De primaire ingebruikname van de Marantz NA7004 is erg gemakkelijk. Natuurlijk zet ik de speler meteen op de netwerkspeler-functie, waarna het apparaat feilloos mijn digitale collectie muziek op mijn NAS vindt, waarop de serversoftware van Twonky Media al voorgeïnstalleerd blijkt te zijn. Het scrollen is een fluitje van een cent als je eenmaal gewend bent geraakt aan de bediening met de cursortoetsen. Ik moet wel toegeven dat het zoeken van artiesten of albums op mijn eigen Logitech Squeezebox Touch een stuk gemakkelijker gaat, zeker omdat ik met de afstandsbediening van Logitech of middels de iPeng applicatie op mijn iPhone4 direct bij een letter uit het alfabet kan komen. De door Marantz ontwikkelde Wizz App ondersteunt dit niet en kan weliswaar door mijn bestanden scrollen maar werkt daarin zeer traag. Deze App werkt het beste voor het enkel bedienen van voor- en achteruit, stoppen en afspelen en het kiezen van de ingangsbron. Het volume kan je middels de Marantz Wizz App niet bedienen en als er een andere functie op mijn iPhone wordt gekozen moet de applicatie twee keer opnieuw opstarten. Feilloos is deze App dus niet. 
Het vinden van radiozenders is voor de NA7004 geen probleem, zowel voor FM/ AM als op internetradio, waar de gebruiker zijn eigen favorieten kan opslaan. DAB+ heb ik niet werkend kunnen krijgen. Navraag bij de importeur leerde dat er waarschijnlijk te weinig zenders in mijn regio zouden uitzenden. De door Marantz meegeleverde antennekabel met een f-connector zou wellicht ook voor verbetering vatbaar kunnen zijn, waardoor DAB-stations misschien beter ontvangen kunnen worden.
De netwerkspeler heeft tijdens zijn verblijf in mijn referentieset ook gediend als DAC voor mijn SqueezeBox Touch. Meteen een leuk vergelijk, want normaliter staat deze in verbinding met de Metrum Acoustics Nos-mini Quad Dac. Ook hier gaat de vergelijking met de onlangs besproken KI Pearl Lite cd-speler geheel op. Klanktechnisch zijn de Lite cd-speler en deze netwerkspeler vrijwel identiek te noemen: beide geven een tikkeltje warmte en een volle sound, door het sublaag en middengebied wat aan te dikken, aan de muziekweergave. De Metrum Acoustics wint het weer qua snelheid en zuiverheid, maar de Marantz slaat zeker geen slechte figuur!
En dan: het streamen.
De NA7004 van Marantz levert ook hier weer eenzelfde geluidssignatuur af als bij de DAC-functie, logisch ook. Zo wordt het Audioslave album met de gelijknamige titel uit 2002 drukvol weergegeven in mijn luisterruimte. Het intro van opener Cochise wordt door de Marantz overgebracht met de spanning die het verdient en als de gitaren inzetten klinkt het geheel wat aan de warme kant, maar zeker niet onprettig. Ook de stem van toenmalig frontman Chris Cornell (eveneens bekend van Soundgarden) is herkenbaar en springt wat uit het totale geluidsbeeld naar voren. Dit veroorzaakt wel dat het totale geluid wat minder samenhangend wordt en de stage in de breedte wat moet inboeten aan de diepte. Ook Fleetwood Mac heeft ditzelfde effect. Op het live-abum The Dance staan bloedmooie nummers en ik kies voor I’m So Afraid. Ruimtelijkheid is er zeker, wederom wat warmte en nadruk op het sublaag, maar dichtlopen doet het geluid nooit. De NA7004 klinkt nergens hard of schel, de baslijnen worden door de klankkleur van de Marantz erg duidelijk en er heerst toch wel enige holografie in het geluidsbeeld. Mijn collega Max Delissen zou nu gaan praten over zijn luchtgitaar die als maatstaf voor fijne muziekweergave toepasbaar zou zijn en ik kan me er bij deze uitvoering – en zeker de weergaloze gitaarsolo verderop in het nummer - van Fleetwood Mac zeker wel wat bij voorstellen.
Over op nieuwer werk. Ruim een jaar geleden verraste Karin Dreijer Andersson vriend en vijand met haar soloproject Fever Ray, een album dat nog met regelmaat zijn weg terugvindt naar mijn oren. De elektropop van Fever Ray met verdraaide vocalen, vervreemdende percussie en vrij grote dynamiek heeft een verslavende werking. Ik kies het nummer Triangle Walks dat net als alle andere muziek in Flac op mijn NAS staat. De percussie staat weer wat naar voren, de stem krijgt hoogte maar door de productie staat deze wat verder naar achter. De bassen komen vrij diep door en wederom geen schelheid of hardheid in het hoog: de NA7004 staat zijn mannetje. De ruimtelijke effecten die in de opname zitten lijken door de Marantz iets meer geprononceerd te worden dan via mijn eigen streamer/ DAC combinatie.
Met dank aan de redactie van HiFi.nl ben ik in aanraking gekomen met het soulalbum Dig van Boz Scaggs. Eén van de tracks van dit sterk opgenomen album zal de komende jaren één van die tracks worden die met regelmaat op hifishows als demonummer gebruikt zal gaan worden. Ik heb het natuurlijk over Thanks To You. Zeer diep doorlopend laag, een markante warme mannenstem, mooie percussie, blazers en niet te vergeten een voorbeeldige dynamische opname kenmerken dit album en deze track. De Marantz NA7004 brengt het nummer met verve, Boz’ stemgeluid treedt diep mijn luisterruimte in en hoewel de verfijnde hoge percussie-onderdelen wat zuiverder klinken over mijn eigen mediaspeler complementeert de warmere sound van de NA7004 de muziek dusdanig dat ik eigenlijk alleen maar positief kan zijn over deze – zij het wat minder nauwkeurige of analytische - weergave.
