ook via de afstandsbediening kon worden bediend. Ook jammer is dat de maximale bit/samplerate van de digitale input is beperkt tot 16/44.1. Gezien de interne upsampling van de speler vind ik dat een beetje een merkwaardige keuze. Gedownloade HD muziekfiles zullen eerst moeten worden geconverteerd naar een lagere bitrate en samplingfrequentie, waarna ze in de speler weer worden opgerekt. Maar ach, een kniesoor die daar op let, de mogelijkheid op zich is natuurlijk al niet te versmaden. Bovendien zal iemand die bewust kiest voor een cd-speler die ook als zodanig gaan gebruiken, en er niet zo snel een netwerkspeler op gaan aansluiten om vanaf een NAS of computer digitale muziekbestanden af te spelen.

De cd-speler heeft maar liefst vier ECC83 buizen aan boord. Dat was nodig om ook de gebalanceerde uitgang van de buizen-sound te kunnen voorzien. Omdat de XLR-uitgang luider klinkt dan de RCA uitgang heeft Unison Research naast de aansluitterminals nog een tweede knop geplaatst die laat kiezen tussen high en low output. Op die manier is met elke versterker een goede combinatie zonder oversturing aan de ingangen mogelijk. Importeur Wim van Kraanen adviseert bij de combinatie met de Unico Secondo versterker de ongebalanceerde uitgang te kiezen, aangezien die volgens hem net iets beter klinkt. Het verschil in volume tussen de high en low output is trouwens fors. Er is ook een duidelijk verschil in klank, maar daarover straks meer.

Voor het luisteren...

De versterker was gloednieuw toen ik hem kreeg. Volgens de importeur moet hij toch wel eventjes inspelen, en daarom laat ik de versterker ruim een dag zachtjes radio weergeven voor ik de eerste luisterindrukken ga opdoen. Na het aanzetten knipperen eerst de twee groene lampjes op het front een seconde of dertig terwijl de versterker zich inschakelt en de buizen langzaam opgloeien. Gedurende deze dertig seconden gaat er geen geluid door de versterker, wat gunstig is voor de levensduur van de buizen. Een uitstekende keuze! En waar ik helemaal gelukkig mee ben - waar kan een mens zich druk om maken - is de keuze voor groene lampjes in plaats van blauwe. Heerlijk! De combinatie van het geborstelde aluminium front, het houten plaatje van het logo en de zachtgroene verlichting geeft het geheel iets zeer voornaams. Zeker ook omdat de cd-speler zich van hetzelfde kleurschema bedient. Tijdens het opstarten toont het display dertig seconden de mededeling dat de buizen aan het opwarmen zijn, en telt daarbij netjes de seconden af. Een geweldig detail!

Ik heb het advies van Wim van Kraanen opgevolgd en de cd-speler op high-output ongebalanceerd verbonden met de versterker. Wat daarbij opvalt is het vrij hoge volume bij een lage stand van de potmeter. Mijn luidsprekers zijn met 89 dB niet extreem gevoelig, maar drie streepjes op de draaiknop was al aardig luid. Het tweede dat opviel was de enorme dynamiek, levendigheid en detaillering van het geluid. Deze set weet wel raad met ruimtelijke opnames, en projecteert het geluid soms meters ver naast de luidsprekers. Ook de kracht en controle in het laag zijn voorbeeldig. Toen ik op vrij hoog volume naar een opname van Dominic Miller zat te luisteren (Second Vision) schrok ik bijna van de enorme hoeveelheid superstrak en putdiep laag dat de kamer in kwam gerold.