Een originele USA Columbia persing van The Dave Brubeck Quartet At Carnegie Hall werd in de RIAA stand en de Columbia stand beluisterd. De oude Columbia slope wijkt in feite minder sterk af van de RIAA slope dan die van Decca of RCA, vandaar dat men enkel de middelste schakelaar van -13,7 dB naar -16 dB hoeft om te zetten. In muzikale zin had dat zeker zijn gevolgen; door de Columbia-aanpassing kwamen de contrabas en de piano duidelijker naar voren en kwamen de drums qua energie beter in balans met de rest. De bassolo werd tonaal rijker van klank en zelfs wat spannender om naar te luisteren.
Objectief bekeken -oftewel beluisterd- was het geen verschil van dag en nacht maar subjectief bleek het wel van muzikaal belang te zijn. Er werden nog meer oude Columbia`s gedraaid, zoals de LP E.S.P. van Miles Davis, waarvan de gelijknamige track werd beluisterd. Bij deze schijf zorgde de Columbia-stand voor een duidelijke toename in rust en overzicht, met name voor wat betreft de blazers. Wayne Shorter`s solo was beter te volgen en leek zelfs voller van klank. De bekkens kwamen meer subtiel over maar het drumspel zelf klonk gearticuleerder. Het geheel kwam beduidend minder opdringerig over en werd meer als muzikaal geheel gepresenteerd. Wanneer een oude opname (te) veel energie in het hoge midden heeft zal men met name bij blazer-secties vooruitgang boeken met het Revelation filter.
Er werden nog veel andere Decca en Columbia opname`s beluisterd en -afhankelijk van de opname- waren de resultaten steeds goed vergelijkbaar met andere schijven van hetzelfde label, met name wanneer ze uit dezelfde periode kwamen. Er werden ook oude RCA LP`s gedraaid zoals de LP Dizzy Moods van Charles Mingus. Deze vrij psychedelische maar spannende Jazz sessie kwam met de RCA aanpassing (die gelijk is aan de aanpassing voor latere Decca`s) meer full-bodied en tonaal rijker naar voren. De presentatie was zelfs ruimtelijker en meer omarmend. De muzikale humor van Mingus werd goed gecommuniceerd en het geheel werd door de Dynavector/Graham Slee combo dusdanig meeslepend weergegeven dat het voor een brede grijns op het gezicht van deze schrijver zorgde.
Er werden natuurlijk ook LP`s gedraaid die reeds aan de RIAA-norm voldoen. De 45 toeren heruitgave van Ry Cooder & V.M. Bhatt`s LP A Meeting By The River liet niet alleen horen dat de DV 10X5 en de Revelation hoogwaardige componenten zijn, maar ook dat ze een uitstekende combo vormen. Bij het beluisteren van de fascinerende track Ganges Delta Blues klonk het snarenspel meteen bijzonder soepel. De `losbarsting`, met een harde trommelslag was indrukwekkend; het kwam met een flinke punch en een volle, ronde klank naar voren. Aan het laag viel tonaal veel te beleven, de percussieve klanken kregen niet alleen een goede plastische aanwezigheid mee maar de trommelvellen werden ook met een rijke en zuivere toon gepresenteerd. De diepte afbeelding was goed en de instrumenten werden op stabiele wijze in een ruim stereobeeld geplaatst. De expressieve weergave van de harde trommelslagen zorgde voor het gevoel van een bijna fysieke aanwezigheid van de instrumenten en dat is ook de bedoeling van deze top-opname.
