Aangezien de test in meerkanaals DVD een beetje tegenvalt, ben ik heel benieuwd hoe de speler in zijn eentje presteert. Met de SACD-speler klonk de receiver immers beter dan met een DVD-speler. Het apparaat wordt aangesloten op de set met de electrostaten. Ik besluit als referentie eerst mijn eigen speler te gebruiken, die ik met een identieke set kabels heb aangesloten. Ik draai ‘Everyting is gonna be allright’ van de Tuck & Patti CD ‘Time after Time’. Deze plaat is geheel in hun eigen huiskamer opgenomen, direct 4-spoors digitaal, met alleen nog achteraf wat digitale echo toegevoegd. Patti klinkt op het zwaar gemodificeerde Parasound-duo (loopwerk en DAC) warm en muzikaal, met een ruimte die aanvoelt als 50m2. Daarna beluister ik de Sony op de normale stereo-uitgangen. Er zit iets meer ruis in de opname, maar haar stem klinkt schoner en sneller. Ik heb het idee dat de zangeres minder lucht verplaatst, het geluid blijft een beetje aan de electrostaten ‘plakken’. Op de multikanaals-uitgang (fronts) klinkt Patti een stuk beter: meer rust, meer upfront en meer breedte in het beeld. Het is mogelijk om met deze Sony een optioneel filter aan te zetten. Het blijkt scherpe randjes van de opname weg te halen, ten koste van een beetje ruimtelijkheid.

De SACD-speler presteert erg goed als CD-speler, wat voor mij een belangrijk argument is. Het is altijd leuk een goede SACD-opname te horen, maar mijn kast puilt uit van mooie CD-opnames die ik niet opnieuw wil hoeven kopen. Dat hoeft dan ook niet met deze Sony.

Voor wie muziek meestal in stereo luistert, zoals ik, is het interessant te weten wat dit apparaat in stereo kan met SACD-opnames. Diana Krall’s eerder op de receiver gedraaide ’s Wonderful is nu aan de beurt op de stereo set met de electrostaten. Als ik op ‘play’ druk, hoor ik overal details vandaan komen die ik nog niet eerder heb gehoord. Heel veel details, het is net geen overkill. Opvallend blijft Diana zelf een beetje op de achtergrond. Zo ken ik haar niet. Bij het omschakelen naar de CD-laag is ze weer terug. Alleen nu is de piano wel erg groot geworden en de bas wat rommeliger. Dezelfde schijf in de Parasound (CD-laag) levert een beter ritme en articulatie op. Het laag is alleen niet meer zo strak.

Ik spoel verder naar het bekendere ‘The Look of Love’. Diana zit bij de Parasound tussen de speakers en spreekt met een duidelijke ‘K’ aan het eind van Look. De percussie is ergens achterin gaan zitten. De Sony laat op de CD-laag de percussie weer een paar stappen naar voren komen, maar nu verschuift Diana’s stem weer wat naar achteren. Omschakelen naar de SACD-laag geeft voornamelijk meer details en een strakkere bas.

De mooie SACD ‘Sacred Love’ van Sting bevat het poëtische ‘Dead Man’s Rope’. Op de SACD-laag staat Sting keurig tussen de speakers. Het laag is erg strak en het geluid ontzettend schoon, het voelt bijna analoog aan. Bij het overschakelen naar de CD-laag wordt zijn stem ineens een beetje schel en het beeld wat druk en rommelig. De Parasound zet met de CD-laag een mooie gitaar neer en laat Sting zien in levensgrote proporties met een mooi midden-laag. Het diepere laag is weer wat te dik geworden, maar het klinkt nòg analoger, nòg meer betrokken dan de Sony.

Conclusie

Voor surround valt de receiver bij films een beetje tegen. Niet dat hij slecht klinkt, nee het geluid is prima. Maar niet zo goed als ik voor het geld zou verwachten. Er mist wat snelheid en definitie in het geluid. In duet met de Sony SACD-speler is het een heel ander plaatje. Het ruimtelijk beeld is stukken groter dan bij DVD en de snelheid is top. De (aansluit) mogelijkheden zijn zeer uitgebreid en de lip-sync is een mooie functie. De receiver kan bijna alle fomaten decoderen en heeft voldoende vermogen aan boord om ruzie met de buren te maken. Ook niet al te makkelijke speakers stuurt hij aan.

De SACD-speler is bijna even duur als de receiver. Hoewel hij geen DVD’s kan afspelen, is het wel een snoepje. Hij speelt Super Audio schijfjes af met een geluidsbeeld dat extreem schoon is, vol met details en met een strak laag. Alleen spelers die veel meer kosten geven nog een wat rustiger plaatje. Het meest opvallende van deze speler vind ik dat hij normale CD’s zo goed afspeelt, dat het verschil met een SACD-schijfje soms wel erg klein is. En dat is lang niet altijd het geval bij Super Audio spelers. In feite krijg je hier twee spelers voor de prijs van één.