Met Pure McCartney brengt Paul McCartney eindelijk een compleet overzicht van zijn solowerk, inclusief zijn tijd bij Wings. Het mooie van Pure McCartney is dat naast de overbekende singles ook veel minder bekend werk voorbij komt, waaronder ook aardig wat van recentere datum.
Nooit eerder werd mij het begrip generatiekloof duidelijker dan op die avond. ‘Die avond’ zaten we met de hele familie te kijken naar een optreden van Rihanna op televisie. Onze dochter, fan, zong vrolijk mee, samen met rapper Kanye West. “Wie is toch die oude man die naast Rihanna en West gitaar staat te spelen?” vroeg ze quasinonchalant. “Dat is Paul McCartney,” foeterde ik iets te hard terug, mij mee laten slepend door zoveel muzikale onkunde - en bijna gelijk beseffend dat hier de ouderlijke opvoeding jammerlijk had gefaald. Ach, je kunt niet alles goed doen, zullen we maar zeggen. Maar het maakte ook wel duidelijk dat Paul McCartney nog steeds een icoon is in de popmuziek, maar lang niet voor iedereen.
Des te beter, wellicht, dat er nu een mooi overzichtswerk is verschenen van het solowerk van Sir Paul, inclusief alles onder de bandnaam Wings. Het overzicht wordt tegelijkertijd uitgebracht in drie verschillende versies. Naast een dubbel-cd met 39 tracks en een vierdubbele lp met 41 tracks is er nog een extra deluxe edtion in de vorm van vier cd’s, met daarop maar liefst 67 nummers (74 nummers had ik nog leuker gevonden, overeenkomend met zijn leeftijd). Vooral de laatste versie vormt een schitterende staalkaart van het werk van Paul McCartney na zijn tijd bij The Beatles.
In overvloed
Dan moet ik hier nu mijn tweede persoonlijke ontboezeming doen. Ik heb niks van The Beatles in mijn muziekcollectie: geen lp, geen cd en ook niks via iTunes. Ben ik dan geen liefhebber van The Beatles? Nou, dat valt wel mee. Het is meer dat de muziek van het legendarische viertal uit Liverpool altijd zo alom aanwezig is geweest op de radio en bij mijn muziekvrienden, dat ik nooit de behoefte heb gehad om het zelf aan te schaffen. Het was er gewoon altijd al. Met het solowerk van McCartney is het anders gegaan: dat kwam uit toen ik zelf midden in de grote ontdekkingsreis zat van de (voor mij) nieuwe muziekwereld. Band on the Run zorgde voor mijn eerste kennismaking met McCartney en zijn Wings. Wow, wat kon muziek toch avontuurlijk en meeslepend zijn. Daarna ben ik de muziek van deze liedjessmid blijven volgen. Soms verdween hij enigszins uit mijn ‘blikveld’ (bij Mull of Kintyre bijvoorbeeld), om vervolgens daarna weer meer aandacht te trekken. Ten tijde van Tug of War was ik weer helemaal into Sir Paul. Opnieuw was er de verbazing over zoveel meesterschap qua liedjes smeden in zoveel verschillende gedaantes. Daarna volgden nog vele albums en hitsingles. Pas vanaf 2000 werd het wat stiller rond de Brit en echte hitsingles vielen er ook niet meer te noteren.
Dankzij het optreden met Rihanna en Kayne West kwamen de spotlights weer eens vol op McCartney te staan en rees bij vele jongeren de vraag wie toch die oude man was. Welnu, zou ik willen zeggen tegen al die young ones: koop Pure McCartney of beluister hem via Spotify. Maak kennis met één van de grootste en veelzijdigste liedjesschrijvers uit de popgeschiedenis. De uitgebreide compilatie bevat naar mijn bescheiden mening slechts éen foutje: het ontbreken van het titelnummer Tug of War. Verder niets dan lof!
