9 November 1983. Het Amsterdamse politiekorps staat op zijn kop. Bierbrouwer Freddy Heineken en zijn chauffeur Ab Doderer zijn ontvoerd. Het korps is in no time in opperste staat van paraatheid. Rechercheurs worden met de hoogst mogelijke spoed in dienst geroepen en maken terstond een aanvang met het horen van getuigen en het instellen van een buurtonderzoek. Het is hopen tegen beter weten in, want het is zoeken naar een speld in een hooiberg. Al heel snel blijkt dat dit geen gewone criminelen zijn. De ontvoering moet minutieus voorbereid zijn, en minstens zo zorgvuldig uitgevoerd.
Er rest men niet veel anders dan wachten op een eerste reactie van de ontvoerders. Deze wordt de volgende dag in de vorm van een brief bezorgd op een Haags politiebureau. Als bewijs dat de brief afkomstig was van de echte ontvoerders worden het horloge van Heineken en het paspoort van Doderer bijgevoegd. In bewijsstuk nummer 1 worden de eisen gesteld. De belangrijkste zijn een losgeld van 35.000.000 gulden in verschillende valuta. Het moet gebracht worden door een politieman in burger die een groene kaart, paspoort en Duitse marken bij zich heeft. Dit laatste zou kunnen betekenen dat de ontvoerders inmiddels in het buitenland zouden zitten. Een dwaalspoor zoals later zou blijken. Er moest betaald worden in een tijdsbestek van maximaal drie dagen.
Om diverse redenen kon en wilde de politie niet aan de eis van levering binnen drie dagen tegemoet komen. Het was niet even vijf zakken met losgeld in een busje stoppen en rijden maar. Nee, ook de politieactie moest zorgvuldig voorbereid worden en dat kostte tijd. De politiecommunicatiemiddelen in de jaren tachtig bestonden voornamelijk nog uit mobilofoon en een portofoon met een bereik van enkele kilometers. Volstrekt onvoldoende voor een zaak als deze. In aller haast werden vanuit het buitenland de modernste middelen ingevlogen. Dat deze niet zomaar gebruikt konden worden mag duidelijk zijn. Na bijna drie weken oefenen (en onderzoek) was men zover dat de overdracht zou kunnen plaatsvinden. De spanning bij de chauffeur, het team en alle andere betrokkenen was te snijden. Op maandag 28 november 1983, vroeg in de ochtend kwam er eindelijk een telefoontje: “Hier spreekt De Uil, ik heb een bericht voor De Muis. Luister goed”!
Een scene uit de film van Treurniet, deels gebaseerd op het boek en de docu
Geïnteresseerd in de andere feiten en omstandigheden van het beste Nederlandse politieonderzoek ooit? Aarzel dan niet en koop deze boeiende én waarheidsgetrouwe documentaire. De makers konden beschikken over exclusieve foto’s, politierapporten, de losgeldbrieven en authentiek beeld- en geluidsmateriaal. De twee DVD’s zijn verpakt in een fraai boxje met een ruim vijftig pagina’s tellend boekwerkje.
Titel: De Heineken Ontvoering
Beeldformaat: 4:3 & 16:9
Geluid: ***/ Dolby Digital
Beeldkwaliteit: ***
Film: ****
Speelduur: 155 minuten
TDM Entertainment:
Extra’s: DVD met hoofdstukken over de film
Genre: Documentaire
Te bestellen bij bol.com
Trailer voor De Heineken Ontvoering van Maarten Treurniet
