De luisterruimte

Het begint nu in de tuin toch wel warm te worden en ik ben dan ook blij als Cor voorstelt om naar binnen te gaan voor de luistersessie. De set van Cor staat in de zeer ruime en modern ingerichte woonkamer. De woonkamer is 5,5 m breed, 7,0 m lang en zo`n 2,7 m hoog. De set staat achter in de woonkamer in de lengte van de ruimte opgesteld met de speakers aan weerszijden van een laag audiomeubel. De speakers staan ruim twee meter uit elkaar en op ongeveer 1 meter van de achterwand. De ruimte is vrij "hard" afgewerkt met grote witte plavuizen op de vloer en gestucte wanden en plafond. De akoestiek is voor een belangrijk deel geoptimaliseerd via een muurvullende en goed met boeken, platen en cd`s gevulde Lundia-kast langs één van de lange zijden. Verder tref je in de ruimte een riante Le Corbusier "Chaise longue" luisterstoel, een lederen zithoek met salontafel en wat kamerplanten aan.
Cor wil nog eens proberen of een vloerkleed vóór de set de moeite waard is. Al pratend en met handenklappen constateer ik een redelijke galm in de ruimte, dat is dus een aandachtspunt tijdens de luistersessie.
Terwijl Cor nog wat te drinken en te eten haalt, maak ik van de gelegenheid gebruik om de set, de uitgebreide muziekverzameling bestaande uit zo`n 1100 lp`s en 350 cd`s wat nader te bekijken en meteen wat foto`s te maken.

Muziek!

Voordat we gaan luisteren vraag ik uiteraard naar Cor`s muzikale voorkeuren. Duidelijke muzikale voorkeuren heeft hij niet, hij luistert zowel naar pop, als jazz, blues, r&b en soul. Meestal gaat dat in ‘golven’, afhankelijk van waar hij op dat moment zin in heeft.
Hij is nu bezig om zijn, ooit op cassettes opgenomen, muziek met hits uit de jaren vijftig, zestig en zeventig weer op vinyl, of desnoods op cd, te krijgen. De cassettebandjes beginnen na 25 jaar te ‘slissen’
en zijn nauwelijks meer afspeelbaar.
Cor luistert gemiddeld zo’n twee avonden per week naar muziek, bij voorkeur via de speakers maar na een uur of elf altijd via de hoofdtelefoon, en meestal ook wel een paar uur in het weekend overdag.
Hij gaat niet vaak naar live-popconcerten vanwege de de hoge hoeveelheid decibels die de zaal in geblazen worden. Cor memoreert daarbij bijvoorbeeld aan het vorig jaar bijgewoonde concert van Joe Jackson in Tilburg waar volgens hem `hard` het duidelijk won van `kwaliteit`.
Wel gaat hij geregeld naar concerten in kleine jazz-clubs in de omgeving en zo nu en dan naar North Sea Jazz.

Op dit moment ziet zijn Top10 er zo uit:

Patricia Barber - A distortion of love (cd, 1992)
Roy Buchanan - Live stock (lp, 1975)
Eva Cassidy - Songbird (lp, 1998)
Leonard Cohen - I’m your man (lp, 1988)
John Handy - Hard work (lp, 1976)
Joe Jackson - Night and day II (cd, 2000)
Bettye Lavette - A woman like me (cd, 2002)
Herbie Mann - At the village gate (lp, 1962)
Sade - Diamond life (lp, 1984)
Paul Simon - Stil crazy after all those years (lp, 1975)

Audiofiele boswandeling.......

Ik laat me in de riante luisterstoel wegglijden voor een virtuele audiofiele boswandeling. Ook deze keer laat ik me graag verrassen door de muzieksmaak van de set-eigenaar en heb alleen een notitieblokje in de aanslag om wat indrukken te noteren.

