Het werk op de redactie bestaat (helaas?) niet alleen uit naar muziek luisteren, maar gelukkig weerklinken er dagelijks verschillende soorten muziek op de burelen van HiFi.nl. Omdat de redactie van Muziek.nl ook hier kantoor houdt is er altijd een flinke stapel nieuwe releases binnen handbereik. Daar zit van alles bij, vaak zelfs spul dat nog lang niet in de winkel ligt. Daar mag ik dus niet te veel over onthullen, maar een aantal pareltjes wil ik je niet onthouden.
Matthew Dear brengt half augustus zijn nieuwe album Black City uit. Deze muzikale duizendpoot doet dan weer aan Bowie denken, dan weer aan Prince, maar altijd geeft hij een heerlijk weirde psychedelische en superfunky twist aan zijn nummers. En omdat hij naast muzikant ook producer is heeft hij de inkleuring van zijn muzikale universum volledig in eigen hand kunnen houden. Een goed voorbeeld van een geslaagde moderne mix derhalve, die gelukkig voldoende dynamiek heeft, maar die toch vooral moddervet klinkt. En dat bedoel ik op de meest positieve, dit-moet-harder-want-Oh-wat-klinkt-dit-gaaf manier.
Iemand die na het beluisteren van de Model 1 nog durft te beweren dat je geen dansmuziek op een kleine luidspreker kan draaien dient zich na te laten kijken. Natuurlijk mis je de fysieke impact van een groot full-range systeem, maar de volle weergave van de Totem, ook op redelijk asociaal geluidsniveau, is zeer geloofwaardig en aanstekelijk. De bewust nooit helemaal zuivere bromstem van Dear zweeft onheilspellend in de ruimte, ver boven de luidsprekers, terwijl zijn elektronische muzikale hersenspinsels om hem heen kolken. Spectaculair!
Moderne klassieke muziek kan ongelooflijk irriteren. Atonaal geneuzel zonder kop of staart is het soms, en daar doe je vrijwel niemand een plezier mee. Mij in elk geval niet. Maar als het is uitgebracht op het ECM New Series is het vaak wel de moeite waard. Muzikaal bedoel ik dan, want qua geluidskwaliteit behoeft dit label natuurlijk geen introductie. Het luisteren naar het album Madhares van de Oostenrijkse componist en pianist Thomas Larcher op de Model 1 is een aparte aangelegenheid. De muziek ademt, streelt, schuurt, knijpt en slaat. Spannend en intens, dit is echt even wat anders dan normaal, maar het is zo fraai gedaan...
