Uiteraard heb ik het voor deze test niet alleen bij mooie buizenontwerpen gehouden, maar heb ik ook verschillende mooie transistorontwerpen uitgeprobeerd. Het gaat hier dan om de  handzame en zeer hoogwaardige Kharma Matrix 150 voor- en MP150 mono eindversterker, de robuuste en volbloedig klinkende Van den Hul The Emerald voor- en The Excaliber mono eindversterkers en de nieuwe en zeer veelzijdige Primare Pre60 voor- en A60 stereo eindversterker. Omdat ik er natuurlijk erg benieuwd naar was, is het eerste wat bij eigenlijk al deze vertegenwoordigers constateer, de verbeterde woofercontrole bij extreme dynamieksprongen in het laag. Want met geen van deze representanten komt de woofer meer tegen zijn eindaanslag en kan er indien nodig, op ’gewoon’ fors volume worden gespeeld. Vooral de zeer strak en naturel dynamisch klinkende PrimarePre60 en A60 combinatie, weet hier de nodige punten te scoren en weet ook op de overige eigenschappen zeer goed met deze weergevers te combineren.

Maar uiteraard zijn er nog veel meer andere combinaties mogelijk en wat dat betreft toont deze Olympica II zich van zijn beste zijde. Want neem een mooie, evenwichtige, verfijnde en dynamische versterker, die liefst ook over de nodige controle beschikt en je bent al zeer goed op weg. De grote veelzijdigheid van deze luidsprekers blijkt ook meteen wanneer ik als heerlijke ‘gouwe ouwe’ James Newton Howard & Friends (Sheffield Lab CD-23) van stal haal, de CD in het compartiment van het North Star Design 192 loopwerk leg en vervolgens ‘She’, ‘Borealis’ en ‘Amuseum’ draai. Zeker met krachtige en snelle versterkers als de Van den Hul combinatie en de beide Primare’s, gaat het dak er echt vanaf. Deze ook volgens hedendaagse maatstaven nog steeds prachtig door Bill Schnee geproduceerde instrumentale rock, staat namelijk bol van de pulsen en aanstekelijke muzikale energie. Het album stamt alweer uit 1984 en wat is het toch heerlijk om weer eens popmuziek te horen die niet verziekt is door dynamiekcompressie of andere nare bijeffecten.

Wat zijn we wat dat betreft de laatste 10 jaar ondanks de komst van hoge resolutie opnametechniek, toch enorm achteruit gegaan. Ook al is de specialiteit van eigenlijk iedere Sonus Faber om mooi geboetseerde klankpanorama’s met veel ambiance en gevoel neer te zetten. Op deze manier aangestuurd weten deze luidsprekers zeker ook raad met de enorme dynamieksprongen. Het nummer ‘She’ begint met heel fraai opgenomen ‘bar chimes’ (metalen staafjes die geluid maken door tegen elkaar te rinkelen), waarna vervolgens na enkele bekkenaanslagen een afgronddiepe bassynthesizer begeleidt door de nodige keyboard partijen en een snoeihard aangeslagen drumkit, dit auditieve spektakel completeert. Er is overzicht, er is ruimte, er is samenhang en een enorme betrokkenheid. Ook heerlijk om weer eens de typerende geluiden van een Yamaha DX7 te horen en de hoe goed de Olympica II’s in staat zijn om ondanks hun ietwat rondborstige en volle klankbalans, ook de timing helemaal in tact te houden! Hierdoor is het al snel swingen geblazen en wordt ik al na enkele ogenblikken volledig in de muziek getrokken.



Audiophile talk
Naast alle muzikale betrokkenheid en de gave om je met een passende aansturing daadwerkelijk in de muziek te trekken, valt er natuurlijk vooral op audiofiel gebied nog het nodige meer over deze Olympica II modellen te vertellen. Zo blijkt de onorthodoxe baspoort zeer goed zijn werk te doen. Met de poorten naar binnen gericht ontstaat er een zeer volle en krachtige laagweergave, die als ‘finishing touch’ wordt gecompleteerd door een grote intimiteit en coherentie. Met de poorten naar buiten gericht, ontstaat mijn persoonlijke voorkeur en wordt er een sneller, groter en luchtiger geluid gecreëerd. Een presentatie waarbij de weergave zich ook buiten beide weergevers openbaart en voor mij de illusie ontstaat dat ik meer in een zaal naar muzikanten zit te luisteren. Diepte- en hoogteafbeelding zijn trouwens ook dik in orde, hoewel deze Sonus Faber loten daarbij niet in staat zijn records voor deze prijsklasse te doen sneuvelen.

Maar een weergave die zich tot enkele meters achter de luidsprekers uitstrekt, is zeker bij een voldoende vrije opstelling vrij gemakkelijk te realiseren. Het hoge tonen bereik is daarbij mooi verfijnd, melodieus, transparant en volbloedig. Het middengebied sluit hier naadloos op aan en bezit een keurig in de hand gehouden lichte neiging tot prettige warmte en bezieling. Toch is het juist de Olympica serie die als eerste voorhoedeloper een brug slaat tussen het oude en nieuwe Sonus Faber geluid. Als het ‘oude’ geluid zie ik dan de zeer gevulde, warme, gloedvolle en bijna voluptueus aandoende Elipsa, Stradivari en Amati Futura, terwijl de toekomst met name wordt geïllustreerd door de zeer snelle en totaal geen energie vasthoudende Ex3ma monitor. De Olympica serie zit hier precies tussenin en zal daardoor zowel de oude fans van dit mooie merk als meer neutraal ingestelde luisteraars kunnen bekoren.



Conclusie
Om de zoveel jaar een compleet nieuwe serie modellen op de markt brengen is voor geen enkele serieuze fabrikant een eenvoudige opgave. Zeker als het om een merk gaat met een dermate ‘gewichtige’ historische achtergrond als het Italiaanse Sonus Faber. Maar gezegd mag worden dat onder leiding van industrieel ontwerper Livio Cuccuza en technisch hoofdontwerper Paolo Tezzon, dit werkelijk voortreffelijk is uitgevoerd! De vormgeving is zowel strak als klassiek en zo is ook de weergave. Een klanksignatuur waar iedereen nog steeds genoeg Sonus Faber genen in terug kan horen om zich bij dit merk thuis te kunnen voelen, maar die ook de ingeslagen richting van morgen al in bepaalde mate laat doorschemeren.

Ook erg goed is de universele inzetbaarheid van deze ‘sweet spot’ van het totale Sonus Faber luidsprekerprogramma. Dus van relatief kleine tot een behoorlijk grote ruimte en van een klassieke, warme en volle inrichting, tot een minimalistische moderne. Deze Olympica II luidsprekers draaien er hun hand niet voor om. Zowel neutraal getunde buizenversterkers als wat bezielend klinkende transistorbroeders, sluiten bijna even goed op het karakter van deze weergevers aan. Bij buizen krijgt u dan als bonus een nog beter gelaagd ruimtebeeld, diepere klankkleuren, een meer vloeiende totaalpresentatie en vaak net wat meer bezieling. Goede transistorversterkers daarentegen leveren doorgaans een nog iets strakkere en meer puntige presentatie, waarbij ook nog hogere afspeelvolumes met meer controle in met name het laag kan worden bereikt. Zo is er voor iedere luisteraar dus wat wils waarmee deze Olympica II gehoormatig, visueel als qua materiaalkeuze, tot de mooiste allrounders in zijn prijsklasse behoort!

Prijs
Sonus Faber Olympica II € 7.899,- per paar (Walnoot of antraciet)