Tijdens de recensieperiode is afwisselend naar cd’s via het interne loopwerk van de CDE en flac-bestanden via mijn Sonos ZP-90 geluisterd. Daarbij kon ik al gauw constateren dat er geen significant klankverschil is tussen beide opties. Dat is ergens ook wel logisch, omdat het in beide gevallen om een 16/44.1 signaal gaat dat voor conversie wordt opgewaardeerd. Het moet me alleen van het hart dat ik om een belangrijke reden geen onvoorwaardelijk voorstander ben van upsampling. Ik kan me namelijk niet aan de indruk onttrekken dat de voordelen (lichtvoetiger, dynamischer, sneller, ruimtelijker, gedetailleerder) vaak een beetje ten koste gaan van de rust in het geluid en dat met name de detaillering wel eens doorschiet.
Dat geldt in zeker mate ook voor de Unico CDE. Het geluid is bij sommige opnames naar mijn smaak net iets te helder. De laagweergave is dan wel weer dieper en strakker dan met mijn eigen DAC, en de dynamiek en tonale rijkdom in het middengebied zijn fabelachtig. Als ik naar Jane Siberry’s She’s Like The Swallow van Hector Zazou’s schitterende album Songs From The Cold Seas luister beneemt het enorme geluidsbeeld me haast de adem. De kleine details die door Zazou in de opname zijn verstopt zijn stuk voor stuk hoorbaar, en haarscherp afgebeeld in breedte en diepte. Het is bijna een holografische ervaring. Maar in de hoge transiënten hoor ik wel een klein spoortje hardheid.
De Trinity Session van Cowboy Junkies levert een soortgelijke ervaring op. De atmosfeer van het kerkje waarin deze bijzondere opname is gemaakt was nog nooit zo goed hoorbaar. De ruimte is bijna letterlijk aanwezig in mijn huiskamer, en de muren lijken te vervagen. Het verkeer dat buiten de kerk gewoon doorraast is veel gedetailleerder vastgelegd dan ik tot nu toe had aangenomen, en geeft wederom een bijna holografisch beeld. De s-klanken die zangeres Margo Timmins produceert zijn in deze opname wat aan de felle kant, en de Unico CDE benadrukt dat nog een beetje.
En dat levert een dubbel gevoel op. De combinatie doet eigenlijk alles goed, sommige dingen zelfs aanzienlijk beter dan mijn eigen set, maar in mijn setup vind ik het hoog vaak iets te enthousiast. Wanneer ik de schakelaar naast de outputs op `low` zet wordt het geheel wel een stukje rustiger, maar lever je ook aanzienlijk in op ruimtelijkheid, dynamiek en klankkleur. Het lijkt me zaak om de CDE niet ook nog eens met een helder klinkende interlink met de versterker te verbinden.
De Unico Secondo versterker toont zich tijdens de luistersessies trouwens een toonbeeld van kracht én subtiliteit. Er is veel reserve in de voeding, en dat merk je. De laagweergave is van een zeer hoog niveau, diep en strak, en uitstekend in verhouding tot het ruimtelijke en neutrale klankbeeld. Bij het luisteren naar vinyl via mijn onlangs verworven Thorens TD-160 met Pickering XV-15D1200E element is de weergave heerlijk los en ruimtelijk, snel en gedetailleerd en met een perfect gedoseerde ‘warmte’. Wie bij buizentechniek nog denkt aan een omfloerst en wollig geluid moet zijn oren laten uitspuiten of zijn tot op de draad versleten buizen eens vervangen. De Unico Secondo is een moderne versterker met een modern klankbeeld dat een diep inzicht in de opname verschaft en tegelijkertijd enorm muzikaal is.
