(Dit is het tweede deel van het artikel over digitale televisie. Deel 1 is hier te lezen)

De keuze tussen de verschillende soorten digitale televisie is niet zo maar gemaakt. De kijker moet zich namelijk eerst oriënteren op de mogelijkheden van zijn of haar woonplaats, dekking is namelijk niet altijd gegarandeerd. De websites van de leveranciers bieden vaak een controlefunctie om te kijken of hun producten bij u thuis leverbaar zijn, veelal in de vorm van een zogenaamde postcode check.

DVB-C

De C-variant bij Digital Video Broadcasting staat voor ‘Cable’. Bijna iedere woning in Nederland is aangesloten op een kabelnetwerk, waardoor deze variant de meest bekende vorm van digitale televisie is. Nederland is verdeeld in regio’s, waarin steeds één aanbieder van (digitale) televisie via de kabel opereert. Het grote voordeel van deze variant is dat er in huis weinig tot niets veranderd hoeft te worden om gebruik te kunnen maken van de overstap naar digitale televisie. U hoeft dus geen gebruik te maken van een extra antenne of schotel, die aan het huis moeten worden gemonteerd. Derhalve is DVB-C dan ook de meest esthetisch verantwoorde manier van digitaal televisiekijken. Het enige dat ervoor nodig is, is het aangaan van een digitaal abonnement met de kabelleverancier (zoals Ziggo, UPC of Caiway) en de aanschaf van de onvermijdelijke smartcard en decoder.

Tegenwoordig zijn er al televisies met een ingebouwde DVB-C decoder, waarvoor enkel een insteekkaart (Common Interface) module moet worden aangeschaft om deze te kunnen gebruiken. Het grote voordeel hiervan is dat de gebruiker geen extra decoder meer hoeft aan te schaffen, die weer extra plaats inneemt en met een tweede afstandsbediening moeten worden bediend. Dit is zeker makkelijk als de televisie aan de wand wordt opgehangen. Er kleven wel nadelen aan deze manier van televisie kijken. Allereerst is het amper mogelijk om programma’s digitaal op te kunnen nemen, een losse decoder met ingebouwde harde schijf heeft veelal twee tuners, waarbij één zender digitaal kan worden bekeken, terwijl een tweede zender wordt opgenomen. Ten tweede zijn er in verhouding nog maar weinig televisies echt geschikt (gecertificeerd) bevonden door de kabelmaatschappijen om hiermee te werken. De beveiliging van de kabelaar (nu nog alleen Ziggo) moet wel worden ondersteund en feitelijk is het zo dat de fabrikant moet gaan vragen aan de kabelmaatschappij of ze deze beveiliging mogen doorvoeren in hun techniek. Op het moment dat dit artikel verschijnt zijn er nog maar drie televisiemerken die door Ziggo zijn ‘gecertificeerd’ voor de CI+ beveiliging, te weten enkele modellen van Sony, LG en Samsung.

Een voordeel van DVC-C is dat er slechts één enkel abonnement moet worden aangegaan met de kabelmaatschappij. Mochten er meerdere televisies in huis zijn, dan krijgen die in ieder geval nog steeds het ‘gewone’ analoge signaal. Mochten er meerdere televisies in één huis staan die u digitaal wilt gebruiken, dan hoeft daarvoor slechts een extra decoder (met smartcard) worden aangeschaft. Veelal mogen meerdere decoders onder één abonnement lopen, zonder dat u daarvoor extra belast wordt.

De beeldkwaliteit van DVB-C televisie is over het algemeen erg goed, vorig jaar kwam er uit een test dat het op dat moment zelfs de beste beeldkwaliteit kon geven. De kwaliteit van kabels die in ons land in de bodem ingegraven liggen, wordt ook steeds vernieuwd en verbeterd. Hierdoor is het sinds kort ook mogelijk om signalen twee kanten op te sturen en is interactieve televisie een feit geworden. Hiervoor dient vaak wel een andere aansluiting op de wand gemonteerd te worden en wordt de keuze van decoders vaak beperkt. Het voordeel van interactieve televisie is dat er beter kan worden ingespeeld op specifieke wensen van de kijker, met bijvoorbeeld Video-On-Demand of Uitzending Gemist.