Ook onder de kap zit het goed als ik de binnenkant nader aanschouw. Ook hier betrap ik me weer op mijn gedachte “typisch Densen”. Weer diezelfde consistentie die kenmerkend is voor Densen: korte signaalwegen en gebruik van SMD-technologie. Een zwaar bemeten voeding en een zeer ruim bemeten opslag in de vorm van vier condensatoren van elk 10.000 uF. De condensatoren worden overigens geheel naar specificatie van Densen gemaakt. De DAC is gescheiden van dat deel op de print waar de analoge signaalverwerking plaatsvindt. Deze kan vervangen worden met in het achterhoofd de upgrademogelijkheden die dit biedt. De speler kan in de toekomst eenvoudig worden ge-upgrade naar een B420 of B440 cd-speler.
De analoge uitgangstrap bestaat uit een klasse-a versterkertrap, opgebouwd uit discrete componenten. Veel fabrikanten kiezen omwille van kostenbesparing nog (te) vaak voor OpAmps, Densen duidelijk niet. En ook in deze trap wordt, hoe kan het ook anders, geen gebruik gemaakt van terugkoppeling. 
Hoe transparant Densen is in haar muzikale uitgangspunten, hoe terughoudend ze omgaat met technische informatie voor wat betreft de digitale signaalverwering in het hart van de B410. Meer informatie dan dat het hier een 24-bit DAC betreft en dat deze in een afgeschermd omhulsel is geplaatst om interferentie met de analoog sectie tegen te gaan vindt men niet. Men zal hier ongetwijfeld een goede reden voor hebben. Last but not least: met een druk op de knop kan de fase van het uitgangssignaal 180 graden worden gedraaid. Hiermee vallen in een oogwenk muziekstukken die in een verkeerde fase zijn opgenomen te corrigeren.
Air Guitar
Daar ik zelf al jaren in het bezit ben van Densen apparatuur heb ik wel een vermoeden van de klankindrukken die de B410 mij zal geven. Het levendige karakter en het gevoel fysiek deel uit te maken van de muzikale happening heeft me bij Densen altijd aangesproken. In die zin sluit de sound duidelijk aan bij de wijze waarop ik muziek ervaar als ik er naar luister. En me altijd weer doet beseffen dat ik eigenlijk helemaal niet iemand ben die langere tijd naar muziek kan luisteren zonder erdoor getriggerd te worden. Als dat eenmaal gebeurt wil ik iets “gaan doen”, niets liever dan opstaan uit mijn luisterstoel, de klep van mijn piano omhoog doen en meespelen. Wat natuurlijk niet altijd gaat, zo laat in de avond of zelfs begin van de nacht. Ik betrap me tijdens het luisteren er echter vaak op dat ik niet echt muziek beluister maar vaak in mijn hoofd meespeel met de muzikanten. En eigenlijk ook vaak niets liever wil dan meespelen met de muzikanten waar ik naar luister. Men heeft het bij Densen over de Air-Guitar factor en ik kan u verzekeren dat dat zeker ook zo voelt. 
In die zin ben ik zeker benieuwd naar de indrukken die ik van de B410 zal gaan krijgen. Koud uit de doos klinkt ook deze telg net als ieder Densen component dat koud aan het lichtnet gekoppeld wordt: niet geprononceerd, hard en ongeïnteresseerd. U begrijpt nu wellicht de reden van het feit dat de aan/uit knop van alle Densen componenten aan de achterzijde is gemonteerd: het is de bedoeling dat na het inschakelen het apparaat gewoon AAN blijft staan om zodoende langzaam maar zeker op temperatuur te komen en optimaal te gaan klinken. Ook in het geval van de B410 verwacht ik dat de klank na het verstrijken van ongeveer een volle week zal ontdooien. Tot die tijd wordt alleen wat ingespeeld. Ik ben benieuwd of deze nukkige mooie jongedame zich dan gaat ontpoppen in een vurige volbloedige amazone. In ieder geval is het opmerkelijk te constateren dat het geluid dag na dag open bloeit, vriendelijker en opener wordt zonder aan levendigheid te verliezen. Na de Densen B410 bijna twee weken de ruimte en tijd te hebben gegeven om tot volle wasdom te komen is het tijd om kennis te maken met de muzikale kwaliteiten.
“Passie” is het eerste woord dat in me opkomt als ik luister naar de eerste klanken van Our Love op de cd Percussion Madness van Luisito Quintero uit Venezuela (Rapster, 2006). Deze zeer geslaagde mix tussen dance, Afrikaanse percussie, samba en bossanova laat zelfs de minst muzikale voeten niet onberoerd. Ondanks dat het nummer wat ingetogener is dan de rest van de cd is de spanning in Anane’s stem goed voelbaar. Zeggen dat haar stem mooi los komt van het geheel doet haar onrecht aan: ze stáát er gewoon. Alsof ze je hand wil vastpakken en je mee wil sleuren in het gevaarlijke avontuur waar ze je toe wil verleiden. Ook valt het zeer stevige laagfundament op dat voor een speler in deze prijsklasse buitengewoon lijkt. Desondanks wordt het laag, dat overigens - neem dat maar van me aan!- stevig wordt neergezet op deze swingende cd, nergens ongecontroleerd weergegeven. Welk nummer ik ook kies, telkens valt me het levendige karakter op. Het beeld komt daarbij eenvoudig los van de luidsprekers en wordt moeiteloos in de diepte en breedte geprojecteerd. Daarbij valt op dat het beeld meer naar voren wordt geprojecteerd dan naar achteren. Dat zal zeker bijdragen tot het levendige karakter.
