Na al deze informatie te hebben gekregen is de tijd te kort geworden voor een echte luistersessie, daarom ben een week later weer bij Bloomline met in de hand een USB-stick met muziek. We trappen af met Danny Boy, dat Diana Krall heeft opgenomen met The Chieftains. De muziek hangt prachtig vrij in de ruimte zodat elk detail tot zijn recht komt. De opname bevat ook een koortje dat adembenemend is in eenvoud en schoonheid. Omdat de ruimte afbeelding zo mooi is denk ik er goed aan te doen om de Vier Jaargetijden, uitgevoerd door Max Richter ook te laten spelen. Wel, daar kom ik snel op terug. Wat Richter heeft gedaan is een studiomix maken van een opname waarin microfoons zijn gebruikt die zelf een sterke resonantie kennen vanaf circa 7 kHz, veroorzaakt door de membraan afmeting die eigenlijk te groot is. Hierdoor lijken de violen naar voren te komen, maar wat er eigenlijk gebeurd is dat de nadruk zo op de violen komt te liggen dat ze meer opvallen.

Diepte? Daarnet was er diepte, nu is er een kunstmatige ruimtelijke creatie. Om dat te onderstrepen laat Leo een door hem gemaakte opname van een orkest horen, opgenomen met een drietal Shure M50 omni-directionele microfoons, microfoons met een membraan van slechts 12mm dat daardoor pas resoneert ver boven het hoorbare. Nu zitten de orkestleden ineens echt op hun plaatsen. Slagwerk achteraan, violen naar voor, koperwerk daartussen. Het demonstreren en daarmee onderstrepen van het unieke in zijn uitvinding maakt ineens duidelijk hoe baanbrekend het werk aan Omniwave eigenlijk is.

Verbaas je

Sgt. Peppers in de oorspronkelijke uitvoering kent mono delen waar The Beatles zelf zingen, stereodelen voor publiek en blazers, en die mono/stereo stukken wisselen elkaar af. Het is een mono/stereo popart kunstwerk geworden op die manier, geproduceerd door George Martin die deze techniek gebruikte om The Beatles groot te maken. Zangeres Stacey Kent zingt haar This happy madness en wat ik tot nu toe leerde van Leo vindt weer zijn weerslag in de praktijk. Stacey heeft een microfoon gebruikt met een groot membraan en komt daardoor voor de band te staan (overigens was dat onlangs bij een concert van haar niet anders), met een stereo microfoon voor slagwerk en bas.

Voor piano is een close microfoon opstelling toegepast. Zeker weten dat Stacey, het slagwerk met de bas en de piano in afzonderlijke ruimtes stonden en daarna zijn samengevoegd. Het Bloomline systeem is de perfecte studiomonitor om dat te beoordelen, tegelijk is het een geweldig systeem voor weergave in de huiskamer omdat het continue de muziek en niet de techniek onderstreept. Diverse stukken muziek waaronder een stuk van Steely Dan komen als volgende voorbeelden aan de beurt. Van platte links/rechts stereo tot een bigband in een twee microfoonopname. Op het moment dat van de band een saxofoon een solo speelt kun je horen dat de speler opstaat en zo dichter bij de microfoon komt en dus meer volume heeft. Opgenomen door Leo zelf in zijn studio, met een klein kapsel microfoon set.

Het gevolg? Het kan hard en wordt nooit scherp. Natalie Cole en Ray Charles in het duet Fever krijgt ook een andere betekenis als voorheen. De stemmen zouden nog iets mooier zijn op een Falcon Acoustics LS3/5a, de beleving is op Omniwave veel beter. Muziek en zang zijn zo gemakkelijk en vrij geprojecteerd tussen de luidsprekers dat die onhoorbaar blijven. Dezelfde muziek, maar dan van Peggy Lee uit 1958 is griezelig goed, luister eens met Omniwave naar de drums en verbaas je. De bas is strak, zang mooi, slagwerk is de ster van de show. Pat Metheny en Anna Maria Jopek valt gruwelijk door de mand. De stereo afbeelding is groot als ware het een geluidsbel, maar is totaal niet gebaseerd op enige waarheid. Alle effecten zijn afkomstig van de mengtafel zegt Leo, zang is bijna Chinees op de Omniwave, en er is driftig gebruik gemaakt van 2e harmonische vervorming van overstuurde buizenversterkers. Mooi op veel normale systemen, door het ijs zakkend op Omniwave.

Tenslotte nog een eigen opname van Leo, gemaakt in de Nieuwe Kerk in Den Haag van Iva Bittová en het Nederlands Blazers Ensemble. Weer gemaakt met een enkel stereo microfoon paar waarmee de akoestiek, de galm en het prachtige spel gevangen is. De violiste/zangers komt aanlopen van achteruit de grote kerk om te eindigen met haar zang en spel op het podium. Ik zou niet weten hoe je dat realistischer kunt weergeven.

Conclusie

Schrijven over dit systeem is nauwelijks te doen, iedere lezer zou het zelf moeten beleven. Leo de Klerk heeft met zijn Omniwave mijn traditionele audiowereld behoorlijk op zijn kop gezet. Zijn kennis, kennisoverdracht en enorme keuze aan muziek die als voorbeelden dienden, hebben mijn ogen geopend voor een nieuwe manier van muziek beleven. Veel dichter bij de opname dan mogelijk lijkt met een conventioneel systeem. Ook al is dat soms vele malen duurder. Misschien weleens beter en/of detailrijker, maar nooit met een stereo weergave die zo briljant is.

Door de jarenlange conditionering van ons brein denken wij in hifi termen in plaats van in muziektermen, pas nu zijn mijn ogen geopend voor wat er mogelijk is met out-of-the-box denken. Bloomline herschept een wereld waarin opnametechniek centraal staat en de maker de meest zuivere vertaling heeft gevonden van opname naar weergave. Laat de kans niet lopen om ooit Omniwave zelf te beluisteren, het is een unieke beleving. Het is gelukkig voor ons luisteraars ook nog eens gewoon te koop.

Bloomline Omniwave C stereo set € 6.950,-
Bloomline Acoustics
Tel: +31(0)78-6736474, +31(0)6-26210539
www.bloomline.com