De ene na de andere CD verdwijnt in de Spectral, en Peter laat een mooie melange van muzieksoorten voorbij komen. Het zal u niet verwonderen dat het systeem steeds even overtuigend en geloofwaardig klinkt. Op enkele momenten draait Peter een LP in plaats van een CD. In de zaal blijken de meeste toehoorders de CD speler boven de draaitafel te prefereren. De LP klinkt vloeiender en rijker, de CD geeft een groter, gedetailleerder beeld en heeft meer power. Peter geeft terecht aan dat er bij analoog veel variabelen zijn die naar smaak kunnen worden aangepast; de draaitafel, de arm en armbekabeling, het element, de phono voorversterker etc.
Dire Straits klinkt in mijn oren weliswaar heerlijk maar de draaitafel combinatie is voor mijn smaak wat te warm en te romantisch. Iets wat ik met name wijt aan het Koetsu element. Zelf zou ik wel eens een Lyra element in deze combinatie willen horen; gedetailleerder, ritmischer, frisser en met behoud van klank saturatie. Sorry, ik laat me even gaan. Het is tekenend voor de relaxte sfeer bij deze show dat er ruimte is om met Peter, maar ook als bezoekers onderling, tussen de muziek door van gedachten te wisselen over onderwerpen die gerelateerd zijn aan de muziek en spontaan naar boven komen.
Tegen het eind van mijn bezoek maak ik gebruik van een korte pauze om met Peter te overleggen over enkele CD's die ik nog graag zou willen horen. Hij nodigt me uit om een keus te maken uit zijn collectie. Voor mijn gevoel is alles wel aan bod gekomen behalve twee uitersten binnen de klassieke muziek; oude muziek op authentieke akoestische instrumenten en symfonisch klassiek uit de vorige eeuw. Na de pauze begint Peter met de CD die ik prachtig vind, maar op sommige sets het aanhoren niet waard is omdat de klank van de oude strijkinstrumenten vervormt tot een dun klinkend gekrijs. Het gaat dan om La Folia, een SACD van Jordi Savall.
Deze set doorstaat de test, hoe kan het ook anders, met glans. Prachtig ruimtelijk, met snelle transienten en harmonischen die mooi uitkristalliseren. Een instrumentale klankenpracht die ten volle tot uitdrukking komt. Ik sluit mijn verblijf af met een gedeelte van Stravinsky. De lyrische ijle klank van het solo blaasinstrument contrasteert prachtig met de grote dynamieksprongen, de felle fluittonen en de percussieve kracht en ritmiek die het stuk karakteriseren. Ik kan maar één minpuntje ontdekken. Maar dat ligt bij mezelf. Ik moet niet vragen om een stukje uit deze compositie omdat ik dan gegarandeerd daarna teleurgesteld ben dat ik het werk niet in zijn geheel kan horen. Ook nu gebeurt dat dus weer. Op zich wel een teken hoezeer ik door deze set in de muziek getrokken word.
Wanneer ik op het punt sta te vertrekken, vertelt Peter op de valreep dat hij in december opnieuw een show gaat geven, waar dan de Alexandria van Wilson Audio centraal zal staan, aangestuurd door de XP-30 voorversterker en de XS-300 mono eindversterkers van Pass Labs. Elektronica waar ik eerder deze week op een andere locatie al ontzettend van heb kunnen genieten. Daarom kan ik nu al met een gerust geweten stellen dat dit december event een show gaat worden die u niet zult willen missen.
