Ondanks de verwachtingen die de PRE-2 en de AMP-200 wekken ten aanzien van de geluidskwaliteit zal een uitgebreide luistertest toch moeten tonen waartoe de logees uit den Bosch op dit vlak toe in staat zijn. Ik ben in ieder geval erg nieuwsgierig geworden.
Voordat er serieus begonnen wordt met luisteren besluit ik de combinatie de tijd te gunnen voldoende ingespeeld te raken. In de regel laat ik een component twee weken “met rust” om het voldoende op klank te laten komen. De inspeelperiode geeft me ook de gelegenheid te wennen aan de klank. Desondanks ben ik altijd benieuwd hoe componenten klinken (presteren is hier vaak niet het goede woord) op het moment dat ze koud uit de doos op het lichtnet aangesloten worden. Gedurende de inspeeltijd is dan goed te volgen hoe de geluidskwaliteit zich ontwikkelt. Voor mij een belangrijke graadmeter hoe een apparaat zich op langere tijd zich zou kunnen ontwikkelen daar de tijd dat een recensent ermee mag “leven” beperkt is. Er staan immers telkens nieuwe apparaten te wachten die beluisterd en beoordeeld moeten worden.
De eerste indruk die ik van de combinatie kreeg was opmerkelijk. Veel versterkers laten hun eerste muzieknoten koud-uit-de-doos vaak mat, ongeïnteresseerd en levenloos uit de luidsprekers vloeien en gaan vervolgens mooi opbloeien. Mijn eerste indruk van de Audyn set was er meer eentje van “ho, ho, even rustig aan”.
Bepaald niet genuanceerd, zo konden de eerste klanken van de PRE-2 en de AMP-200 het best worden omschreven. Een veel te zwaar aangezet laag, wat wollig en traag, een middengebied dat enigszins hard was en in het geheel niet vloeide. Een hoge tonen weergave die meer weg had van het lopen op een kiezelpad dan van zacht en natuurlijk zijde. Maar ook, een behoorlijk dynamische weergave en een, koud uit de doos, meer dan uitstekende kanaalscheiding.
Als ik een week later even neerplof in mijn luisterstoel word ik plots op een andere sound getrakteerd. Daar waar het een geluid een week geleden als wollig, hard en kunstmatig te omschrijven viel klinkt het nu een heel stuk losser en vanzelfsprekender. Het wollige karakter is vrijwel geheel verdwenen. Het lijkt veel meer onder controle te zijn. Het hoog is niet meer hard, maar heeft zeker nog niet het timbre en de natuurlijkheid die men zou kunnen verwachten bij een optimale prestatie. De boventonen van bijvoorbeeld cello of viool lijken wat versmeerd te zijn en zijn nog niet in staat het natuurlijke timbre van deze mooie instrumenten weer te geven.
Het geluidsbeeld daarentegen komt steeds losser te staan van de luidsprekers. Zoals ik al aangaf is de kanaalscheiding indrukwekkend. Het beeld strekt zich ver links en rechts uit van de luidsprekers, iets dat ik zelfs bij sommige veel duurdere systemen nog niet zo heb mogen ervaren. Heel leuk is om te ontdekken dat de diepteafbeelding zich steeds beter gaat ontwikkelen naarmate de combinatie steeds beter ingespeeld raakt. De PRE-2 en de AMP-200 slaagden er koud uit de doos er in het geheel niet in slaagden om een dieptebeeld te ontwikkelen. Ruim een week later merk ik dat de gelaagdheid in het dieptebeeld steeds beter waarneembaar wordt.
