Deze vorm van digitale televisie is ook de oudste manier. De benodigdheden zijn meer dan bekend in ons land, waar de schotelantennes (vooral bij lanen met flatgebouwen) het straatbeeld ‘sieren’. Deze schotel wordt met een signaalverwerker (LNB) op een satelliet gericht. Vervolgens worden ook deze signalen weer naar één of meer decoders in huis geleid, die natuurlijk weer voorzien moeten zijn van een smartcard.
De enige aanbieder van satelliet televisie is Canal Digitaal, die verschillende abonnementen aanbiedt. Hoewel de abonnementskosten lager liggen dan bij bijvoorbeeld kabeltelevisie, moet er vaak wel meer worden geïnvesteerd in de hardware en zitten er ook vaak hoge startkosten aan een individueel abonnement vast. Deze techniek is dus pas op langere termijn goedkoper dan andere vormen van digitale televisie.
Hoewel een stuk minder dan bij digitaal televisiekijken via de ether, is ook DVB-S nog steeds gevoelig voor atmosferische storingen, al komt dit zeer weinig voor. De beeldkwaliteit is over het algemeen vrij goed en evenals bij DVB-C is ook het doorgeven van televisie in High Definition kwaliteit mogelijk. Een groot voordeel van deze manier van tv-kijken is ook het onuitputtelijke zenderaanbod, via satelliet is de bandbreedte dus zeer groot. Een ander groot voordeel van DVB-S is dat het overal in het land dekkend is, mits er maar een schotelantenne geplaatst kan worden. Een nadeel van deze vorm van digitale televisie is dat er nog geen mogelijkheden bestaan voor extra’s als bijvoorbeeld interactieve televisie. Ook is het installeren van een satellietsysteem een stuk ingewikkelder dan kabel- of ethertelevisie en moet vaak door een monteur worden uitgevoerd.