Cor heeft voor deze wandeling een aantal muzikale "routes" uitgezet om een goede indruk te krijgen van zijn set. Hij begint met de lp "I`m your man" van singer/songwriter Leonard Cohen en gelijk al bij de eerste indruk word ik aangenaam verrast. Er staat namelijk een fraai ruimtelijk en los stereobeeld voor me met een natuurlijke en volle klank, waarbij de naald van de "weegschaal van neutraliteit" lichtjes naar het warme wijst.
De luisterstoel stond in eerste instantie in een gelijkzijdige driehoek met de speakers op ca. 2 meter afstand. Vanaf die positie is het podium niet erg groot en Leonard Cohen en het achtergrondkoortje staan behoorlijk dicht op elkaar. Als ik de stoel echter wat verder naar achteren trek wordt het podium duidelijk groter en krijgen stemmen en instrumenten meer ruimte.
Erg mooi ook is de plaatsing, natuurlijkheid en de body van de stem van Leonard Cohen. Ik betrap mezelf er op dat ik met deze set al snel door de muziek gegrepen wordt, vaak gaat daar bij mij tijdens andere luisterervaringen een wat langere "gewenningsperiode" aan vooraf.
De volgende lp is het overbekende "Brothers in Arms" van Dire Straits. Ik heb deze lp (of cd) wel vaker beluisterd in andere situaties en ook hier kan ik niet anders stellen dan dat deze lp bij Cor "uit de kunst" klinkt.
Ik kan een fraaie stage uittekenen, zowel in de diepte maar ook royaal in de breedte, waarbij de muziek met gemak soms ver buiten de speakers treedt. Het onweergeroffel in het intro komt mooi de kamer ingerold en lijkt kilometers vanuit de verte te komen. Mark Knopfler staat uitstekend geplaatst en heel realistisch voor me te zingen. De laagweergave is strak en ongekleurd en kleine details komen erg mooi uit de verf. De welbekende metronoomtik in het gelijknamige nummer "Brothers in Arms" is duidelijk en strak waarneembaar.
Ondanks de vrij harde akoestiek van de luisterruimte lijkt de set daar weinig last van te hebben; van een overdreven galm of onrustig stereobeeld is geen sprake.

De lp "Hard work" van jazz-saxofonist John Handy kende ik nog niet, maar bij het gelijknamige nummer van dit album wil ik bijna uit de stoel klimmen om mee te gaan swingen. Zodra de audiofiele begrippen als "tempo, ritme en timing" bij een set de overhand gaan krijgen is het vrijwel onmogelijk om je lichaam stil te houden, deze muziek klinkt ritmisch en swingend.
Ook hier noteer ik een mooi ruimtelijk beeld, de saxofoon van John Handy klinkt uitermate realistisch en zeker niet scherp. Deze lp bevat erg veel kleine details zoals de handklapjes op de achtergrond, die perfect te volgen zijn.
Cor schakelt over naar de Meridian cd-speler en "M2" van basgitarist Marcus Miller verdwijnt in de lade. De Fender Jazz Bass snerpt naar behoren en het laag komt lekker vol en grommend de kamer inzetten. Toch krijg ik hier een heel klein beetje het gevoel dat de set wat té vriendelijk blijft; impact en snelheid van de set en voelbare druk in het laag blijft iets achter dan bij eerdere luisterervaringen met deze cd.
Niettemin klinkt het via de Totem Forest uitstekend en ben ik verbaasd over het diepe en strakke laag van deze speakers en het fraaie klankbeeld met de vele kleine details.

De ontdekking van de middag is voor mij de zwarte R&B-zangeres Bettye Lavette met haar nieuwste cd "A woman like me". Je waant jezelf in een rokerige zaaltje waar de zangeres met haar krachtige, wat doorleefde stem fantastische blues neerzet. Ze wordt daarbij begeleid door een uitstekende band waarbij me tijdens het luisteren het strakke drumwerk, een kippenvel bezorgende gitaar en het fraaie ruimtelijke beeld opvallen. Aanradertje, deze cd!

Overigens blijkt de Meridian 508-24 cd-speler een prima tegenhanger voor de Amazon draaitafel te zijn, deze cd-speler klinkt aangenaam met een zeer vloeiend en muzikaal karakter.
Tot slot noem ik nog even een oude live-opname van de vorig jaar overleden jazz-fluitist Herbie Mann op de lp "At the Village Gate" uit 1962. Ook weer zo`n juweeltje; in een mooie ademende en intieme sfeer luister je onder andere naar een zuivere en strak klinkende fluit en een realistisch klinkende, uitstekend te volgen contrabas.

Ook bij deze oude opname in originele persing is het opmerkelijk hoeveel kleine details de prachtige Amazon/Morch/Clearaudio-combinatie uit de lp weet te halen en dat zónder hinderlijk getik of gekraak. Het is niet verwonderlijk hoeveel muziekliefhebbers op dit moment opnieuw een draaitafel aanschaffen, vinyl kan gewoon fantastisch klinken!